"โจรุ"(ที่จริงชื่อโครุ) เด็กหญิงที่นั่งอยู่ข้างถังขยะเอ่ยขึ้นอีกทางหนึ่ง
"งิรุ"(ที่จริงชื่อมิรุ) เด็กชายได้เอ่ยชื่อๆหนึ่งขึ้นท่ามกลางคนรับใช้
.
.
.
.
.
.
.
ตึ้ง!! ตุ๊บ!!เสียงร่างบางถูกผลักลงไปนอนทะลักทะเลกับถังขยะ
"อยากลองดีกับชั้นเองนะ"เสียงเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งซึ่งมีสามคนพูด
"ไม่ค่ะไม่ได้อยากลองดีกับพวกคุณนะค่ะ"เด็กหญิงร่างบางอายุประมาณ17เอ่ยขึ้น 'โจรุช่วยด้วยช่วยชั้นที'ขณะที่เด็กหญิงร่างบางเอ่ยถึงบุคคลปริศนาก็มีแสงเปล่งประกายที่ไหล่ทางขวาสว่างขึ้นเพื่อช่วยเด็กหญิงร่างบาง "ตัวเธอมีพลังซ่อนอยู่นะมิรุไว้เมื่อมีเวลาเมื่อไหร่เธอจะพบชีวิตใหม่เมื่อนั้น"เสียงู้มีหูยาวเหยียดอย่างเอ้ลเอ่ยขึ้น 'ชั้นพบแล้วพลังของชั้นผุดขึ้นจากก้นบึ้งของจิตใจ' "ชิโนเคมาร่า" (เวทย์มนต์ทำให้มีปีก)ขณะที่ร่ายเวทย์ร่างบางก็ได้เตรียมท่าหนีจากสถานที่นั้น"ทำ ได้ ไง"กลุ่มหญิงสาวที่กำลังรัง แกร่างบางเอ่ยขึ้น "ว้าวสวยจัง"ร่างบางซึ่งบินขึ้นไปบนท้องฟ้าไดเอ่ยถึงบรรยากาศของเมืองที่ตนอยู่
เอะ!!"มาแล้วหรองิรุ"เสียงชายหนุ่มเอ่ยขึ้น "งิรุเธอมาแล้ว"อึก! "ใครนะแล้วงิรุนี่ใคร"มิรุถามอย่างสงสัย 'งิรุเธอสวยขึ้นมากนะ' "โจรุหรอ"ขณะนั้มิรุได้คิดถึงตอนที่เธอเล่นกับเขาสมัยเด็กอยู่ก่อนจะมาบนโลกใบนี้ "โจรุบ้าอะไรโครุต่างหาก"เด็กหนุ่มได้เอ่ยขึ้น "แต่ก่อนชั้นเรียกแต่เธอว่าโจรุนี่นา" "ต่อไปนี้เธออยู่กับชั้นนะงิรุ" "มิรุยะ" "ออโทษที มิรุ" "ได้หรออยู่ได้หรอ" "อื้มได้สิ" 'ก็เธอสัญญากับชั้นเเล้วว่าเธอจะเป็นเจ้าสาวของชั้นนี่นา'
"เย้"
.
.
.
"สวยจังเลย"ฉันอุทานขึ้นเมื่อเห็นห้องกว้างสะอาดเฟอร์ริเจอร์หรูหราเต็มไปหมด "ยินดีต้อนรับกลับค่ะคุณผู้หญิงคุณผู้ชาย"คนรับใช้คนหนึ่งพูดขึ้น "เดี๋ยวดิฉันจะจัดทรงผมให้ใหม่นะค่ะ" "ไม่เป็นไรค่ะฉันชอบทรงนี้ค่ะ"ฉันพยายามตอบปฏิเสธ "ไม่ได้ค่ะ"คนรับใช้เอ่ยขึ้น "งั้นฉันไปหละถ้ามิรุอยากได้อะไรก็ให้เขาไปนะ ฉันไม่รบกวนพวกเธอหรอก"
.
.
.
.
"ไม่ดิ้นนะค่ะคุณผู้หญิง"คนรับใช้พยายามควบคุมตัวฉันให้ทำทรงผมอยู่
"ไม่เอาไม่เอาๆๆๆๆ"บอกตามตรงชั้นไ
ม่อยากทำทรงใหม่เลย
.
.
.
.
.
