Leuker dan verwacht ft. Noël Dekkers

Hoofdstuk 51

Noël
Ik word wakker door het kleine beetje licht dat door de gordijnen de kamer binnen schijnt. Ik kijk naar Emma en ze ligt met haar rug naar me toe gedraaid en de deken net over haar heup. Ze is zo mooi. Ik geef haar een kus op haar hoofd en stap uit bed. Ik hoor al geluiden beneden en loop de trap af naar beneden.
"Goedemorgen" zeg ik nog een beetje slaperig. Enzo en Myron groeten me en ik krijg een bakje koffie in mijn hand.
"Zullen we Emma pranken?" Vraagt Enzo enthousiast aan mij.
"Ja is goed, wat wil je doen dan?" Vraag ik nieuwsgierig terwijl ik mijn nu lege kopje koffie in de vaatwasser zet.
"Oké, ik heb dus op YouTube gezien dat je dan zeg maar bij iemand anders in bed gaat liggen en kijkt hoe lang het duurt voordat die persoon het door heeft" zegt hij met een lachje.
"Ik vind het goed, loop mee" we lopen zachtjes naar boven en eigenlijk ben ik wel benieuwd of Emma het gaat merken. Ik hoop het wel. "Wat denk je dat Emma gaat doen?" Vraagt enzo zachtjes aan mij als we boven zijn.
"Ze gaat sowieso haar been over je middel heen leggen en dan als je geen hand om haar heen slaat gaat ze met haar hoofd zachtjes bewegen" zeg ik. Ik weet dit omdat ik elke avond met Emma slaap. "Oké ik ben benieuwd, als jij dit goed hebt jongen" zegt hij met een sprongetje van enthousiasme. We lopen de kamer in en Emma ligt er rustig bij. Enzo gaat naast haar liggen en ik vind het wel lastig om te kijken. En na nog geen tien seconden doet Emma precies wat ik had voorspeld, ze draait zich om en legt haar been over zijn middel. Enzo blijft liggen en Emma gaat een beetje met haar hoofd bewegen als ze geen arm om zich heen voelt doet ze haar ogen open en schrikt ze zich dood. Ze slaat meteen de deken om zich heen en enzo en ik liggen in een deuk. Na een tijdje lachen zijn we allemaal weer wat rustiger.
"Wat is dit dan weer" zegt Emma die nog verbaast is. Ik ga naast haar zitten op bed en ze legt haar hoofd op mijn schoot ik ga zachtjes met mijn hand door haar super zachte haren.
"Hoe had je het door?" Vraagt enzo.
"Toen ik mijn hoofd op je borst legde voelde ik al dat het niet klopte ofzo maar ik dacht zo van ja dat kan niet, toen voelde ik niet Noël zijn warme armen om me heen dus ik wist toen wel dat er iets mis was" zegt ze super rustig. "Kijk nou eens, Noël is helemaal ingepakt door z'n meisje" zegt hij.
"Tuurlijk, en ik ben er trots op ook" zeg ik terwijl ik Emma een knuffel geef.
"Jongens, we gaan over een kwartiertje weg!" Roept Myron vanaf beneden. Emma en ik zitten nog in onze slaapkleding en staan snel op we pakken snel wat zwem kleding en gooien wat andere kleding in onze tas.
Als we bij het zwembad aankomen lopen Thijs, Enzo en ik naar de jongens kleedkamer en Myron en Emma naar die van de meisjes. Na ongeveer vijf minuten zijn wij alle drie klaar. We lopen naar de hokjes van de meiden en ik zie al snel waar ze zitten.
"Zijn jullie al bijna klaar?" Vraagt enzo ongeduldig.
"Ja" zegt Myron.
"Nog niet echt" zegt Emma die lijkt alsof ze het heel moeilijk heeft.
"Lukt het Em" vraag ik aan haar.
"Nou niet echt kom even" zegt ze en al snel gaat het hokje open. Ik word naar binnen getrokken en snel gaat het hokje weer dicht.
"Wat is er?" Vraag ik aan haar. Ze heeft een bikini broekje aan en mijn t shirt uit de tas. Ze geeft me haar bikini topje en ik zie dat die in de knoop zit met allemaal touwtjes.
