"မနေ့ကဆေးရုံကို ကနေဒါကဆရာဝန်အသစ်လေးတစ်ယောက် ရောက်လာတယ်ကြားတယ် တွေ့ပြီးပြီမလား"
ဆေးရုံအဆောင်ခန်းထဲမှထွက်လာတဲ့ သူနာပြုလေးရဲ့ခပ်တိုးတိုးပြောသံ
"ဆရာဝန်လေးကအရမ်းချောတာ ငယ်ငယ်လေးရှိသေးတယ် လူနာကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့အတူ ပြောင်းလာတယ်ကြားတာပဲ"
"ဆေးရုံအုပ်ပြောတာတော့ ဆရာဝန်လေးကအရည်အချင်းတော်တော်ရှိတယ်တဲ့။ဘာလို့များ ဒီလိုချောင်ကျတဲ့နေရာမျိုးကို ပြောင်းလာလဲမသိဘူးနော်"
အော်..လူတွေများစပ်စုလိုက်ကြတာ လုပ်စရာမရှိ သူများအကြောင်းထိုင်ပြောနေပြီးသိချင်နေကြတယ်။
လွန်ခဲ့တဲ့နာရီပိုင်းကမှ ခွဲခန်းဝင်ထားလို့ အပြည့်အဝအနားယူနေချိန် ကြားနေရတဲ့သူနာပြုမလေးတွေရဲ့အသံကြောင့် kham စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့တွေးမိသည်။
ထိုအချိန် kham ဆီလျှောက်လာနေတဲ့ အမေနဲ့ ဆွေမျိူးများတစ်သိုက်
ဒီနေ့နားအေးပါးအေးနေဖို့ လမ်းစမမြင်တော့တာ သေချာနေပါပြီ။
" နင်မသေသေးဘူးနော် Kham ငါကနင် အသက်မရှိတော့ဘူးတောင်ထင်နေတာ "
" အမလေး အခုကျတော့မှသူမဟုတ်သလို ငြိမ်နေတာ သမီးရေ အဲ့လိုလမ်းဘေးပေါက်ကရတွေလျှောက်မစားနဲ့ဆိုတာ စကားနားမထောင်တာလေ ထမင်းကျတော့ကောင်းကောင်းမစား အသင့်စားအစားအစာတွေကျသိပ်ကြိုက်တာ$&**$@& "
စသဖြင့် မပြီးဆုံးနိုင်သောအမေ၏ချီးမွန်းခန်းများနဲ့အတူ ပိုပိုဆူညံလာသောအခန်းငယ်
ကြားနေရသောအသံများကို တစ်ဖက်နားဝင်တစ်ဖက်နားထွက် ထိုင်နားထောင်နေစဥ် စောနက သူနာပြုမလေးတွေရဲ့လှုပ်လှုပ်ရှားရှားအသံကြောင့် အခန်းပေါက်ဝကိုအာရုံပြုလိုက်မိတယ်။
ဖွေးဆွတ်နေတဲ့ ဂျူတီကုတ်လေးနဲ့ ခပ်ပြုံးပြုံးဆရာဝန်လေးတစ်ယောက် အခန်းထဲကိုဝင်လာနေတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။
တပြိုင်နက်ထဲမှာပဲ ခေါင်းထဲဒိန်းဆိုမီးပန်းများပွင့်သွားသလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ ဒီဆရာဝန်လေးက Baekhyun မဟုတ်လား။
YOU ARE READING
Until You
FanficChan : "ကံကောင်းခြင်းက အမြဲရှိနိုင်သလားအစ်ကို " Baekhyun : "ကိုယ့်အတွက်တော့ မင်းရှိနေတဲ့နေ့ရက်တိုင်းက ကံကောင်းခြင်းတွေပါပဲ~ " Chan : "ကံေကာင္းျခင္းက အၿမဲရွိနိုင္သလားအစ္ကို " Baekhyun : "ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ မင္းရွိေနတဲ့ေန႕ရက္တိုင္းက ကံေကာင္းျခင္းေတြပါပဲ~...
