Bir katil düşünün.. duygularını bitirmiş, tüm benliği bir hiç olmuş bir kız nehir. O hep karanlık sularda boğulmuşken artık karanlığı kendine arkadaş edinmiş ve bu yolda yalnız yürümye devam ediyor...
Babası tarafından şiddete alıştırılmış bir kız ç...
Bazı yolların geri dönüşü olmuyor du.. şuan gittiğim yolun ne geri dönüşü vardı ne de ilerisi ortada öyleyecekalakalmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kartal;
Hep bir şeyler ters gidiyordu. Güzel bir şey yaşadıysak hayat bunu acımadan elimizden söke söke alıyor du..
Yerde yatan kız hiç kıpırdamıyor du. Ben onu kaç kere ölümün pençesinden aldım bilmiyordum ama artık durmalıydı beni bununla sınamamalıydı.
"Nehir!" Diye bağırıp yerdeki yatan kızın yanına çöktüm. İkizi ile aynı giydiği elbisenin sadece rengi farklıydı siyahtı. Gülümsedim burukça,
"Ne-nehir," dedim ve elimi kalbine koydum çok yavaş atan kalbi aklımı başımdan alırken telaşa kapılıp ne yapacağımı şaşırdım.
Çok şükür yaşıyordu...
Elinin hemen yanında duran silahı ve toz toprak olmuş elbisesi karışmış saçları ve.. kan revan içinde kalan ayakları.. bu kız ölümü bu kadar arzulamamalı.
Nehiri kucağıma alıp hızlı bir şekilde arabayı bıraktığım yeri aradım. Fark etmeden epey uzaklaşmıştım hadi şimdi de arabayı bul kartal bey!
Kollarımda yatan kız hafifçe kıpırdandı, hemen başımı ona eğdiğimde gözleri çok az aralanmıştı
"Kartal..buldun beni," dedi hırıltılı bir sesle o da benim gibi burukça gülümsedi..
"Buldum tabii." Dedim ama nehir beni duymadan kapadı kömür siyahı gözlerini..
Arabayı ağaçların arasında görünce hızlı bir şekilde yürümeye başladım. Nehiri arabaya yavaşça bırakınca hemen bende zaman kaybetmeden bindim ve uzaklaştım bu karanlık ormandan..
Kapıdan çıkan doktor ile gülümsedim. Çok şükür nehirin durumu iyiydi. Normel bir insana göre böyle bir durumun ortasında olmak çok fazla zayıf düşmüştü ama şimdi iyiydi değil mi?
Nehirden devam,
Yorgun gözlerim bana inat açılmamaya ant içmiş gibi açılmazken zorlayarak açtım gözlerimi. Burnuma doluşan hastane kokusu beni rahatsız ederken, kartalın endişeli sesi kulağıma gelince hızla açtım yanı başımda duran doktor ve kartal bana bakarken hemen ayaklandım doktor oturmamı gerekirken kartal "yat şuraya daha iyi değilsin.!" Diye uyarınca direndim. Gözlerim biraz karardı ve duvardan son anda tutundum bana bakıp dişlerini sıkan adam umrumda değildi. Duvarda tutunup yürümeye başladım koridora çıktığımda peşimden gelmeye başladı.
Bu adam niye bu kadar inatçı??
"Gelme peşinden komiser!" Diye bağırınca bana bakıp yutkundu.
"Ne oluyo nehir! Anlamıyorum." Diye isyan ettiğinde bir adım geriledim.
