entre vous et moi

Look what you done

Selamm artık beklemek istemiyorum ve değişiklik yaptım.Aralarında bişeyler görelim ve sonuca yaklaşalım dimi? :)

İyi okumalar!

Gitmesinin üstünden haftalar geçmişti.Bir hareket herhangi bir atak bekliyordum.Tanrım ben her şeyi çok kolay kabullenmiştim.Bu yıllar önce birbirine düşman  iki ailenin,ailelerimizin birbirine  karşı yaptığı bir tür kara büyüydü.Biliyordum bizim aşkımız nefretten,kıskançlık,öfke ve gizli ihtiraslar sonucu doğmuştu.Bunu ona anlatmalıydım.Büyüyü anlamam yıllarımı almıştı tam 20 yılımı.

Şimdi ise kaderimi yaşıyor ve bu yarı aldatmaca olan durumu ona aktarmak istiyordum.Taştan olduğunu herkesin söylediği kalbim tek tek kırılıyor,sivrileşiyor ve tekrar kalbime batıyor gibiydi.Ben ruhsal açıdan nefes alamıyor gibiydim.

Fakat beklediğim haber tarihini asla  unutmadığım 05/28/1897 tarihinde,saat; 19:54'te sarayıma ulaşmıştı.Hizmetkarım bana acil ve özel teslimat olduğunu ve bunun Prenses Rosélia tarafından gönderildiğini söylediğinde zaten ben diğer ufak detayları göz ardı etmiş ve kendi odama çıkıp safir siyah yatağıma oturmuştum.

Zarfı inceledim.Maviydi,kenarları işlemelerle süslüydü ve bu işlemeler el yapımıydı.Zarfı açmadan resmi bir şekilde yazılan "Kraliçe Jennietta Kim'e." Yazısının üstünde parmaklarımı gezdirirken bu ironik gelmiş ve kahkaha atmıştım.Benim bildiklerimi bilseydi kesinlikle hitap şekli bambaşka olurdu.Bunu düşünmeden edememiştim.Sonra duraksadım.

Elim kraliyetlerinin mührü ile oynarken acaba dedim hala kafamda bazı şeyler ve şüpheler vardı fakat bunu ona net bir şekilde soracaktım bu yüzden mührü yavaşça açtım.

Bir anda güzel yazısı bana tanıdıklık hissi ve sıcaklığı vermişti.Not kağıdını çıkarmış ve okumaya başlamıştım.

"Kraliçe Jennietta lütfen sizi rahatsız etmemi mazur görün fakat notunuzda demek istediğinizi anlamadım fakat çiçeğin anlamını öğrendim ama buna da bir sonuç çıkaramadım.Merakımı mazur görün lütfen.Sadece içimde ki dürtüye engel olamıyorum sanki sizinle konuşmam gerekiyormuş gibi hissediyorum.Değerli vaktinizi çalıyorsam affedin lakin önümüzdeki hafta sizi sarayımda ağırlamak ve bana yaptığınız o iğneleyici hal ve hareketlerin ne anlama geldiğini anlamak,içimde bulunan bu anlamsız dürtüyü sona erdirmek isterim."

"Sevgilerimle,Rosélia."

Kağıdı elimde sıkıştırırken memnuniyet dolu bir gülümseme çoktan yüzümde yerini almıştı.Henüz benimde kendimde yeni yeni kabul ettiğim bu gerçeklik,bu hisler sonunda onunla buluşacak ve o bunu bilecekti.

İtiraf edecektim.Onun için daha doğrusu biri için ilk defa kendimden taviz veriyordum ve tanrım bunu yapmak bana hiç gülünç yada zor gelmiyordu.Sanki böyle olması gerekiyor gibi hissediyordum.

Apar topar kalktım.Attığına yemin ettiğim kalbimle birlikte hızla dolabımın önüne gitmiş ve önüme gelen kıyafetleri havada duran bavuluma atmıştım.Bugün yola çıkıyordum.

Ardından arabacılara hazırlanmalarını emredip,üzerime siyah bir pelerin geçirip çoktan hazır olan at arabasına binmiştim.

Gitmeden'de beni kapıda bekleyen hizmetkarlarıma; "1 aya belkide daha kısa zamana kadar olmayacağım Rosélia'yı ziyarete gidiyorum diye adeta şakımıştım."

Bu tavrımın yarattığı şaşkınlığı fısıltılardan ve yüzlerinden anlamıştım.Kırmızı kadife koltuğa keyifle yayıldım ve yanımda getirdiğim kadehe biraz kan doldurup keyfini çıkarmaya başladım.