𝑨𝒏𝒕𝒊𝒅𝒐𝒕𝒆//ℳ𝒾𝓉𝓈𝓊𝓎𝒶 𝒯𝒶𝓀𝒶𝓈𝒽𝒾

𝑲𝒖̈𝒄̧𝒖̈𝒌 𝑩𝒊𝒓 𝒔̧𝒆𝒚

Burası neresiydi? Çocukların oynadığı yere ne deniyordu? Ha doğru. Park. Oyun parkı.

Saatlerdir ne yaptığımı bilmeden dolaşıyordum sokaklarda. 1.30 saattir uyumuyordum. Göz kapaklarım ağrımaya başlamıştı.

Şu rüzgardan dolayı hareket eden, zincirlerle  kalın demire baģlanmış şeye ne deniyordu? Sarımsak mı? Yok o başka bir şeydi... Sallamsakmıydı acaba?

Parkta ki sallanan  tahtaya benzer şeye doğru ilerlerken. Onun ne olduğunu hatırlamaya çalısıyordum. İyice yanına gidip zincirlerini tuttuğumda hatırladım buna salıncak diyorlardı. Salıncağın oturulan tahta kısmın oturup başımı zincirlerini tutmuş olduğum elimin üstüne dayadım. Çok geçmeden gözüm kapanmaya ve bilincim yavaş yavaş gitmeye başlamıstı. Tam uykuya dalacakken önümde bir şey gördüm. Küçük bir şey. Küçük bir kız. Gözümü yavaşça aralayıp önümdeki küçük kıza baktım. Lila renkte saçları ve yüzünün yarısını kaplayan bir atkısı vardı. Bana bakıyordu.

"İyi misiniz?" Diye sordu kısık bi sesle. Onaylarcasına başımı salladım. Hava kararmaya dönmüştü. Parkta o kız ve ben haricinde kimse yoktu. Kaybolmuş olabilir mi?

"Sende mi kayboldun?" Diye sordum başını hayır anlamında salladı.

"Sen kayıp mı oldun?" Diye sordu. Evimin yerini unutmuştum. Doğal olarak evet, kayboldum. Başımı aşağı yukarı salladım. Küçük kız elimi tuttu.

"Seni abime götüreyim. O senin aileni bulur." Dedi. Oturduğum salıncaktan kalkıp küçük kızı takip ettim.

"İsmin ne abla?" Diye sordu kız.

"Takami Tenshi" kısa bi sessizlikten sonra kız tekrara konuştu;

"Benimkini merak etmiyor musun?"

"Boş ver zatan uyuyup uyandığımda hiç bir şey hatırlamayacağım." Bir kaç dakika daha yürüdükten sonra biri bağırarak yanımdaki kıza sarıldı.

"Mana! Nerdesin sen? Kayboldun sandık." dedi. Mana ile aynı renkte saçları olan, 170 boylarında üstünde tanıdık bir üniforma giyen bir Erkekti. Tanıdık geliyordu. Daha önce görmüş müydüm? Başımı kaldırıp etrafa baktım. Burasıda tanıdık geliyordu.

"Ben değil. Bu abla kaybolmuş. Parkta tek başına oturuyordu." O an bir şey fark ettim. Evim ileride sağda olmalıydı. Mana isminde kızın elini bırakıp ileri doğru bir kaç adım attım.

"Hatırladım. Evim orada" diyerek eve doğru gitmek için bir kaç adım attığımda başım döndü ve gözümün kararmasıyla düşüyormuş gibi hissettim.