Yalancı | Gay

44|Her şey yoluna giriyor

**Doğu**

Uzay parlayan ve mutluluk dolu yeşillerini mavilerime dikip heyecanla,"Doğu! Her şey sonunda yoluna girecek!"dedi ve kıkırdadı.

Onun bu sevimli görüntüsüne içim giderek baktım.Ardından gülümseyerek ve rahatlamış bir şekilde kolumu Uzay'ın beline sarıp küçük bedenini kendime daha çok bastırdım.

Yıllar sonra babamla konuşmuş ve ondan yardım istemiştim.Babamı arayınca ilk başta şaşırmıştı ama ne mutlu olmuştu nede üzgün.

Zaten Küçüklüğümden beridir iyi bir bağımız yoktu ve annemle boşanıp amerikaya gittikten sonra arayıp sormamış hiç var olmamışım gibi yaşatmıştı.

İlk başlarda ona kızgın ve kırgındım ancak gittikçe ona karşı hissizleştim ve bu sefer o benimle konuşmak istediğinde ben kabul etmedim.

Taki bu güne kadar.Allah var eğer Uzay olmasa ve zor durumda kalmasam asla aramaz ve ondan yardım istemezdim ancak mecburdum,Uzay için bunu yapmalıydım ve yapmıştım da.

Babam bize yardım edeceğini söylemişti. Ona bir erkekle beraber olduğumu ve anneme yalan söylediğimiz kabaca anlatmıştım.

İlk başta biseksüel olmama baya şaşırmış sonra ise bu durumla bir derdi olmadığını söylemişti ama anneme yalan söylememize bayağı kızmıştı.

Bana kızmaya hakkı yoktu.Beni bırakıp gitmiş ve bir kez bile arayıp sormamıştı şimdi de azarlıyordu.O yüzden biraz sert çıkışarak uzatmadan yardım edip etmeyeceğini sormuştum.

İç çekmiş ve bunca yol sonra sözümü yere düşürmeyeceğini söylemişti. Annemle konuşacaktı ve onu bir şekilde ikna etmeye çalışacaktı,eğer ikna olmazsa kendisi bizzat Uzay ve ailesine yardım edecekti.

Açıkçası ona güvenmiyordum ama şimdilik güvenmek zorunda kalmıştım.Eğer babam da yardım edemezse ne yapardım bilmiyorum.

Uzay kollarımın arasından çıkıp şokla bize bakan sevgi hanım'a taraf döndü ve "Anne,her şey hallolacak.Artık endişelenmene gerek yok!"dedi sevinçle ve annesine yaklaşıp sıkıca sarıldı.

Onun bu mutlu ve umutlu hareketleri istemsizce içimde yoğun bir enerji ve mutluluk hissetmeme sebeb oldu.Allah belamı versin çok seviyordum kızıl'ı.

Sevgi hanım şoktan çıkıp Uzay'ın sarılışına alelacele karşılık verdi ve ardında benden tarafa dönüp"Bir dur oğlum önce neler olduğunu anlatın.Baban nasıl yardım edecek bize?"

Sevgi hanım'a güven verici olduğunu düşündüğüm bir gülümseme gönderdim ve "Babam,annemle konuşup ikna etmeye çalışacağını söyledi.Eğer ikna olmaz da evinizi ve işinizi geri vermezse babam ev sahibi ve iş sahibinizle konuşup halledecek."dedim.

Bu sefer konuşan Umay oldu ve "İyi de ya ev sahibi ve ya iş sahiplerimiz bavanın sözünü dinlemezse?Çünkü gördüğüm kadarıyla hepsi annenden deli gibi korkuyor."dedi endişeli bir şekilde.

Kafamı sallayıp,"Babam en az annem kadar güçlü ve yeri geldiğinde korkutucu birisi o yüzden halledecektir."dedim.

Sevgi hanım bana yaklaşıp ellerimi tuttu ve kafasını kaldırıp yüzüme bakarak,"Çok teşekkür ederim Doğu oğlum.Ve özür dilerim benim yüzümden annenle aran bozuldu ama şu işler bir hall olsun gerekirse annenin ayaklarına kapanıp bizi affetmesini isteyeceğim."dedi ağlamaklı bir sesle.

Ellerini bırakıp zarif omuzlarını tuttum ve "Özür dilemenize ve ya teşekkür etmenize gerek yok bu olayda hepimiz suçluyuz.Ne olursa olsun yalan söylememeliydik ama mecbur kaldık.Annem de zamanla anlayacaktır."dedim kısık bir sesle.