"เสร็จแล้วค่ะ" 'อายยังไงๆไม่รู้แหะ' ตุ๊บ!!"เธอสวยมากเลยนะ"โครุเดินมากอดชั้นตอนเผลอ "แน่นเกินไปแล้วมั้ง" "อยากอยู่แบบนี้นานๆมิรุ" เธอมีพันธสัญญากับชั้อยู่นะมิรุ" "พันธสัญญาหรอหรือว่า" "ใช่ตรงนี้ ตรงไกล้ๆไหล่ของเธอนะ นี่แหละ พันธญญาของเรา"โครุพูดพร้อมกับเปิดไหล่ขวาของชั้น
"ของฉันก็มีนะ" ตาบ้านั่งจู่ๆก็ถอดเสื้อ ออกมา "นะ..นะ..นี่ทำไมต้องถอด หมดตัวด้วย" "งั้นไปทานข้าวก่อนหละกัล" "อืม" "นายไม่ไปหรอ" "เดียวไปนะ" อุฟส์! "ฉันชอบเธอนะมิรุ" "งูขึ้นหัวแล้วนะตาบ้า..อย่ามาแต๊ะอ่างกันง่ายๆสิ"
ทานข้าวเสร็จ
"อ่าาสบายจัง อาบน้ำที่ดีๆนี่นอนดีฟ่า" จากนั้นก็มีร่างหนามาคล่อมตัวร่างบางอย่างเบาบางพร้อมกับจูบหน้าผากอย่างอ่อนโยนจากนั้นร่างบางก็จากไป(เรื่องนี้ไม่ติดเรทนะค่ะ)
เช้า
"เธอย้ายมาอยู่นี่ก็ได้นะร.รเดียวกับฉัน"
"ก็เรียนร.รเก่าก็ได้นิไม่เห็นเปนรัย" "แต่เธอแต่งตัวเป็นชุดร.รฉันเรียบร้อยแล้วนะ"
"ย้ายก็ย้าย"เอี๊ยด!เสียงรถของโจรุเบรกเมื่อถึงหน้าร.ร "อะนั่นรถเจ้าชายนิ""แกๆใช่เจ้าชายรึป่าวอะนั่นมันผู้หญิงไม่ใช่หรอ""ว้าวสวยจังหรือจะเป็นแฟนเจ้าชาย ไม่จริ๊ง!" เสียงนักเรียนพากันเม้าส์กันอยู่เมื่อเห็นฉันลงรถมา "คิงค่ะบุคคลคนนี้เป็นคัยค่ะแล้วได้เกี่ยวข้องอะไรกับคิงไหมค่ะ"
"บุคคลคนนี้คือว่าที่ควีนและเป็นแฟนของผมครับ"
"แกๆ เหมาสมกันดีเนาะ"
"อร้าาายคิงไม่โสดแล้วสิ"
'ห๊าา!แฟนหรอไม่เอาโครุนายถึงกล้าทำแลบนี้ได้ไง อ่ะ!นั่นมืออย่ามาจับ เอวฉันนะตาบ้า::>_"ทำไมต้องนั่งไกล้กันด้วยหละ เฮ้อ"
ติ่ง..ต่อง..
"ประกาศคิงจะมีการประชุมยิ่งใหญ่ขอให้ทุกคนในร.รไปที่ห้องประชุมพิเศษ ด้วยค่ะ"
ณ ห้องประชุมพิเศษ
"วันนี้ ณ เวลานี้ที่ผมเรียกทุกคนมา ที่นี่เพื่อจะประกาศตำแหน่งควีนครับ"
"ควีนหรือว่าจะเป็นแฟนของคิง คงใช่แน่นินเลย"
"และควีนก็คือคุณ คารุมะ มิรุ ครับ" "ขอเชิญมาด้านหน้าด้วยครับ"
"เธอจะได้รับเสื้อคุมของควีนที่เหมือนกับของคิง"
"ว่าแล้วมีคิงแล้วต้องมีควีน"
น.ร.ทั้งหลายแหล่พูดขึ้น
"ผมขอจบการประชุมเพียงแค่นี้นะครับ"
ขณะเดินกลับห้องเรียน
"ครีนครับมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดกับผมไหมครับ""ควีนค่ะทานข้าวเที่ยงด้วยกันไหม""ควีนค่ะ ควีนครับ ควีนค่ะ ควีนครับ" 'ตายแหละไม่รู้จะพูดยังไงดีนี่มันมากไปอยากได้เพื่อนแค่2คนก็พอเอาหลัตัดสินใจแล้ว'
"ไม่หละค่ะขอทางหน่อยนะค่ะดิฉันมีงานต้องทำอีกเยอะค่ะ"
ติ่ง..ต่อง..กลับบ้าน~~ "กลับมาแล้วค่ะ ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"สนุกไหมร.รใหม่นะ" "ก็สนุกอยู่ ติดอยู่ว่าไม่มีเพื่อนเลยซักคน" อึก! "อะไร" จู่ๆนายนั่นก็สำลักกาแฟที่ตัวเองดื่มยุ "555555555" "หัวเราะไรยะ" "5.5..ไม่มีเพื่อนบ้าหรอเธอ ออกจะดังไป" "ก็ฉันเล่นปฏิเสธเขาไปทึกอย่างนิ"
"หรอทีหลังที่รักหัดรับเพื่อนบ้างสิ" "งั้นไปอาบน้ำนอนก่อนนะ เป็นควีนงานยุ่งมากเลบแล้วนายไม่มีงานบ้างหรอเป็นถึงคิง" "ก็ฉันเอางานฉันให้เธอทำเรียบร้อยแล้วนิ" "ห๊าาาพูดใหม่สิ" "ก็ฉันเอางานฉันให้เธอทำเรียบร้อยแล้วนิ" "ตาบ้างานตัวเองทำไมไม่ทำเป็นถึงคิงต้องมีความรับผิดชอบสิเห็เวลาฉันกลับบ้านใหมฉันกลับตั้ง 2 ทุ่มนะคนอะไรไม่ให้เกรียติผู้หญิงเลย"
มิรุบ่นพำพัมพร้อมเดินขึ้นห้อง(โครุเอ้ยเห็นผู้หญิงเป็นอะไรกันไม่ให้เกรียติเลยนะแบบนี้แหละผู้ชาย)
"ไม่ทานข้าวหรอ"
"ไม่!! ฉันทานมาเรียบร้อยแล้วหละ"
"งั้นราตรีสวัส"
