My Innocent Pretender

Chapter 32

"I only knew about Rae when she had someone offering me a job. Tiya Mina had cancer so kahit hindi ko pa alam noon kung ano ang trabaho ko, sumama ako sa kanila sa Maynila since they said my boss would be a woman and mukhang mabait naman ang boses n'ya sa telepono.

So ayun na nga, my job was to be her substitute.

Akala ko nung una ako ang kinuha n'ya dahil ayaw niya sa'yo yun pala may sakit talaga siya. Nilihim kase nila sa parents nila ni kuya ang tungkol sa coming heart operation n'ya sa kahilingan na rin ni Rae dahil ayaw na niyang mag-alala sina mommy Elise, at nagkataong scheduled yon within sa arranged cohabitation n'yo.

I accepted the offer. After her successful operation pa niya sinabi sa akin na twins pala kami. Ayaw niya daw kaseng malungkot ako kung sakali mang hindi maging successful ang operation kaya ayun, nung nalaman ko, napakasaya ko. Kaya pala ang galante niya sa akin, lalo na kay tiya. She even moved her to States para magpagamot namin siya.

Pero sadyang mapaglaro ang tadhana, tiya Mina died. I only had Rae as my biological family pero kinuha na rin siya. So, I'm basically an orphan now and maybe the reason why kaya ako masaya sa tuwing nakakabisita sa Orphanage. I know exactly how it feels to be alone. Questioning your purpose."

Malungkot na kwento ni Anna saka siya pinaharap ni Adam sa pagkahiga at niyapos ng mahigpit. Nang kumalas ito sa pagkakayakap ay inangat nito ang kanyang baba at hinagkang muli ang kanyang mga labi.

"I'm sorry. I can't imagine how you lived your life all these years. But, you have me now. We're gonna build a family of our own and you will never be alone anymore. You, me, and our kids. Lots of them." Masaya at malambing na saad ni Adam.

"L-lots of t-them? W-wow. G-gaano ba kadami ang g-gusto mong anak?" Nahihiyang sabi ni Anna habang nakatitig sa kumikinang sa sayang mga mata ni Adam. She loved how they shine while talking to her.

Napaka swerte niya at ganito kagwapo ang lalaking mahal niya at mahal din siya. Parang kiniliti ang puso niya sa ideyang magkakaanak sila ni Adam. Napaisip pa siya kung kanino magmamana ang mga bata. Okay na sana, nang bigla niyang maalala ang dadaanan nilang proseso...

Pakiramdam niya'y namula siya ng husto kaya isiniksik niya ang sarili sa malapad at matigas na dibdib ni Adam. Kinilig siya nang maalala ang ginawa nila buong magdamag, paano pa kaya kung mag-aanak sila? Adam didn't stop doing things to her until she was totally exhausted and can't move anymore.

Kahit sa mga oras na iyon, hindi pa niya masyadong maigalaw ang katawan dahil sa pagod. Nagpa-deliver nga lang sila ng pagkain sa kwarto at kahit sa simpleng pag-upo ay nahihirapan siya dahil sa sobrang hapdi ng kanyang pagkaba***.

Adam chuckled at hinalikan ang noo niya. "10? 12? Isang anak lang kase per family so far ang naging anak ng ancestors ko. Maybe because they're too busy in business or what. Pero ang lungkot pag mag-isa ka lang."

Napanganga si Anna sa sagot ni Adam. "K-kaya k-ko kaya? H-hindi daw kase biro magbuntis."

"Kakayanin natin, my love. But of course, kung ilan ang gusto mo, iyon ang masusunod. I will help you through it. We have family doctors that can help us as well. And, don't worry about my work arrangements. Actually, matagal na rin akong sinabihan ng board na I could continue working at home and come to office only when needed pero ako ang nagpresentang mag-report talaga sa office. Ang lungkot kase doon sa villa mula nang mawala ka, dahil naaalala kita sa bawat sulok ng villa."

"I'm sorry." She said guiltily.

Agad na pumatong si Adam sa kanya. Muling nalantad ang hubo't habad pa rin na katawan nito sa kanya. Maging ang mahaba at malaking sandata nitong nakatutok sa puson niya ay kitang-kita din niya.