Living with an idol ✓

Chapter 10

Vienna PoV

"You know what? matutulog nalang ako" inis kong sabi bago tumayo.

Mag dadalawang oras na kaming naghihintay rito, hindi ko alam kung may inaantay nga ba kami o kung niloloko lang ako nitong lalaking 'to. Nakakabwisit na.

"Wait, no! Parating na 'yung susundo sa'tin"

"Kanina mo pa rin sinasabi 'yan" inis kong sabi at sinubukan bawiin ang braso kong hinawakan n'ya para hindi ako umalis.

"Let's just wait for another minute, please?" hinawakan n'ya 'yung kamay ko bago magpacute kaya napairap nalang ako bago inis na naupo sa sofa.

"3 minutes. Kapag wala parin matutulog na'ko" agad s'yang napatango bago dinial sa phone n'ya.

"3 minutes, kapag wala parin humanap kana ng ibang amo mo" agad s'yang ngumiti sa'kin nung makitang nakatingin ako bago patayin yung tinawagab n'ya.

"Yeobo" napahinto ako sa pag sscroll nung pinatong n'ya ang ulo n'ya sa balikat ko, napatingin ako sa kamay ko nung kinuha n'ya iyon.he intertwined our fingers while his finger fron the other hand was just drawing doodles in the back of my hand.

"I already paid the bills" natigilan ako sa sinabi n'ya bago umusog dahilan para ialis n'ya yung ulo n'ya sa balikat ko at umayos ng upo.

"What do you mean?"

Anong bills ang tinutukoy n'ya? Hindi ko naman pinakita sa kan'ya yung mga bayarin ah! Baka ibang bills ang tinutukoy n'ya.

"I accidentally saw it. Nalaglag mo kaya kinuha ko and when I realized that it's our bill, I already asked someone yo pay for it using my money" he explained. Baka mamaya si papa ang tinutukoy n'ya takte! H'wag naman sana.

"Who's that someone?"

"Don't worry. It's just a friend of mine"

"Bakit hindi mo manlang sa'kin sinabi?" taas kilay kong tanong.

Nakaabala pa tuloy s'ya sa kaibigan n'ya. Kung ako nalang sana ang nagbayad edi walang iba pang naabala pero actually malaking tulong narin na s'ya 'yung nagbayad kasi bawas gastusin din 'yun. Para may ambag manlang s'ya tsk.

"You were busy" I was about to open my mouth again when we heard a loud horn.

"There he is" he whispered and let out a sweet smile.

He stood up and offered his hand to me, I didn't resist and hold it to help myself to get up but I think holding his hand is a bad choice because he didn't let it go after that.

Isinukbit n'ya sa balikat ang bag n'ya at binutbit naman sa kabilang kamay yung bag ko. My bag is bigger than what he brought. I packed up some clothes and other essential things and I didn't know what he have in his. I didn't know how long we will stay since he didn't even mind to tell me the details. Ni hindi ko nga alam kung saan ba n'ya 'ko dadalhin, baka mamaya kidnappin n'ya 'ko pero malabo dahil alam kong mas mayaman pa s'ya kay papa.

"Bitawan mo yung kamay ko, baka may makakita pa" sabi ko at sinubukan kuhanin yung kamay ko sa kan'ya pero mas hinigpitan n'ya lang iyon at hindi binitawan.

"Walang media at sasaeng na may alam kung nasaan ako nakatira kaya no need to worry tsaka ako bahala sa'yo, kung maissue ka man dahil sa'kin ako na bahala" ngumiti pa s'ya bago magpatuloy sa paglalakad.

Si Kashi ang naglock ng bahay at binalik sa'kin ang susi, tsaka kami lumapit doon sa kotse na nakahinto rito, kanino naman 'to? My eyebrows rose up when the window rolled down, I saw a handsome man inside the car wearing that wide grin in his face.

"Kaya pala madaling madali ka" sabi nung lalaki na nakaupo sa driver's seat. Nilagay ni Kashi yung gamit namin doon sa passenger seat at sa backseat n'ya 'ko pinapasok, nahihiya akong ngumiti roon sa lalaki bago sundan ng tingin si Kashi at naupo rin s'ya sa tabi ko.