*jenah's pov*
nagpunta ako sa lugar kung san nya sinabe. nakita ko sya. nakaupo. nakayuko. nilapitan ko sya at tumabi sa kanya pinatong ko yung ulo ko sa balikat nya. ang tahimik. walang balak na magsalita saaming dalawa naramdaman kong hinawakan nya yung kamay ko na ikinabigla ko't napatingin sa kanya pero hinayaan ko na lng
"alam mo ang tagal ko na tong gustong gawin" sabi ni lance
"ang alin?" pagtatanong ko
"ang hawakan ang kamay mo"sabi nya habang nakatingin saki, iniwasan ko syang tignan
"alam mo ba kung bakit ayaw ko ligawan si athena nun?" sabi nya
"kasi ikaw yung maha ko jenah" he said that made my tears fall
"ndi mo ba pansin yun? palagi kitang binabati at inaasar kasi gusto ko lagi mo kong napapansin" tumawa sya at humarap saakin.
"alam mo bang gusto kitang ligawan noon pero natatakot ako na matulad sa mga kaibigan ko na binusted at sinaktan mo" ngumiti sya sakin pero patuloy pa rin ang pagiyak ko
"kaya mas minabuti ko pang maging kaibigan mo. haha. pero nasaktan ako jenah. sobra. nung nalaman ko na liligawan ka ng pinsan ko na alam kong crush mo" i heard his voice crack
"is he crying?" i ask myself on my mind
"grabe gusto kitang ilayo sa kanya pero ndi ko kaya. masaya ka sa kanya eh kaya ako na lng yung lumayo pero nalaman ko na ndi naging kayo" he smiled but tears still fall from his eyes.
"grabe yung tuwa ko nun na halos ilibre ko na lhat ng tao satin" pinunasan nya yung luha and again he smiled
"isang araw naisip ko na kelangan na kitang ligawan. i texted you to go to our favorite place. but sht! YES you went! but your with him! umiyak ako nun jenah! you've hurt me a lot you bring so much pain that made my heart broke.pinakilala mo sya as your boyfriendngumiti lng ako but deep inside it's killing me seeing you with my cousin" tumingin sya sakin. umiiyak pero nakangiti
"since that day ayoko na. lumayo ako sayo at lumipat ng bahay hanggang sa nabalitaan ko n lng na kinasal ka na pala and again" he paused and i heard him sob
"nadurog nanaman yung puso ko! alam mo ba kung gano kasakit yun ha jenah?! halos ikamatay ko yun! pero anong magagawa ko ako yung lumayo sayo eh! kung tinuloy ko lng sana yung panliligaw ko sayo dati baka tayo yung kinasal" sabi nya sakin eye to eye
"pinapunta kta dito just to let you knw that your still the one" he said and sht! i cried hard :((
"i still love you and it will mever change jenah. it WONT"from that tumayo sya at lumakad palayo sakin. patuloy pa rin yung pagiyak ko. pero tumayo ako at sinundan sya. niyakap ko sya sa likod ng mahigpit kasabay nun ang pagbuhos ng malakas na ulan
"jenah...." he said in a soft voice. nakayakap pa din ako
"alam mo ba kung gano khirap maging tulay sa pagitang ng bespren at ng taong mahal mo?!" sinigawan ko sya nun dahilan ng pagharap nya sakin
"OO! MAHAL KITA LANCE! MATAGAL NA!" lalong lumakas yung pagiyak ko habang sya ay nakayuko.
"alam mo ba kung gano ako kasaya at kinikilig sa mga simpleng bagay na ginagwa mo sakin?" tumaa ako ng mahina. bumitaw ako mula sa yakap
" at alam mo ba kung bket ko sila binusted? dahil sayo yun lance! nasaktan ka? HAHA! mas nasaktan ako sa walang kakwenta kwentang reaksyon mo nung nalaman mo na liligawan ako ng pinsan mo1! at alam mo ba?!" nag pause ako nahihirapan na ko huminga
"alam mo ba huh lance?! kung ganu kasakit na malaman na may liligawab kang iba?! alam mo ba huh? alam mo?! ndi kami ni kurt nun!! it was all an act para pagtakpan yung sakit na nararamdaman ko!" humarap sya sakin. nakita ko ang mugto nyang mata pero yumuko din sya kaagad.
"tangina lance! ang sakit! alam mo ba kung ilang litro ng luha yung nawala skin dahil sa pagalis mo huh?!sht! pno mo malalaman eh umalis ka nga!" hinampas ko sya sa chest nag pulit ulit pero niyakap nya lng ako
"ata alam mo ba kung ganu kahirap sabihin yung salitang I DO sa taong ndi mo naman mahal?! inantay kita lance! i even send you a letter!" tumingin sya sakin
"about the letter? i dont receive one jenah" he said :(
"you receive one but you ignore it, kaht ganun i've waited for you! because I WANT TO RUN WITH YOU!!!" sinisigawan ko na sya nun at lalong lumalakas yung patak ng luha ko
"pero tangina! walang lance na dumating! walang muka ni lance ang nakita ko!" humrap ako sa kanya at pinunasan ang luha ko. umuulan pa rin nun.
"maybe thats the sign na ndi talaga tayo para sa isat isa lance, na khit ganu nten kamahal o gusto ang bawat isa eh wala pa rin" mahal ko sya but i need to say this
"if we can only fix this" i said in a low voice
"we can jenah!" he said
"NO LANCE! im married and beside the damage has been done" sht i hat myself for being such a masochist
"lets end this, bye lance" and there i run. this tim ako yung tumakbo. this time ako yung lumayo sa taong mahal ko
mahal nya ako at mahal ko sya pero kung tadhana lang rin yung kalaban namin? TALO KAMI
because FATE knows it all and sa situation namin ni lance. FATE DID A GOOD JOB TO HURT US BOTH.
were not meant to be, were not destined to be, were not the so called SOULMATES. in other words
WERE NOT FATED
were really not
--
originally made by: JonaBanana
