Size baba diyebilir miyim?
Profesör dondu. Bana döndü. Gözü yaşlı gülümsedi.
Tabi ki öyle diyeceksin.
Diana 11 yaşına geldiğinde Hogwarts'tan kabul mektubunu alır. Küçüklükten beri aradığı babasının Snape olduğunu düşünmektedir. Aynı zamanda bir k...
Babam aynanın karşısında gömleğini ilikliyordu. Abim kemerini takıp ceketini giydikten sonra koltuğa oturup ayakkabısını silmeye başladı. Babam gömleğini giyip kravatını düzeltti. Bir yandan beni koruyacak, hasta olmamı engelleyecek iksir için kitabına bakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(arada böyle koyacağım boşuna bunları kaydetmiyorum)
Barty : Ben çıkıyorum.... Başımla onayladım. Yanıma gelip başıma bir öpücük verdi ve çıktı. Hala yatakta pijamamla duruyordum. Babam iksiri vermeden yataktan çıkmamı bile yasaklamıştı. Uzanıp onu izlemeye döndüm. Bi kaç sayfa daha döndürüp sonunda raflara ilerledi. Mavi ve mor iki şişe alıp masadaki boş şişeye ikisinden biraz kattı. İksiri ışıkta inceleyip kitabı kapattı. Yanıma gelip iksiri uzattı. Güzel kokuyordu. Hızla içmek istedim ama tadı çok kötüydü. Yere iksiri püskürttüm. Snape : Kokusuna aldandın değil mi? Diana : Su.... Snape : Al. Masadaki sürahiden bardağa su boşaltıp verdi. Tek yudumda içtim. Snape : İksiri içmeden çıkış yok. İksire kötü kötü baktım. Yine tek seferde dilime en az şekilde değdirerek iksiri içtim ve bardakta kalan suyu kafama diktim. Snape : Güzel. Şimdi çıkabilirsin. Ayaklanıp siyah kazağımı giyindim. Babam son kez kravatını düzeltti. Snape : Hadi gidelim...
Mezarlıktaydık. Rowan'ı az önce mezara bırakmışlardı. Şimdi babası ve babam mezarı kapatıyordu. Abimle bi köşede durup sessizce onları izledik. Tüm Profesörler buradaydı. Abimin artık saklanmasına gerek yoktu. Mezar tamamen kapatıldı. Annesi göz yaşları içinde elindeki Gryffindor atkısını mezar taşına bağladı. Ardından ben öne gelip elimdeki çiçek buketini bıraktım ve abimin yanına döndüm. Profesörlerin hepsi birer çiçek getirmişti. Hafiften kar yağıyordu. Oysaki Rowan karı çok severdi. Suan yanımda olmalıydı. Dumbledore : Evet sevgili dostlar. Rowan hepimizin sevdiği başarılı, çalışkan, zeki ve akıllı bir öğrenciydi. Onun hakkında tek bir şikayet duymadım. Duymayacağıma eminim. Ya sizler? Profesörler : Eminiz! Dumbledore : O halde Rowan'a son vedamızı edelim ve onu ailesiyle başbaşa bırakalım. Profesörler Rowan'ı bir kez daha andı ve yavaşça uzaklaştı. Babamda aynısını yaptı. Abim giderken kulağıma fısıldadı. Barty : Arabada olacağız. Gelirsin. Başımla onayladım. Oda Rowan'ı anıp uzaklaştı. Annesi yavaşça mezarın yanına diz çöktü. Onun yanına eşi. Karşılarına ben..... Annesi toprağı seviyordu. Babası ise eşini teselli etmeye uğraşıyordu. Bense öylece mezarın toprağına bakıyordum. Uzunca bir süre toprağa baktım. Annesi başını mezar taşına dayadı. Hıçkırarak ağlıyordu. Babası da yanına diz çökmüştü. Mr. Taylor : Hadi bebeğim.......... Artık dönmeliyiz...... Annesi başını salladı ve eşin yaslanıp uzaklaştılar. Diana : 11 çok erken yaş ha Rowan? ............ Diana : Gelecek....... Gelecek planların vardı.......... Güzel bir evlilik........ Sarı bir ev......... Bir evlat........ Hepsi mahvoldu........ Biraz...... Hayır..... Tamamen benim suçum.... Özür dilerim...... İntikamını alacağım........ Herkesten...... ALDIĞIM ZAMAN SANA BUNU YAPAN ÖLÜM YİYENİN KANINI SANA GETİRECEĞİM...... SÖZ! Ayağa kalkıp mezarın çıkışına ilerledim. Karşıdaki arabaya abim ve babam yaslanmış duruyordu. Beni görünce yanıma geldiler. Snape : Bir kişiyi daha ziyaret edeceğiz. Diana : Kimi? Barty : Önemli birisi...
