Gördüğüm mesajla duraksadım. Kimdi? Amacı neydi? Kimseye numaramı vermezdim. Nereden bulmuştu.
053*: Otoparkları artık seviyorum.
053*: Senin sevdiğin bir şeyi nasıl sevmemezlik yapabilirim ki?
anka:kimsin?
053*:seni seven biri desem engeller misin?
anka:sence?
053*:ne dersem engellemezsin
anka: Aslında hiç birşey ama biraz konuşmaktan zarar gelmez sanırım
053*: Uzun süredir yalnızsın sende artık bu durumdan sıkıldın ama cesaret edemiyorsun
anka:belki
053*: Ayrıca kimseye güvenemiyosun bu yüzden biri sana yaklaşmaya çalıştığında ona engel oluyorsun
anka: Doğru olanı yapıyorum
053*: Doğru kişileri kendinden uzaklaştırarak doğru olanı yapmıyorsun anka
anla: Doğru biri yok
053*: ben varım, sadece bakmıyorsun her an seninleyim beni görmen için herşeyi yapıyorum
anka: yapsaydın görürdüm
053*: her ay en fazla 3 gün düzgün dışarı çıkıyorsun her çıktığında aynı yollardan geçip aynı avm'ye gidiyorsun aynı yerden aynı menüyü alıp aynı yerde yiyorsun yeniliklere kapalısın anka hayatına yeni şeyler sokmaktan korkuyorsun yanlış birşey yapmaktan korkuyorsun bir kelimeyi yanlış telaffuz etmekten bile korkuyorsun anka, hayatına giren insanların tek amacı seni üzmekmiş gibi düşünüyorsun kırılmaktan korkuyorsun
053*: tek istediğim hayatına girmeme izin vermen, korkularını beraber aşalım istiyorum anka, yanında rahat olabildiğin ilk kişi olayım istiyorum
anka: ben
anka: ben ne diyeceğimi bilmiyorum
anka: daha adını bile bilmediğim birine nasıl güvenebilirim ki
053*: adımı söyleylersem beni gördüğün yerde kaçarsın bana alışana kadar beni bilme anka, şimdilik beni kül olarak bil
anka: peki
kül: yarın bir ilk yapıp yine dışarı çıkar mısın
anka: bilemiyorum
kül: lütfen anka dediklerimi düşün
anka: düşünürüm kararım değişirse söylerim
kimdi amacı neydi bilemiyorum ama etkilendiğim kesindi. Şimdilik boşverip aldıklarımı kitaplığıma dizmeye başladım.
... "Anka hazırlanman için sadece 10 dakikan var!" annemin seslenmesiyle dolabıma doğru ilerledim. Misafirleri sevmezdim. Kim severki zaten. Annem benim durumumu bildiği için eve çok fazla misafir çağırmazdı. Çağırdığına göre gercekten yakın olduğu birisi olmalı. Ne giysem diye düşünürken annem elinde bir kutuyla içeri girdi. "Anka gelen çok yakın bir arkadaşım birde senin yaşlarında bir oğlu ve küçük bir kızı var... Artık biryerlerden başlamalısın anka her zaman böyle devam edemezsin. Çok iyi insanlar sosyalleşmeye onlardan başlayabilirsin. İlk adım olarak bugün elbise giyebileceğini düşündüm. İstersen değişebilirsin anka seni buna zorlamıyorum. Ben sadece sana yardımcı olmaya çalışıyorum. Lütfen anla beni kızımın da normal bir hayatı olsun istiyorum seninde arkadaşların olsun mutlu ol anka. Seni üzgün gördükçe bende üzülüyorum kızım." Annemin bana olan sevgisinin farkındaydım. O mükemmel bir kadın. Hayatın ona sunduğu zor şartlara rağmen ayakları üzerinde durmayı başarmış bir kadın. Hemen anneme sarıldım."Seni seviyorum anne." "Bende seni seviyorum canım, hadi şimdi hazırlan " deyip odamdan çıktı. Kutuyu açıp ne aldığına baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok güzel bir elbiseydi. Annem için giyebilirdim. ...
Zilin çalmasıyla kapıya doğru ilerleyip açtım. Karşımda yaşına rağmen benden daha genç ve güzel duran bir kadın ve aşırı tatlı bir kız çocuğu vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"hoşgeldiniz geçin lütfen." "Hoşbulduk canım sen anka olmalısın annen senden çok bahsetti. Alin ben bu arada." "tanıştığıma çok memnun oldum alin hanım annem sizden de çok bahsetti" annem dediklerime gülümsedi. Koltuklara oturduğumuzda "Çağın nerede gelmedi mi yoksa?" "İşi çıkmış 10 dakikaya burada olur" "bu arada anka bahsetmeyi unuttum alinler karşı daireye taşındılar." Çağın bugünkü çocuktu sanırım . Demek burada oturuyorlarmış."öyle mi çok sevindim." dedim. Annemler sohbete dalmış konuşurken küçük kızın burada olmadığını fark ettim annemlere çaktırmadan ona bakmaya çıktım. Mutfağa girdiğinde gördüğüm görüntüyle gülümsedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annemin onlar için yapmış olduğu pastayı parmaklıyordu. Yalandan öksürüp beni farketmesini sağladım. "sanırım mutfağımızda bir prenses var"
ilgisini çekmiş olsa gerek hemen etrafa baktı. " hani nerde premses"" Tam karşımda " dediğimle önce şaşırdı sonra gülmeye başladı " sonunda abim dışında birisi daha premses olduğumu anladı" küçükken bende kendimi prenses sanardım. Hemen hemen her kız çocuğunun hayali değil miydi zaten prenses olmak."elbisen aynı prenseslerin ki gibi yoksa sende mi premsessin" "bilmem belki öyleyimdir eğer çok beğendiysen sanada bir tane alabiliriz bir gün" gülerek kafasını salladı." peki küçük prenses adınızı bana bahşeder misiniz?"" Bahşetmek mi" "Söylemek gibi düşünebilirsin" "benim adım adel seninki ne peki" adel ismini severdim kendi gibi ismide güzeldi."benimkisi de anka tanıştığıma çok memnun oldum küçük hanım"küçük kız tam ağzını açıp bana cevap vericekken bakışları arkamı buldu ve seslendi "Abicim bak gerçek bir prenses buldum!"
