LS#4: Save me, Doctor✓

18

Atake ni Esha kay Ada

ESHA'S POV

So hey, my day was on its own peak of happiness dahil nakaganti na rin ako roon sa babaeng masyadong ma-pride na hindi naman kinikilala ang binabangga niya kahit sabihin pa niyang dapat siya ang kinikilala ko? Well, I don't like stalking some trashes e! Pumunta ako sa kuwarto ko at bumungad sa akin doon si Livius na nakayuko at tahimik. I locked the door and walked unto his direction; he looked worried and frustrated at the same time.

"Hey, Liv." I approached him shortly. "What's wrong? What happened? Tell me."

He stared at me and hugged me that tight. "Ate, what will you gonna do if everything in your life will disappear in just one snap?" He asked me that made me frown for a minute.

"Well... Uhm... I'll be frustrated and be devastated to everything that I didn't cherished for a long time." Tugon ko kaya bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin. "Bakit mo naman naitanong ang ganiyang bagay ha? Ano bang nangyari? Sabihin mo sa akin, Liv."

He hold my hand and looked at my eyes directly. "Ate, this is the time that you should accept and cherish Ada's sweetness towards you. She's great like everyone wants to be a sister though." He smiled and I smirked bitterly. "Please, ate Esha. Stop your plans early and be a good role model to her instead."

Bumitaw ako sa pagkakahawak niya sa kamay ko at tumayo. "Nahihibang ka ba? I won't stop my plans towards her, I know that she's great yet it doesn't change everything she stole our parent's guidance, support, attention even their love and care for the both of us!" Reklamo ko pero iniilingan niya lang ako. "You wake up, Liv! Hindi siya mabuti para sa pamilya natin, sa oras na mapa-alis natin siya sa bahay at sa buhay nating lahat; Babalik sa atin iyong dating pamilya na mayroon tayo kahit tahimik at wala masyadong komunikasyon sa isa't isa."

"Iyon ba ang gusto mo, ate? Iyong hindi nga sila naghihigpit sa atin, iyong may suporta nila at atensyon sa atin pero ni minsan hindi natin sila nakakausap sa mga importanteng ganap sa buhay natin? Ganoon ba ang gusto mo?" Tumayo rin siya at lumapit sa akin. "Ada changed everything, no'ng nawala ka kahit ilang weeks lang, she changed everything back in place. Our parents gave back the attention, support, care, love and guidance to us; She even let our parents to know about our lives even some small achievements we had on ourselves, she changed us and so are you, ate Esha."

"No! She won't change me either my beliefs beyond her, Liv. She changed you yet not me, no one can change neither Ada can change the fact na siya ang naging dahilan ng pagseselos, inggit, inis at galit na dinulot niya sa pamilya natin noon."

"Kaya siya ang sinisisi mo dahil kapangalan niya iyong namatay nating kapatid na anak ni Mom sa ibang lalaki niya; in short, sa naging ka-affair niya! Walang kasalanan si Ada rito, wala!"

I chuckles bitterly. "So, pinagtatanggol mo na 'yong babaeng 'yon? Bakit? Dahil close na kayo? Na nagiging magkakampi na kayo? Kaya pala, ayaw mong gawin iyong pinapagawa ko ano?" I slapped his right cheeks and cried. "Go, kampihan mo lang siya! Pero hindi mo mababago iyong paniniwala ko na iisa lang sila, na pareho sila ng kapatid nating namatay and she even deserve to die too!" Bulyaw ko.

SInakal ako nito at una ko lang nakita na halos panggigilan na niya ako. "I'll protect her as her brother, once na masaktan mo siya at makita kong humagulgol siya sa sakit, malilintikan ka sa akin. Wala nang kapatid kapatid dito, dinadamay mo iyong mga taong wala namang alam sa nakaraan ng pamilya natin." Sambit nito sabay bitaw sa pagkakasakal sa akin. "Hindi naman mahirap ang tumanggap ng taong kinaiinisan mo, hindi mahirap ang magpatawad ng ibang tao, so please fvcking accept her for the second time around." He looked at me and hold the door knob.

"Hindi sa lahat ng bagay, lahat ng taong nasa paligid mo'y map-protektahan mo, Liv. Huwag kang magpaka-hero na para bang dapat patayuan ka ng momento. Darating ang panahon, hindi mo na siya map-protektahan tulad ng mga sinabi mo ngayon." I stared at him as I continue catching my breath. "Hindi ko siya tatanggapin at iyon ang huling desisyon ko. Magpapatuloy ang plano ko sa kaniya, Liv and this time, I'm going to do it by myself right now tutal kumakampi ka na sa kaniya."

"You made the wrong decision, ate Esha." He shortly said and close the door.

I cried and cried as my anger up rises dahil sa pagtatanggol ni Livius kay Adallina, I feel bad for myself pero hindi sa ganitong sitwasyon. Gagawin ko ang plano ko hanggang mabaliktad ko ang mga bagay at umayon sa mga gugustuhin ko para sa ikakaganda ng mga plano ko sa baabeng 'yon.

--------------------------------------------------

NIKKI'S POV

Nahiga ako roon sa kama ko habang dala-dala ang isang libro ko at binasa ang mga naroon para mai-take down notes ko nang biglang pumasok si Dad at halos abot-langit ang mga ngiti nito. Pinaupo ko siya para malaman kung bakit ganoon na lamang siya makangiti and when I saw it? Damn it, I can't even let that smiles fades away for just a second.

"Y-You did t-this, Dad?" I asked him and he nodded. "Oh my gosh! Makakaganti na rin tayo sa kanila, sa wakas! Damn it, woohooo yaay!" Sigaw ko nang makita ang mga documents about the bankruptcy of EIR'S father company.

He caressed my cheeks and smiles wider. "We're bringing them back to slavery, we're going to made them embarrassed, guilty and everything that their prides couldn't swallow either couldn't take it at all."

"Yes, dad. We're going to the end of this road trip of vengeance." I smiled and he bowed his head, so I got confused. "What's wrong, Dad?"

"Nakita mo na ba or nakilala mo na ba ang mga kapatid ni Ada?" Tanong nito kaya nairita ako at hindi na lang kumibo. "Ampon lang si Ada, iyon ang pagkakaalam ng private investigator ko kaya dapat malaman natin ang mga tao na siyang dapat nating parusahan."

Tumingin ako sa kaniya na nakakunot ang noo. "Bakit kahit ampon lang si Ada ay hindi natin siya isasama sa paghihiganti natin sa pamilya nila?  At ang mga tunay na anak lang ang parurusahan?" He looked away. "Bakit parang kursunada mo si Adallina sa bagay na ito, Dad? Bakit?"

"She doesn't deserve any of these, hindi dapat madamay iyong mga taong wala pa lang alam sa nakaraan ng pamilyang nanggulo sa atin." Paliwanag nito kaya yumuko at itinabi ang librong kanina ko pang hawak.

"Ititigil ko na ba iyong plano ko para kay Ada at Kieran?" Tanong ko at tumingin naman ito sa akin at tinitigan lang ako. "Dad, answer me."

"Until you know Ada's siblings then stop for it."

"Even to Kieran too?"

"Hmm... Well, I-I think so?"

"Okay, got it, Dad." I smiled at him and he closes the door after saying 'GOODNIGHT' to me and I looked at the window with a deep thought. "Should I continue or not? Should I obey Dad's piece of advice or not? Damn it! Fine, I'm going to STOP now, tsk."

Next chapter ahead. Enjoy reading!