Sevgi hanım da gülümseyip elinin tersiyle göz yaşını sildi.Bakışlarımı köşede durmuş bize izleyen kızıla çevirdiğim de bana hayran hayran baktığını görüp gülümsedim. Evlerini ve işlerini geri aldıltan ve onlari bu kaostan kurtardıktan sonra elini bir saniye bile bırakmayacak bir an bile onu yanlız bırakmıyacaktım.O portakal kokulu kızıl saçlarını her dakika soluyacak küçük bedeni kemiklerini kırmak pahsına olsa bile sarıp sarmalayacaktım.

Ben Uzay'a bütün sevgimle bakarken bir anda telefonumun çalmasıyla kendime gelip arka cebimden telefonumu çıkarttım annemin aradığını görünce geregince yutkunup aramayı cevapladım muhtemelen babamla konuşmuştu ve kafayı yemişti tabii ki ikna olmayacağını biliyordum,şimdi her şey babamın elindeydi.

"Efendim anne?"dedim bakışlarımı Uzay'a dikerek.Kimin aradığını anladıkları için üçü de sesizleşip bana baktılar.

"Doğu sana inanamıyorum!Birde babanı arayıp yüzsüz gibi ondan yardım mı istedin sen?!"dedi sinirle.

Baş parmağınla salağımı ovalayıp,"Bana başka çare bırakmadın anne!Senin yüzünden yıllardır beni arayıp sormayan adamdan yardım istemek zorunda kaldım."dedim soğuk bir sesle.

"Doğu delirtme beni!Hem suçlusun hem güçlü ya çıldıracağım!"

"Anne bağırmayı kes lütfen.Biliyorum haklısın yalan söylememeliydik ama bu sana insanların hayatlarıyla oynama hakkını vermiyor."

"Allahım sen benim aklıma mukayet ol!Bana bak hemen eve geliyorsun ve o yalancılarla bir daha iletişime geçmiyorsun yoksa seni tüm mal varlığından ve şirketten men ederim Doğu."dedi dişlerini sıkarak.

"Sence şirket ve ya miras umrumda mı şu an anne?Hiç bir şey istemiyorum senden sadece Uzay ve ailesini rahat bırak."

"Ne yanı uğruna bu kadar yalan söyleyip beni kandırdığın,çiğnediğin şirketten vaz mı geçiyorsun?"dedi alayla.

Kafamı olumsuz anlamda salladım.Şirket en başımdan beridir umrumda değildi sadece Aslı ve beni aldatan kuzenimden intikam almak istemiştim çünkü sevgili annem beni aldatan kizenime benim hakkım olan şirketi verecekti ve ben buna göz yumamazdım zaten Kaya yani kuzenımle Aslı'yı uygunsuz bir şekilde yakaladıktan sonra Kaya'yı bir güzel dövmüş sonrada almanyaya gitmesini sağlamıştım ancak Aslı'dan kurtulmam o kadar kolay olmamıştı,kız yüzsüzlükte sınır tanımıyordu.

"Anne şirket falan umrumda değil.Uzay'ı seviyorum ve bırakmaya da niyetim yok.Eğer sen beni,beni aldatıp sırtımdan bıçaklayan Kaya'ya şirketi vermekle tehdit etmeseydin sana yalan da söylemezdim.Evet biz yalan söyledik suçluyuz ama sende sütten çıkmış ak kaşık değilsin."dedim kendimden emin bir sesle.Annem ilk başta Aslı'nın beni aldattığını bilmiyordu ancak sonrasında evlenmem hakkında tutturunca ona söylemek  zorunda kalmıştım.

Annem bir kaç saniye durup ardından,"Son kararın bu mu?İki günlük heves yüzünden annene sırt mı çevireceksim?"dedi kırgın bir sesle.

Oflayıp,"Hâla heves diyorsun ya!Heves falan değil seviyorum ben onu,kendimi hiç hissetmediğim kadar mutlu ve huzurlu hissediyorum.Ayrıca ben sana değil sen bana sırt çevirdin anne."dedim net bir şekilde.

Biraz bekleyip bir şey demeden telefonu kapattı.Zamana ihtiyacı olduğunu biliyordum hepimizin vardı.

Bakışlarımı bana endişeli ve parlayan gözlerle bakan kızıla çevirdim.Ne olacak bundan sonra annem ne yapacaktı bilmiyordum ancak bildiğim tek şey vardı oda Uzay'ı asla bırakmıyacağımdı.