Pierwsza i ostatnia | tłumaczenie PL

Wszystkiego Najlepszego, Mikey!

Shinichiro zamknął swój sklep wcześnie, tuż po tym, jak skończył robić poprawki CB250T, który zamierzał dać dla swojego ukochanego, młodszego brata, Mikey'ego. Wstał z przysiadu, wytarł pot z czoła, i się uśmiechnął,zaraz po tym, jak wystawił motocykl za szklaną szybą.

W porządku, Mikey
napewno to pokocha!

Pomyślał Sano, zadowolony z swojej ciężkiej pracy.

Tuż po tym, jak zamknął sklep, jego telefon wydał głośny dźwięk z pokoju, który znajdował się piętro wyżej.

Kto może do mnie
pisać o takiej godzinie?

Shinichiro wyłączył światła w swoim sklepie przed znalezieniem telefonu, a kiedy go znalazł, uśmiechnął. Jego zmęczenie zniknęło, gdy tylko przeczytał wiadomość od dziewczyny, jaką lubił :

"Shinichiro-kun, dziękuję ci za dzisiejszy dzień. Naprawdę to doceniam. Jesteś bardzo miły!"

Shinichiro uśmiechnął się po tym, jak zobaczył jej wiadomość. Od tych słów, jego oczy były szeroko otwarte z miłości, wyobrażając sobie jej głos, gdy czytał, a za każdym razem, gdy słyszał jej głos, nie mógł się powstrzymać od umawiania się na kolejną randkę tylko po to, żeby ją ponownie zobaczyć. Z drugiej strony, Shinichiro nie chce, aby następna randka była tylko kolejną "ordynarną" parą ; chce, żeby chodzili ze sobą, jak prawdziwa para.

Postanowił jej napisać to w SMS-ie. Pomimo swojej wiedzy, przygotował się na kolejne odrzucenie. Napisał...

"Lubię cię. Proszę, bądź moją dziewczyną, naprawdę cię lubię."

W momencie, gdy to wysłał, usłyszał dźwięk dochodzący z jego sklepu.

Czy to złodziej..?

Pomyślał. Wyłączył telefon, postawił go na biurku i wziął najbliższą broń. Zaczął schodzić po schodach. Kiedy był na dole, zauważył czarnowłosego chłopaka, stojącego do niego tyłem, który próbował ukraść CB250T.

- Kogo my tutaj mamy? - Spytał, idąc w przód i ściskając mocniej broń. - Złodziej? - Był już niedaleko. - Myślisz że do czyjego sklepu się włamałeś? Wynoś się.

Oczy chłopaka otworzyły się szerzej, kiedy zobaczył, że Shinichiro trzyma w dłoni broń.

- Myslisz, że możesz się ze mną bawić? Nie uciekniesz. - Zanim Shinichiro zdecydował się zaatakować, zauważył twarz chłopaka.

- Hmm? Czy może nie widziałem cię wcześniej gdzieś? Czy to ty jesteś.. Keisuke? - Reakcja chłopaka udowodniła, iż Shinichiro miał rację. - Przyjaciel Mikey'ego.. - Powiedział po krótkich przemyśleniach.

- Sh-Shinichiro-kun?! Co ty tutaj robisz?! - Zapytał z przerażeniem Baji.

- To jest mój sklep, wiesz? - Odpowiedział ze spokojem.

- T-Twój sklep? - Mięśnie Shinichiro znacznie się rozluźniły, kiedy zrozumiał, że mógł po prostu porozmawiać z chłopakiem. Wszystko było w porządku, dopóki nie usłyszał głośnych kroków tuż za sobą.

Powoli się odwrócił, ale zanim mógł zareagować, czy nawet rozpoznać twarz oprawcy, dostał w głowę ciężkim narzędziem. Jego ciało bezwładnie i ciężko spadło na ziemię. Powoli czuł, że jego życie się już kończy, ale przed zamknięciem do końca oczu, przypomniał sobie wiadomość,. jaką napisał do dziewczyny, którą lubił. Rozmyślał, jaką napisze odpowiedź, gdy zobaczy jego wiadomość.

Kolejne odrzucenie? A może jednak napisze pozytywną odpowiedź, oznaczającą, że ona też go kocha..?

Shinichiro tylko się uśmiechnął, ale ten uśmiech szybko zszedł mu z twarzy. Powiedział sobie głęboko w myślach :

Wszystkiego Najlepszego, Manjiro. Żyj jak najlepiej, młodszy bracie.

Ostatnie, co poczuł, to dotyk Baji'ego, nic później już nie poczuł.

Zanim obmyślał same czarne scenariusze, zdziwił się. Podniósł się z ziemi, a obok niego leżało jego własne ciało, a nad nim klęczących dwóch chłopaków.

- To starszy brat Mikey'ego! On.. Nie żyje! - Krzyknął zrozpaczony Baji.

Kiedy Shinichiro usłyszał odgłos SMS-a w telefonie, wszedł na górę, do swojego pokoju, zostawił swoje zimne ciało na ziemi, podniósł telefon i sprawdził wiadomość. Wreszcie dostał wiadomość. Na początku się zaśmiał, potem uśmiechnął, a na koniec zaczął płakać.

"Ja też cię lubię, Shinichiro-kun. Widzimy się jutro..?"

--------------------------------------------

Na samym starcie już piszę - to NIE moja książka! Napisał* ją thespearruler

Sama to tłumaczyłam, ale i tak się popłakałam, pisząc to, haha! 😅💓

Mam nadzieję, że będziecie z chęcią przyjmować wszystkie moje tłumaczenia książek!

To był mój pierwszy raz, proszę o zrozumiałość! 😩👍💕