Bu bölümü 3 kere silip baştan yazdım, niye bu kadar zorlandım bilmiyorum...
######
Kayra
Dün, Yaman'ın yaptığı hareketten ötürü gözüme bir türlü uyku girmemişti ve tam anlamı ile o sahneyi unutup uykuya dalacağım zamanlarda arkamda bir o yana bir bu yana dönüp duran Yaman sağ olsun uykumu kaçırmaya yetiyordu.
Adamın nasıl bir ruh hali yaşadığını pek anlamamıştım ama onun yaşadığı kafa benim için aşırı derecede ters bir olaydı.
Bir kere adam fazla rahattı, her anlamda.
Sürekli ama sürekli korkusuz korkak gibi bütün olayların içinde yer alıyordu ve bir şekilde giriyordu işte... İşin en kötü yanı ise kendi ile beraber etrafındakileri de yakıyordu.
Eşcinsel olması beni gram ilgilendirmiyordu, benim için asıl önemli olan insan olmasıydı ama bu aralar Yaman onu bile başaramıyordu.
İyi bir çocuktu ve çoğu zaman onun yaptığı hareketleri anlamasamda toy olmasına veriyordum.
Onun hakkında pek bir şeyi merak etmiyordum ya da onunla konuşup ona hayatını sorma gereği de bu zamana kadar pek duymamıştım ama benim bu aralar merak ettiğim tek şey, eski sevgilisine neden benim hakkımda o tarz şeyleri söylediğiydi.
O şeyler doğru bile değildi ulan.
Tekrar tekrar aynı şeyleri burada açıp konuşmayacaktım çünkü çok fazla sinirleniyordum ve Yaman'ı time almadığım halde onun sürpriz yumurtadan çıkar gibi çıkması benim aklım ile oynadığının kanıtıydı.
Elimdeki poşetleri hepsini yere bırakıp cebimdeki anahtarı almıştım ki kapı birden bire açılmıştı.
"Hoş geldin hayatım" Yaman'ın birden bire söylediği şey ile gözlerimi sonuna kadar açmıştım, dalga mı geçiyordu bu geri zekalı?
"Ne?" İstemsizce şaşkınlık dolu sesim ile konuştuğum zaman Yaman bu tepkime sadece gülümseyip yerdeki poşetleri almak için eğilmişti.
O eğildiği zaman dikkatimi tek bir şey çekmişti, onu aşağıya doğru süzdüğüm zaman gördüğüm şey ile gözlerimi birkaç kere kapatıp açmıştım.
Bu çocuk cidden...
Ulan üzerindeki benim gömleğe benziyordu, dün baskılı bir tişört giydiğine adım kadar emindim.
Yaman poşetleri alarak dik duruşa geçtiği zaman üzerindeki gömleğe daha dikkatli baktım, bu benim gömleğimdi...
Gömleği giymesinde pek bir sorun yoktu ama bu kadar rahat olabilmesi...
Bana göz kırpıp elindeki poşetler ile içeriye geçtiği zaman yaptığı hareketlere ağzım yavaş yavaş açılmaya başlamıştı.
Bu adam manyak mıydı?
Arkasından evime girip kapıyı kapattığım zaman Yaman'ı takip eder gibi mutfağa girmiştim.
Sabah sabah ne oluyordu bilmek istiyordum.
"Yaman kafana falan darbe mi aldın? Hem sen neden benim gömleğimi giyiyorsun." Karşımdaki adam ile göz temasımı bozmadan konuştuğum zaman Yaman elimdeki poşetleri tezgahın üzerine bırakıp bana dönmüştü.
"Beğenmedin mi?" Yaman sır veriyormuş gibi sessiz bir şekilde konuştuğu zaman sabır çekmek için yüzümü sıvazladım.
"Sen benimle dalga mı geçiyorsun be? Dünden bu yana sana bir şeyler oluyor, kendine çeki düzen ver sikerim seni." En son söylediğim kelimeler istemsizce ağzımdan çıktığı zaman Yaman'ın sırıtması daha çok büyümüştü.
Bir şey demeden korku filmlerindeki yüz ifadesi - gülümseyen suratı - ile yavaş adımlar ile bana yaklaşırken kafamdaki fesat düşünceleri susturmaya çalışıyordum.
"Komutanım~" Yaman yanıma iyice yaklaşıp beni beklemediğim anda belimden tutup beni kendine bastırdığı sırada dilim tutulmuş gibi hissediyordum.
Bu anı hayal etmem ya da böyle saçma sapan bir olayı rüya şeklinde görmem olabilir miydi?
Gerçi Yaman'ın sertliğini hissederken bunun gerçek olma olasılığı daha çok inada biniyordu ve cidden ben bu çocuğu boğacaktım.
"canım sürekli seni görmek, sana dokunmak, sana sarılmak istiyor, haberin olsun." Yaman sıcak nefesini boynuma doğru üfleyerek konuştuğu zaman belimde olan ellerini kalçama koyup ben daha çok sertliğine bastırmıştı.
Bu yaşadığım olaylar karşısında nutkum tutulmasaydı bu çocuğu şimdi burada bir güzel dövebilirdim.
×××××××××
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
