"Don't always love yourself, you should atleast love being yourself." That's a quote I've from a book. That quote make my perspective changes, it's just only a short quotes but it affect my feelings and thoughts.
"You're here again, huh." Napalingon ako sa baritonong boses na 'yon. His right eyebrow is lifted up while showing his smirk. I admit, he's attractive guy with his tall and mascular figure. Both sides of his arm are inside the pocket of his jeans. Ang kulay brown nitong mata ay nakatingin ng diretso sa akin. Umingos ako sa kaniya at binalik ang tingin ko sa librong binabasa ko.
"Why ignoring me again." Naramdaman ko ang lakad niya sa likod ko at nilapag niya sa lamesa ang kulay pula nitong bag sa tingin ko ay puro basura ang laman. This guy, wala nang ibang ginawa kundi maglakwatsa.
"Can't you see, I'm busy." Maikling kong sabi habang nakatutok pa din ang paningin ko sa libro. Malapit na kasi ang exam kaya busy halos lahat ng tao, madami 'din tao dito sa library at may kanya-kanyang ginagawa.
"Chill, Don't pressure yourself too much." Ika niya.
"Coming from yourself huh, eh hindi ka nga halos nag-aaral, ewan ko ba kung papaano mo naipapasa ang grades mo!" Singhal ko sa kanya at mahina siyang tumawa.
It's been 2 years when I first met him, he's my cousin's friend but I only know him that time because of Carlo's birthday. After that, I thought we will not see each other again but I heard from carlo that his friend is transferred here and so he wants me to take care of him, what I am? His servant!
"You know, I like you and so I want you to be my girlfriend." Walang sere-seremonya niyanb sabi.
"Wow, speed of light." Wala sa huwisyo kong sabi. Bigla ay naramdamn kong bumilis ang tibok ng puso ko sa sinabi niya. I swear! I know that I don't like him! Noong una ko pa lang siyang nakita e wala naman akong naramdaman na ganito, yes he is attaractive but It doesn't mean I like him! I just only have a crush on him a little, just a little.
"You're so mean! Don't you like me a little bit?" Bigla ay sumimangot ito.
"I-I don't know." Utal kong sabi.
"I-I don't know." Ginaya niya ang tono at pagbigkas ko at tumawa siya ng malakas, sa inis ko ay sinipa ko ang pribadong parte ng kaniyang katawan.
"Fucking hurts!" Sigaw niya habang nakahawak sa pribadong parte niya, isinandal niya ang isa niyang kamay sa isang puno na para bang kumukuha siya doon ng suporta.
Gulat akong nakatingin sa kaniya dahil sa katangahang ginawa ko. Why did I do that?!
"A-Ayos ka lang?" Kinakabahan kong tanong sa kaniya.
"You see! I'm not fucking okay!" Malakas niyang sigaw na halos lumabas ang ugat niya sa kaniyang leeg.
"T-Tara, pumunta tayo sa clinic." Suhestiyon ko sa kanya.
"What?! There's no fucking medicine for this!" Sigaw niya ulit habang nakaturo ang hintuturo niya sa ano niya.
Matapos ang nangyari na iyon ay tatlong araw na hindi niya ako pinansin. Nagulat na nga lang ako dahil sa ika-apat na araw ay ngiting-ngiti ito ng bigyan ako nito ng palumpon ng mga bulaklak na para bang walang nagyari.
Tumagal din ang panliligaw niya ng isang taon, naging maganda ang tungo namin sa isa't-isa. Hindi din alam ng mga magulang ko na may nanliligaw sa akin dahil wala pa akong lakas ng loob na sabihin 'yon sa kanila. Ang nakakaalam lang ay ang classmate namin at parents niy-
Isinulat niya pala ang kwento namin, sinarado ko ang diary ng may kumatok sa pintuan.
"Papa, Let's go na po." Isang maliit na boses ang nagpalingon sa akin. My daugther, yassa... She's eight years old and next week ay birtday na niya, her face is angelic and same as her mother. Nakuha niya lang ata ay ang mata ko.
Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang maliit niyang kamay.
"Let's go." I smiled while looking at her.
After leaving the house, we went to the cemetery, vising my wife.
Yanna Louise Villanueva
Born : October 9, 1994
Died : February 14, 2022
That time, If just my classmates didn't prank her, she lived. They told her that I was hospitalized so I can't come to school. Because of that she died due to the accident.
I want to be with her forever, I know that time will come, soon, but not know. I need to take care and love our daughter. She is the only courage I have to lived. And If the moment will come that a man is willingly put-on a ring on her finger with full of loved, maybe that time. I'd rest.
