"အခ်စ္....ေမာင္တို႔လမ္းခြဲရေအာင္"
"ေမာင္ ေသခ်ာဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီလား..."
"...."
"အင္း...လမ္းခြဲၾကတာေပါ့"
"ေမာင့္စီကအေၾကာင္းျပခ်က္မေတာင္းေတာ့ဘူးလား..."
" လိုေသးလို႔လား...ေမာင္ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ေမာင့္စီကဒီလိုစကားထြက္လာတာေသခ်ာတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကေမာင္ငါ့ကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔ေပါ့...ေမာင္ငါ့ကိုမခ်စ္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုေတာ့ငါမသိခ်င္ဘူးေမာင္...ၿပီးေတာ့ဘာေၾကာင့္ပဲလမ္းခြဲခြဲအမုန္းမပါတဲ့လမ္းခြဲျခင္းမို႔လို႔ငါေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕လက္ခံနိုင္တယ္...."
"ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမာင့္ကိုေမ့လိုက္ပါ ေမာင့္ကိုမခ်စ္ပါနဲ႕ေတာ့ ေမာင္ကမင္းအခ်စ္နဲ႕မတန္ဘူး..."
"ေတာ္ေတာ့ေမာင္...!ေမာင္အခုဘာလိုခ်င္တာလဲ ငါနဲ႕လမ္းခြဲခ်င္တာမလား ေမာင့္ကိုငါလမ္းခြဲေပးမယ္ ငါ့ကိုေမာင့္ကိုေမ့ဖို႔ေမာင့္ကိုမခ်စ္ဖို႔မေျပာနဲ႕ေမာင္...ငါေမာင့္ကိုစိတ္ဆိုးမိလိမ့္မယ္..."
"ေမာင္....ေတာင္းပန္ပါတယ္"
မီးစိမ္းေလးနားမွာေပၚေနတဲ့ေမာင့္fb acc profile ကပုံေလးကိုၾကည့္ၿပီးငါနာနာက်င္က်င္ၿပဳံးမိသြားတယ္။
စခ်စ္ခဲ့သူကလဲငါျဖစ္သလိုေနာက္ဆုံးထိခ်စ္ခဲ့ရတဲ့သူကလဲငါပဲျဖစ္ေနခဲ့ၿပီးဆက္ၿပီးခ်စ္သြားမဲ့သူကလဲငါျဖစ္ေနျပန္တယ္။
ေမာင္ကငါတို႔တြဲေနခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လုံးငါ့ကိုခ်စ္ေပးခဲ့ၿပီး
တျမတ္တနိုးေခၚတဲ့နာမ္စားေလးက'အခ်စ္'တဲ့...။
ေမာင္ကငါ့ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့...။
ေမာင္ငါ့ကိုမခ်စ္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုငါမသိခ်င္ပါ...
မဟုတ္ဘူး...ငါမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တာပါ။
ေမာင့္ကိုလဲငါအျပစ္မတင္ပါ။
အဲ့တာေၾကာင့္ေမာင့္ရဲ႕ေတာင္းပန္စကားကိုငါဘယ္လိုတုန့္ျပန္ရမလဲမသိသလိုစာမျပန္ျဖစ္ပါ။
ေမာင့္စီကစာတစ္ေစာင္ထပ္ဝင္လာျပန္တယ္။
"အခ်စ္...ေမာင္ မင္းကိုဖုန္းေခၚလို႔ရမလား။ေမာင္ မင္းအသံကိုၾကားခ်င္လို႔ပါ။"
ေအာ္...ခက္ၿပီ ေမာင္ရယ္။ရက္စက္မယ္ဆိုလဲအဆုံးထိရက္စက္လိုက္ပါေတာ့လား။ဘာလို႔ခံစားခ်က္ေတြထပ္ေပးေနမွာလဲ။
ေမာင္ကငါ့အသံကိုၾကားခ်င္ေပမဲ့ငါကေတာ့မၾကားခ်င္ဘူးေမာင္။
ေမာင္စီက'အခ်စ္'ဆိုတဲ့ေခၚသံကိုၾကားရင္ငါထိန္းခ်ဳပ္ထားသမွ်မ်က္ရည္ေတြၿပိဳဆင္းလာလိမ့္မယ္။ထြက္သြားဖို႔ဆႏၵရွိေနတဲ့သူကိုဆြဲထားမိလိမ့္မယ္။ငါမငိုခ်င္ဘူး ေမာင္ ။ငါေမာင့္ကိုဆြဲထားဖို႔လဲဆႏၵမရွိဘူး။ ေမာင့္ေၾကာင့္အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳျဖစ္ေနမဲ့ငါ့ရဲ႕ပုံရိပ္ကိုလဲငါေမာင့္ကိုမျပခ်င္ဘူး။ငါမငိုဘူးေမာင္။ငါမနာက်ည္းဘူး။
ငါကေမာင္နဲ႕ပတ္သတ္ရင္ေကာင္းမြန္ၿပီးေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္အတိျဖစ္ေနတဲ့အမွတ္တရေတြပဲငါ့ႏွလုံးသားရဲ႕အနက္ရွိုင္းဆုံးတစ္ေနရာမွာသိမ္းထားခ်င္တာ။
