In The Arms of Dela Vega Triplets

Chapter 21.1

Kinaumagahan non nagising akong namumugto ang dalawang mata. Inasahan ko na yon pupungas pungas pa akong bumangon. Napaigtad ako ng may marinig na putok ng baril dali daling lumabas ako. Pero agad ding huminto ng narinig ang sigawan sa labas

" Go home, Dela Vega. Bago pa magbago ang isip ko at patayin kayo lahat rito mismo sa territoryo ko!!" Sigaw ni Dad. Natakot agad ako sa banta ni Daddy para sa Triplets, pag ganyan ang boses niya alam kung hindi siya nagbibiro. Nakakatawang isipin na nag alala parin ako para sa kanila eh alam ko naman sila ang nangungunang mafia na kina katakutan sa underworld

" Then shoot me, Admiral. But please let us talk to our wife first " what the hell! Damon. Gusto mo ba talagang mabaril makausap lang ako. I want them to just walk away and leave me here alone dahil pag hindi ko mapigilang ang sarili ko.... na baka bumalik sa kanila at magpakatanga ulit

Nang hindi ko narinig ang boses ni Dad. Narinig ko nalang ang pagwawala ng triplets, nagputok sila ng baril at kinakalampag ang gate namin. Akala ko nung una sila lang pero madami ata sila. Sinisigaw nila ang pangalan ko. Nasasaktan ako na makitang desperado silang makausap ako

Nang sumilip ako sa bintana nakita kong nandito din ang mga pinsan nila. Habang pinagmasdan ko ang triplets nasasaktan ako, namumugto ang mga mata nila at sa tingin ko'y nakainom sila ngunit hindi paman lasing talaga. Mukhang kagigising lang nila dahil lukot na lukot pa ang mga damit tapos wala pa sa ayos ang mga buhok. They look like a mess. Nag alala pa ako ng napansin ang pag ambon ng langit sa tingin koy uulan ata

" Alam kong nandyan ka Samantha! It's Us you're husbands!! Nangako ka Samantha na uuwi ka sa amin...nangako ka! Tuparin mo naman yun please!!" Paos na sigaw Hellion at parang may pumiga sa puso ko sa sinabi niya. I guess promises meant to be broken. Another noise from our gate alam kung sipa yun

Nang sumilip ulit ako nakita ko ang namumuong luha sa mga mata nila. Hindi pa nakakatulong nang nagsimula ng umulan. Ang sakit sakit sa dibdib nakikita silang mahina. Hindi ganyan ang inaasahan kung makita pag nagkaharap kami ulit, gusto ko yung kinamumuhian nila ako gaya na din ng gagawin ko sakanila. Dahil kahit kailan hindi kami pwede! Hindi ko kayang talikuran ang papa ko para sa kanila

" I love you Amore, we love you!!... please come back to us!!" Damon cried, while shouting those words

" Kung may kasalanan man kami then!! I'm sorry Love.. please bumalik kana samin! Hindi namin kaya ng wala ka!! " Umiling iling ako. Anong ginagawa niyo! Magalit kayo samin. Wag kayong ganyan please nasasaktan na rin ako

" you want the truth Samantha!! Totoong ginamit ka namin!! totoong gusto naming maghiganti pero pinipigilan namin para sayo alam mo kung bakit? Galit na galit kami pero sa tuwing nakikita ka namin matatabunan yun ng pagmamahal " Hindi ako makahinga at parang akong nabato sa kinatatayuan. Marahas na pinahid ni Lucifer ang pisnge niya kahit hindi naman nakikita ang mga luha niya dahil natatabunan iyon ng tubig ng ulan. Nakaluhod na si Damon at Hellion sa damuhan. Pilit silang pinapayungan ng mga pinsan nila ngunit marahas lang nila iyong tinataboy

Basang basa ang aking pisnge at naninikip ang dibdib ko. Nakita ko rito ang nagkalat na tauhan ni Dad sa paligid ganon rin naman ang tauhan ng Dela Vega. May mga dalang baril akalain mong parang susugod sa gyera. Nakita ko din ang nagugulat na expression ng lahat. Baka nga pag nakita sila ng kalaban rito ay tatawanan talaga sila. Ang kinakatakutang mafia ay lumuhod sa harap ng bahay namin at nagmamakaawa para lang bawiin ako. Nababaliw naba sila?

Nang hindi na nakatiis ay lumabas na ako dala ang payong. Pipigilan sana ako ni Dad pero umiling ako at sinabi na kaya ko sarili ko. Nang nakita nila ako ay kumislap ang mga mata nila, lalapit sana sila ngunit umatras ako. Nakita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata nila, nag iwas agad ako ng tingin. Parang gusto kong mag backout pero hindi pwede! I sigh Kaya ko to

" Uuwi na tayo.." Parang batang sabay na sabi nila. Nang nakita ko ang namumuong pag asa sa mga mata nila tumalikod ako at mabilis na pinahiran ang luha. Sh*t! Hindi ko kaya!

" Let's stop this. I want to stop this now! Nung una akala ko gustong gusto ko kayo but I was wrong..I'm still inlove with my best friend naalala kona ang lahat. Naguguluhan lang talaga ako nung una, pero sigurado akong hindi ko kayo m-mahal " I'm sorry....I am sorry I have to lie. Humarap ako sa kanila pero sana hindi ko nalang ginawa dahil nung nakita ko ang sakit at ang luha sa mga mata nila parang gusto ko nalang bawiin. Their hands formed into fist. Nanginginig sila dahil sa ulan pero hindi nila inalintana iyon

" Bawiin mo ang sinabi mo Samantha...Mahal mo kami f*ck we felt it! please, stop hurting us! " Singhal ni Hellion pero alam kung may pagmamakawa iyon. They looked devastated and broken. Malakas pa na sinipa ni Damon ang upuan sa gilid. Nagsituulan na ang mga luha sa mga mata nila. Parang hirap na hirap sila habang hindi makatingin sakin

Lumapit ang mga pinsan nila at hinila ang triplets pero nagpumiglas sila

" Tang*na bitawan mo ko Luther! Hindi kami aalis pag hindi namin siya kasama " Nagwawala parin si Damon

" Can i ask a favor? Please f-forget about me at kakalimutan ko na rin kayo " sa tono ko hindi kona naitago ang sakit. Ang pait sa tono ng boses ko ay parang nalasahan kona

" F*ck! Love. It's our birthday today! is this you're birthday gifts to us Samantha?... Dahil kung oo ang sakit ng regalo mo " napayuko ako. Ni hindi ko alam na birthday nila ngayon. I broke them and I ruined their day I was supposed to make them happy, but what I did was the opposite.

" May regalo din kami sayo...diba nangako kami na balang araw maglalakad ka sa simbahan. Ito na yon...we ask you to marry us again " again? Nagulat ako ng sabay nilang pinakita ang singsing na sobrang ganda. Umiyak ako ng lumuhod sila. umiling iling ako, sobrang lakas ng kabog ng puso ko at naninikip din ang dibdib ko hindi ako makahinga.

"Will you marry us Samantha? " Their manly voice crack in to words. I saw a tears escape in their eyes nang tumalikod ako at lumayo sa kanila. Napatakip ako sa bibig upang pigilan ang namumuong pag hikbi ng narinig ang nasasaktan nilang boses habang sinisigaw ang pangalan ko

I'm sorry... I didn't expect that it will end like this. Happy birthday Triplets