Under the Vast Celestial

celestial 19

His gift, 

||kiannah||

Dinungaw ko mula third floor si Zamora na ngayon ay namamaos na kakasigaw dahil hindi ko gaanong maintindihan kung ano man ang gusto niyang sabihin, halata namang naiinis na siya.

"I said throw my sling bag at me, I want to get something in there! Still isn't it clear?!" Buong pusong sigaw niya nag like sign naman ako na nakuha ko na ang gusto niyang iparating.

"Now it's already clear! Why you just didn't come here!" asik ko pabalik pinandilatan niya naman ako.

Muli akong pumasok sa room upang kunin ang bag na tinutukoy niya, nagdadalawang isip pa akong bitawan ito mula sa third floor. Kita ko naman siyang naghihintay na bitawan ko ito habang ang dalawang kamay niya'y naka-angat sa ere na ready na sa pagsalo.

"What else are you doing? Let it go." napa-iling nalang ako't sinunod ang sinabi niya, sad'yang may prediction talagang taglay si Zamora dahil maingat niya naman itong nasalo na hindi na nagawang magpasalamat.

Bumalik na lamang ako sa classroom para ayusin ang gamit ko pa-uwi, ngayon na nga natapos ang camping. Hanggang ngayon ay nasa isip ko parin ang sinabi ni Luinax, hindi madaling iwasan at isawalang bahala ang mga iyon, mahirap pala. Hindi ko nga rin matukoy kung sino ang pinapahayagahan niya ng confession niya kagabi, hindi ko na kasi inabala pa ang sarili na tumingin sa kan'ya habang nagsasalita. Kaya hindi ko alam kung para sa akin ba iyon o para sa iba, pero malay ko ba. 

Baka para sa akin, sa'kin umamin eh.

Halata naman sa sinabi ko na siya ang tinutukoy ko sa confession ko kahit na hindi ako nakipag eye-to-eye contact sa kan'ya, malakas naman ang pakiramdam niya na siya iyon, hindi ko maitatanggi.

"Let's go." Tinig ni Luinax ang pumukaw sa atensiyon ko sa inaayos,ngayon ay dala-dala na niya ang kan'yang backpack pati ang sling bag ko na bili niya.

"Ikaw na magdadala?" tanong ko sabay turo ng bag kong nakasabit sa balikat niya.

"Do you still have things that haven't fixed yet? Let me help you." suhestiyon niya na agad namang nagpa-iling sa akin.

"Ako na, pilit ko lang pinapasok 'yung damit para masara 'yung zipper." 

"Okay, I'll hold it for you." hindi ko na magawa pang umangal 'pagkat hahaba lang ang usapan namin.

Pagkarating namin sa condo ay agad kong isinalampak ang sarili sa malambot kong kama, narinig ko pa ang habilin niyang inayos na niya ang mga sapatos namin at kuhanin ang mga damit kong tuyo na naka-pilo sa couch.

Ipinikit ko ang mga mata dahil sa tinding pagod kahapon, halos wala akong tulog dahil sa camping, ngayon ay naranasan ko na. Huwag na sanang maulit pa dahil ayokong may panibagong salita ang muling marinig. Tinignan ko ang sobre sa gilid ng pajama ko kung saan ko ito ipinatong, napapikit na lamang ako nang mariin at wala sa mood na tumayo upang kuhanin ito.

•|| a message for you. ||•

In life we would never know where the destiny would take us,
In life we can't demand when we could want someone,
My regrets were nothing when you said you're no longer my daughter,
My life was ruined ever since the day you're away from me.

The first touch and your first sob are the only memories I'm keeping for your whole existence,
We were deprived by destiny and it doesn't want me to get close to you,
Since then; I've been longing for you,
When you learned to speak and look the eyes of whoever you meet.