Bir Morg Saklambacı

6. Bölüm

Bahçede durmuş bu 2 salağa laf anlatmaya çalışıyordum.

"Miran ne anlatıyon oğlum?"

Derin bir iç çekip konuşmaya devam ettim.

"Lan siz salakmısınız?"

"Abi biz salağız zaten de sen delirdin galiba?" dedi emin alaylı şekilde

"Delirmedim oğlum. Gördüm kızı kalmam daha bu gece!"

"Saçmalama miran evra hanımı biliyorsun. Kovulmak istiyorsun?"

"Sarp soru ekini kullan vurucam ağzına ha!"

"Bu da herşeye sinirleniyor be."

Göz devirip yüzümü buruşturdum. Lan niye kimse inanmıyo.

Dur bir dakika. Kan? Kan izleri duruyodur.

"Kan"

"Ne?"

"Ne?"

Aynı anda sormuş, meraklı gözlerle beni izliyorlardı.

"Kan boşaldı ağzından demiştim. Duruyodur hala. Gelin. "

Anlamaz gözlerle peşimden gelirken içeri doğru yol aldık. Hızlı adımlarla yürürken merdivenlerin başında inemeyeceğimi anladım. Başım dönmeye başlamıştı.

"Miran iyisin?" sarp bir koluma emin diğer koluma girince kolumu çekip

"soru ekini kullandığında daha iyi olucam."

"Hay soru ekine senin!"

Gülmeye başlamıştım. Gerçekten iyi geliyorlardı. Midemdeki kasılmaları ve baş dönmemi saymazsak iyiydim sanırım...

İlerden yürümeye başladım. Kapının önüne gelene kadar düşünmemeye çalıştım. Ama kapının önüne gelince ellerim tekrar titremeye başladı. Baş dönmelerim tekrar yerini alırken gözlerimi yumup açtım.

Dün gece olanlar bir saniye aklımdan çıkmamıştı. Sürekli olayları kafamda dönderip dönderip izlemiştim. Sabaha kadar bahçede oturmuş emin ve Sarp 'ı beklemiştim. Hem uykusuzluk hem içimdeki korku bitkin düşmeme neden oluyordu.

Kapıyı itmeye çalıştım ama ellerim titrediği için açamadım. Kim bu kapıları demirden yapmalarını söyledi? Sarp yardım edip kapıyı açtı. Titrek bir nefes verip içeriye girdik.

Yerdeki kahve fincanı ve önündeki kanlı ayak izleri...

İkisinin ifadesini görmek için onlara doğru döndüm. Kaşları çatılmış yere gözlerini dikmiş, anlamaya çalışır gibi bakıyorlardı. konuşmaya başladım.

"Devamı var."

Önden yürüyüp ikinci bölümün kapısını ittim. üçüncü bölümün koridoruna doğru ilerledim. Son kapıyı ittiğimde gördüğüm şeyle yüzümde bir gülümseme belirdi. Heryerde kan vardı. Üstelik daha fazlası. Demir duvarlarda kanlı el izleri, tırnak izleri ve yerdeki kanlı ayak izleri...

Buna sevinmem saçmaydı ama inanmaları için bir sebepti bu görüntüler.

"Hassiktir!" emin gözlerini sonuna kadar açmış bir duvara bir yere bakıyordu.

"Lan çekilsenize kıç kadar yer ben göremiyorum."

Sarp söylenince göz devirdim ve çıktım. Benim görecek bir şeyim yoktu göreceğimi dün gece görmüştüm ben. Fazlasıyla...

"Hassiktir!"

"Sarp ben dedim ya oğlum ne özentisin be."

Yok bunlar harbi harbi salaktı. Bunu tartışacak zamandı gerçekten aferin.

"O değilde miran anneni istemekte haklıymışsın koçum."

"Emin seni bir döverim yerinden kalkamazsın!"

"Korkmadım maalesef."

Sırıtıp "Paranı alırım." dedim.

"İçim ürperdi anasını satayım." söylerken gözlerini kapatıp kafasını salladı.

Anlamıyorum bunları ben.

"İnanıyormusunuz artık?"

"Gece tek kalamazsın." dedi sarp.

Bu inandık demek mi oluyordu? Ve evet haklıydı tek kalamazdım kalırsam ya korkudan ölürdüm yada o şey beni öldürürdü.

"Cezam var zorundayım."

"Yanında kalırız." dedi emin ciddileşerek.

"Yanımda birinin kalması yasak." dedim iç çekerek

"Nereden haberi olcak?" dedi sarp. Anlamaz gözlerle ona bakarken devam etti.

"kaldığımızı görmezse sıkıntı yok. Gidiyor süsü verir kalırız. Sabaha karşıda yeni gelmiş gibi gösteririz kendimizi."

"Yakalanırsanız?"

"Bir halt olmaz merak etme." dedi emin elini omzuma atarak.

"Diğerleri bilmesin onlara açıklayacak dermanım yok." dedim elimle saçlarımı karıştırarak.

Kafalarını olumlu anlamda salladılar. "temizlik zamanı?" dedi sarp bana bakarak.

"Mı sarp. Şu soru ekini kullan kafanı vurucam duvara."

"Ya sabır!" kapıdan çıkarken eminle arkasından güldük. Çok saçma şeyler yaşasamda gülmeye ihtiyacım vardı sanırım.

Bu gece ne olacak bilmiyorum bilmek istediğimide sanmıyorum...