Tears in Heaven: Liability

Simula

      "I know you don't know me but I've known you all my life." Nervous, I still had the courage to barge into a room he stepped into and talked to him. Nervously, that is. 

May liwanag mula sa mga bintana pero madilim parin. Siguro dahil hapon na at hindi lahat ng bumbilya ng mga ilaw ay nakabukas pa rin.

        Zeke Elliot, standing 6'3 ft tall in front of my very being. Simpleng T-shirt at pants. I can clearly understand why someone wanted to take him down. He looks so out of reach. 

        Slowly I turned my eyes from his legs to his face. I already know he is so manly, with his British physique, but I have never been this close to him. I thought I could have done it eventually but boy, 'what he do to me'. 

       Just by looking at him, looking grimly back at me, I feel like we are already sharing intimacy. 

       "I don't know what you're talking about, miss." Napakalamig ng boses niya, mahahalata mo yung kaayawan niyang kumausap.. ng kagaya ko. 

       Huminga ako ng malalim at kahit nanginginig sa nerbyos ay pinilit kong tapangan. Kailangan ko tong gawin. kailangan ko siya. kailangan niya ako. Sa ngayon. 

      "Kung pwede sana ay pakinggan mo ang sasabihin ko.." 

      "As if I would be able to just ignore you, we are alone in this quiet room." He icily stated. He looked so dark and handsome. Hindi ko sure kung gusto niya ba talaga marinig ang sasabihin ko sa lamig ng mga mata niya. Hindi gaya ng sa sumunod na kapatid dahil mas mapag laro iyon. "What?" He asked again.

     "I-i don't want to waste your time but are you sure dito natin pag-uusapan?" I asked hesitantly. 

     Tanga ka talaga, Ali. Buti nga ay kinausap ka pang hampaslupa ka. Napapikit nalang ako sa naisip. Siguro naman ay mas mabait siya sa kapatid niyang bunso? Sana.

      "Look, miss. You're already wasting my time. Don't overdo it 'cause I have plenty of things to do." He raised his brows.

       "I-i'm sorry. Pasensiya na pero.. nakita ko kasi yung nakita mo kanin--" nagdilim ang mukha niya sa sinabi ko.

       "Shut up. I don't even know you." He coldly cut me off and stormed out of the room. 

       "T-teka!" Pero hindi na niya ako pinansin.

        Nako. Ang tanga tanga ko talaga. Hindi na nga kami close, actually hindi niya nga ako kilala pero nakichismis pa ako sa problema nila ng nobya niya and I even had the guts to tell him that I did saw something. Eh, sino ba naman kasi di mabibigla. Akala mo perpekto yung relasyon sa social media pero magulo pala. Ayoko lang mabahidan ng kadumihan yung pangalan niya. Gagawin ko lahat ng pwedeng gawin maprotektahan lang siya. Kung sana close kami gaya ng kapatid niyang makulit. 

      Naglakad na rin ako palabas ng room namin sa Politics. Sinigurado ko munang nakalayo na siya bago ako tumuloy. Kung may makakita sakin ay tiyak na bubulihin nanaman ako. Baka mawala pa yung scholarship ko. These men and their influence on girls. Kasama na ako.

     "Ali!" pababa sa hagdan ng building ay narinig ko na yung boses ni Payton. Sana nagkunwari na pala akong di siya narinig pero alam ko rin na di naman tatalab yon sa kanya. "Aling panget!" Sigaw niya. Sige tumawa ka pa. 

        How I wished I was this close with his older and too serious brother. 

     "Tigilan mo ako Tonton." Irap ko sa kanya. Tumuloy na ako sa paglalakad dahil malamang ay mabubuwisit lang ako sa taong to. Kung tao man siya.