oturuyordum çocuk parkındaki bankalardan herhangi birinde. kulağımda kulaklık vardı, yüksek seste ki müziğin sesleri kulaklarımı doldurup, beni dışarıdaki hayattan soyutluyordu. soyutlanmak hep istemiştim, ütopik bir hayat kuruyordum her saniye gerçekleşmeyeceğini bilsem de...
gözlerimin önüne birden bedenin düştü, sarı saçların yüzünü kapatıyordu ama yüzünden boynuna doğru akan kanı görmüştüm ve kalbim teklemişti. ilk defa dövülen bir insan görmüyordum fakat senin gibi küçük bir bedene nasıl vurabilmişlerdi anlamamıştım.
sesini duyamasam da acı çektiğini anlayabiliyordum. kuma yattın ve o an sarı saçların geriye düştüğünde yüzünü gördüm. kaşın, burnun ve dudağın kanıyordu. sol gözün şişmiş ve morarmıştı. öksürüyordun ve biliyordum ki yardım eli istiyordun içten içe ama hiçbir zaman bunu dile getirmezdin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevginin mum ışığı, hyunlix ✔
Short Story"kaçar gider yine gözlerin, yeterli değil miydi sözlerim?" angst kısa hikaye hyunlix. 110422