"Hoe heb je dit dan weer gedaan?" Vraag ik met een lachje
"Ik denk ik in de wasmachine gebeurt" zegt ze terwijl ze zich aan het insmeren is. Uiteindelijk heeft ze ook haar bikini aan en lopen we met zijn tweeën ook het zwembad in. We maken samen een foto en gaan daarna zwemmen.
Emma
Ik ben aan het zwemmen en voel ineens twee handen op mijn heupen. Het is Noël en ik draai me om.
Hij heeft een blik op zijn hoofd die ik nog nooit heb gezien.
"Wat is er?" Vraag ik aan hem.
"Niks" zegt hij.
"No wat is er?" Zeg ik met een serieuze toon. Hij stapt het zwembad uit en ik loop achter hem aan. Ik om zijn hand beet om het te laten stoppen.
"Wat is er!?" Ik ben nu echt bezorgd om hem.
"Er is niks oké, laat het gewoon" hij loopt weg naar de jongens kleedkamers waar ik niet mag komen. Ik pak zijn shirt en trek hem over mijn hoofd. Myron komt naar me toe.
"Wat is er?" Vraagt ze
"Geen idee, hij wilt het niet zeggen"
"Gaan jullie anders alvast naar het huisje" zegt ze en ze geeft me de sleutel van het huisje. Ik loop snel naar de vrouwen kleedkamer en kleed me om. Als ik uit het gebouw loop zie ik Noël nog steeds niet. Ik bel hem en ben nu echt super bezorgd. Hij neemt gelukkig op en zegt dat hij al bij het huisje is. Ik loop snel terug en zie hem in de tuin zitten.
"No" schreeuw ik half. Hij kijkt op maar negeert me. Als ik voor hem sta kijkt hij me niet meer aan.
"No, wat is er nou?" Zeg ik rustig.
"Er is niks oké Emma" Emma daar schrik ik van hij noemt me nooit bij mijn hele naam.
"Kijk me aan dan en zeg het terwijl je in mijn ogen kijkt" ik weet dat hij niet kan liegen tegen me. Hij zucht en laat zijn telefoon naast zich vallen. Ik ga naast hem zitten.
"Dus vertel" zeg ik. Hij staat op en loopt naar binnen.
"Noël Dekkers!" Schreeuw ik. Ik ben super bezorgd en hij wilt me maar niet vertellen wat er aan de hand is. Als ik boven kom staat hij bij het raam te ijsberen.
"Noël wat is er nou aan de hand!"
"Emma, je verdient beter" zegt hij zachtjes dat ik het maar net kan horen.
"Wat, waar heb je het over?"
"Kijk om je heen Em, iedere jongen wil je en dan heb je een relatie met mij. Je kan veel beter krijgen je moet niet een relatie nemen met mij uit medelijden oké. Je moet eens de waarheid spreken en toegeven dat je meer wilt dat dit!" Zegt hij boos. Ik schrik hier zo van ik weet niet wat ik moet zeggen.
"Noël je bent alles wat ik wil. Je bent de leuke, spontane, grappige, lieve, jaloerse, beschermende en vooral de beste vriend die ik me ooit kan en ga wensen. Ik wil niemand anders en dat gaat nooit veranderen" zeg ik en ik merk dat ik aan het huilen ben. Noël draait zich om en hij is ook aan het huilen. Ik geef hem een knuffel en we gaan op bed liggen.
"Waar komt dit vandaan?" Vraag ik aan hem.
"Vandaag, bij het zwembad keken al de jongens naar jou toen je aan het zwemmen was en ik weet het niet ik was gewoon ja" zegt hij en ik knuffel hem steviger.
"Ik wil je gewoon niet kwijt raken, ik wil met je trouwen, ik wil je Emma Maysa Dekkers kunnen noemen, ik wil een huis met je, reizen met je, kinderen met je. Ik wil je niet kwijt Em." Zegt hij met een snikje. Nu ben ik de gene die aan het huilen is. Hij geeft mij een knuffel en we vallen in slaap.
"Emma!" Hoor ik Myron roepen en ik schrik wakker.
"Ja" roep ik terug. "We gaan naar de fotoshoot ga je mee?" Vraagt ze aan mij.
"Ja we komen" we gaan uit bed en trekken onze jassen aan. We stappen in de auto onderweg naar de foto studio.