AŞKIN SON PERDESİ ( TAMAMLANDI)

12.BÖLÜM: YETİŞİN KOMŞULAR

Keyifli okumalar canlarım💜

ASLIM'DAN;

  Onu sevdiğimi ilk defa doğum günü partimde bana doğru adım adım yaklaşırken anlamıştım.

Adımlarının her biri sanki kaderlerimizi de birleştiriyordu.

Kendimi bir romantik komedi dizisinde sanabileceğim kadar talihsiz bir kader.

Fakat o gece, sesinde hissettiğim acıyla gerçekler bir bir çarptı yüzüme.

Biz bir romantik komedi dizisinde değildik ve o beni hiçbir zaman sevmeyecekti.

İşte bu yüzden artık kendimi kandırdığım bu oyuna bir son vermeliydim.

Bu oyun bitmeliydi.

Yoksa biten ben olacaktım.

  O mavi ve yeşilin harmanlandığı gözlerinin içine ne kadar süredir bakıyordum bilmiyordum.

  Bildiğim tek şey ise artık kendimi göz göre göre kandırmamam gerektiğiydi.

" Aslım iyi misin? "

Sorduğu soruyla silkelenip kendime geldim. Hastane kokusunu ciğerlerime çekerken gerçek dünyaya dönmem gerektiğini kendime telkinler ediyordum ama pek başarılı olduğum söylenemezdi.

" İşlerim çok yoğun ondan biraz başım ağrıyor. Sen neden geldin? "

Gözlerimin içine kuşkuyla baktı. Neden böyle baktığını da anlamış değildim ama sorgulamadım da.

" Şey, mesajıma dönmeyince merak ettim. Yeni çekim yapacağımız yer buraya yakındı uğramak istedim. "

Beni mi merak etmişti? Peki ya neden? İnsan sadece önemsediği kişileri merak ederdi. Beni merak edecek kadar önemsiyor muydu yani? Bir yanım buna inanmak istese de diğer yanım buna katiyen inanmıyordu.

" İyi yapmışsın, nöbetteyim biliyorsun ve Koray hoca ile hastaların dosyalarını inceliyorduk telefona bakacak fırsatım olmadı. "

  Gözleriyle etrafı tararken gözlerinde anlamlandıramadığım bir ifade gördüm ama görmemezlikten gelmeye karar verdim. Buna da kendimce anlamlar çıkarıp hayal kırıklığına uğramak istemiyordum.

" Birer kahve içecek vaktin var mı? "

" Malesef birazdan odama gitmem gerekiyor. Ne söyleyeceksen burada söyleyebilirsin. "

Tek kaşını havaya kaldırıp gözlerimin derinine inmek istiyormuş gibi bana dikkatlice baktı.

" Sen iyi misin? Bilmeden seni kıracak birşey mi yaptım? "

" Hayır bunu da nereden çıkardın? "

" Her zamanki Aslım yok karşımda. Bugün çok tuhaf davranıyorsun. "

" Sana yalan söylemeyeceğim Nehir. Dün gece çok düşündüm ve bir karara vardım. Artık olmam gerektiği gibi davranacağım, sınırımı koruyacağım ve aşmayacağım. Bu ikimiz için de en iyisi.  "

Önce kaşlarını çattı, ardından sol gözü seyirdi. Bana doğru bir adım atıp kolumu tutmak istese de izin vermedim.

" Benim artık gitmem gerekiyor hem sen de setine geç kalma. Davet günü görüşürüz. "

" O günden önce görüşmeyeceğiz yani?"

" Buna lüzum var mı? "

Bu sorum ikimizin arasına yıkılmaz bir duvar örerken " Haklısın lüzumu yok." Diyerek arkasını döndü ve yanımdan uzaklaştı.