1993
Ο νεαρός μουσικός περπατούσε αμέριμνος......
Που να ήξερε ότι κάποιος τον παρακολουθούσε γιατί ήθελε το κακό του... έτσι απλά.... Χωρίς λόγο.....
Στις 2 πλευρές του δρόμου στέκονταν 2 μαυροφορεμένοι άντρες........ Ο πρώτος έλαβε μία κλήση και κοίταξε συνθηματικά τον δεύτερο.....
«Εδώ Πίτερσον κύριε.... Ναι είμαστε στις θέσεις μας.... Ναι... τον βλέπω έρχεται... ναι όπως είπαμε.... Εγώ θα τον πυροβολήσω και ο Έντουαρντς θα τον μαχαιρώσει.... Αλλά γιατί το κάνουμε αυτό? Ναι το ξέρω ότι δεν μας αφορά.... Εντάξει εντάξει.. μην φωνάζετε...... θα σας πάρω μόλις τελειώσει η δουλειά....... Έτοιμος Ζέυν???»
«Έτοιμος»
Ο Nτρέικ πέρασε μπροστά από το στενό όπου ο Πίτερσον με τον Έντουαρντς κρύβονταν..... ούτε που κατάλαβε πως του την έπεσαν... νόμιζε ότι ήθελαν να τον ληστέψουν...... ήταν ένας και εκείνοι ήταν δύο και μεγαλόσωμοι.......
«Γιατί?» πρόλαβε να ρωτήσει
«Γιατί την πλησίασες....» του είπε ο Ζέυν Έντουαρντς........
«Ξέρεις?» απάντησε ο Χάρρυ Πίτερσον?
«Ναι... πάμε» είπε...
Και έφυγαν.... Άφησαν τον νεαρό με μία κηλίδα αίματος να τον περικλείει.......
Η Ολίβια Μπένσον καθόταν στο γραφείο της..... την ειδοποίησαν για μια δολοφονική επίθεση κοντά στο κέντρο και μαζί με την ομάδα της έτρεξαν εκεί........
Κόσμος ήταν γύρω και προσπαθούσε να σταματήσει το αίμα του τραυματισμένου νεαρού........
Παραμέρισε τον κόσμο και τον είδε........ ένα από τα «παιδιά» της ήταν το θύμα......
«Παιδί μου είσαι εντάξει? Μίλα μου Nτρέικ......»
«Σας παρακαλώ...... μην με αφήσετε να πεθάνω..... έχω ένα μωρό παιδί να μεγαλώσω...... σας παρακαλώ.... Ολίβια σώσε με......»
Τον πήρε το ασθενοφόρο.... Αλλά κανείς δεν τον έσωσε........
Πως θα το έλεγε στην κόρη της.... Πώς......?
Τώρα το πώς ξεκίνησα εγώ να ψάχνω είναι μια άλλη ιστορία........
Το χρωστάω στην Άλεξ..... την φίλη μου.......
Μια μέρα εκεί που καθόμουν στο δωμάτιό μου και έπαιζα κιθάρα η Άλεξ μπήκε και ζήτησε να μου μιλήσει.........
Μου είπε ότι κρυφάκουσε τους γονείς της να λένε για τον πατέρα μου.... Και δεν εννοούσαν τον Νάιαλλ ....
Εννοούσαν τον πραγματικό μου... Πού ακούγαμε στο ίδιο όνομα.........
Μου είπε ότι τον δολοφόνησαν δυο τύποι άγρια όταν εγώ ήμουν μόλις 3 μηνών...... Αλλά πως δεν τους είχαν πιάσει ακόμη........
Ώστε γι αυτό ήμουν διαφορετικός.... Είχα άλλο πατέρα.... Τελικά δεν ήμουν παράξενος.... Απλά είχα διαφορετικά γονίδια........
Αλλά τότε αποφάσισα να δικαιώσω όλη μου την οικογένεια για τον χαμό του..... εγώ θα τους έβρισκα και ας είχαν περάσει και 22 χρόνια από τότε......
YOU ARE READING
Family Secrets
Mystery / ThrillerΈνα μυστικό..... που έλυνε το πάζλ του γιατί ήμουν διαφορετικός από τους άλλους...... Χάρη σε εκείνη είχε έρθει η ώρα να μάθω..... 22 χρόνια μετά μου έλεγαν ότι δεν μπορούσα να μάθω απαντήσεις γιατί όλα θα είχαν παραγραφεί.... Όμως δεν το έβαλα κάτ...
