seni öpeli iki gün oldu, bugün pazar, tatil. tatillerde ne yaparsın bilmiyorum. markete diye çıktım evden ama sokaklarda evimi arıyorum. evim senmişsin, sana gelince anladım.
iç çektim, kaldırıma çıktım. sonbahardaydık, yapraklar kurudu, havalar soğudu. ekim iç gıdıklıyor, bazen yaralıyor. yürüdüm kaldırımda, birden sokağın ötesinde belirdin, nefesimi tuttum, seni görmeyi beklememiştim.
başka bir sokağa girdin, seni takip etmek değildi amacım, sadece nereye gittiğini merak ettim, hemen koşup nereye gittiğine baktım. bir apartmana girdin, ev gibiydi ama değil gibiydi de. anlayamadım.
bekledim sen oradan çık diye. yarım saat geçtiğinde sen çıktın ams ağlıyordun. bunu uzaktan da görebiliyordum. kalbim sızladı, gözlerimden yaş akmadı ama kalbim ağladı.
zar zor yürüdün yolda bana doğru geliyordun ama beni fark etmemiştin. bekledim gel diye, yavaş yavaş geldin. arada tökezledin, durdun, çöktün. yaralı geldin bana yaralarını sarayım diye.
seni aldım kucağıma yaralarını sarmaya götürdüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevginin mum ışığı, hyunlix ✔
Short Story"kaçar gider yine gözlerin, yeterli değil miydi sözlerim?" angst kısa hikaye hyunlix. 110422