"ငါပင္ပန္းေနတယ္ေမာင္...ငါအိပ္ေတာ့မယ္။ အရာရာတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါေမာင္။"
ငါစာတစ္ေစာင္သာပို႔ၿပီးinternetကိုပိတ္လိုက္တယ္။
ဖုန္းကိုsilentလုပ္ၿပီးအရာအားလုံးကိုေမ့သြားေအာင္အိပ္လိုက္တယ္။ ေမာင္ငါ့ကိုဖုန္းေတြဘယ္ႏွေခါက္ေခၚေနမလဲငါမသိဘူး။
messages ေတြပို႔ေနမလားငါမသိဘူး။ငါသိတာကငါအိပ္ေပ်ာ္မွျဖစ္မယ္။ငါအရာအားလုံးကိုေခါင္းထဲကထုတ္ပစ္ၿပီးမ်က္လုံးေတြကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္မွိတ္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ငါအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး။မ်က္လုံးမွိတ္ထားေပမဲ့ေနရာတိုင္းမွာေမာင္နဲ႕ငါ့ရဲ႕ပုံရိပ္ေတြခ်ည္းပဲျပည့္ေနတယ္။ ဒါမဲ့ပုံရိပ္တိုင္းမွာေပ်ာ္႐ႊင္စရာအမွတ္တရေတြနဲ႕ပဲ။ဒါပါပဲ။ ငါအလိုခ်င္ဆုံးအရာကေမာင္ဟာငါ့အေတြးထဲမွာဘယ္အခ်ိန္ပဲေပၚလာပါေစငါ့ကိုၿပဳံးေအာင္လုပ္နိုင္တဲ့အမွတ္တရေကာင္းအေနနဲ႕က်န္ခဲ့ဖို႔ပဲ။ေမာင္ကေျပာဖူးတယ္ငါၿပဳံးရင္အလွဆုံးပဲတဲ့။ဒါဆိုေမာင့္ေၾကာင့္ၿပဳံးမိတဲ့ငါအၿပဳံးေတြကအလွတကာ့အလွဆုံးျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့။
အဲ့ေန႕ကစလို႔ငါ social media ေတြအားလုံးကိုအဆက္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ငါ့ဖုန္းကိုစက္ပိတ္ၿပီးအားလုံးနဲ႕လဲအဆက္ျဖတ္ခဲ့တယ္။
ေမာင္သည္လဲအဲ့ေန႕ကစလို႔ငါ့ကိုမဆက္သြယ္ေတာ့ပါ။ ဆက္သြယ္ဖို႔လဲမႀကိဳးစားခဲ့ပါ။ေမာင္နဲ႕လမ္းခြဲၿပီး၃လအၾကာမွာငါပစ္ထားတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ဖုန္းကိုျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစီကဖုန္းေတြmessagesေတြကမေန႕ကထိဝင္ထားေပမဲ့ေမာင့္စီကေတာ့အဲ့ေန႕ကဝင္ထားတဲ့စာေတြသာရွိသည္။ေမာင္ပို႔ထားတဲ့ေနာက္ဆုံးစာတစ္ေၾကာင္းက
"ေမာင္ အခ်စ္ကိုအရမ္းခ်စ္ခဲ့တာပါ...ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
တဲ့။
ဒါပါပဲ ၆ႏွစ္တာပတ္သတ္မႈရဲ႕အဆုံးသတ္ကဒီလိုေလးပဲၿပီးဆုံးသြားခဲ့တယ္။၆ႏွစ္တာကာလအတြင္းငါစိတ္ေကာက္တိုင္းေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔ေျပာတတ္တဲ့ေမာင္ကေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတဲ့စကားနဲ႕ပဲအဆုံးသတ္သြားတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာငါ့ဘဝအတြက္ငါႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေလညွင္းနဲ႕အတူပါလာတဲ့သတင္းစကားေတြအရေမာင္ဟာသူေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးနဲ႕ေပ်ာ္ေနပါတယ္တဲ့။
အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ငါဟာ'ေမာင္'ဆိုတဲ့နာမ္စားေလးကိုၾကားလိုက္ရတာနဲ႕တခ်ိန္ကေပြ႕ဖက္နမ္းရွိုက္ဖူးခဲ့တဲ့အမ်ိဳးသားေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြးမိၿပီးအလွပဆုံးၿပဳံးေနတတ္တယ္။
28.4.2022
6:17PM
#ယြန္းျမတ္ျခယ္
