Forever With You

CHAPTER 30

"Bakit mo 'ko pinapunta rito?" tanong ko kay Paulo habang inaayos ko yung dala-dala kong pagkain na binili ko sa isang fast food chain. Pinaputa niya ako rito sa condo niya pero hindi ko alam kung bakit. Tinanong ko siya pero hindi naman niya ako sinasagot. Nararamdaman ko lang ang titig niya sakin habang kumikilos ako rito. "Baka matunaw na 'ko niyan." pagbibiro ko at sa wakas ay tumingin na rin pabalik sakaniya nang matapos ako. I grabbed his arm then pulled him with me tsaka ko siya pinaupo sa isa sa mga upuan. "Kain na, lods." sabi ko sakaniya at umupo sa tabi niya.

"Lods?"

Sa wakas, nagsalita rin.

"Bakit?" tanong ko rin pabalik.

"Bakit 'yan nanaman tawag mo sakin?" tanong niya.

"Ano bang gusto mo?" tanong ko rin ulit at nagsimula nang kumain.

I'm hungry right now because I skipped my meal earlier. Tinatamad akong kumain dahil wala naman akong kasama sa bahay kanina dahil nasa eskwelahan si Mommy at si Yaya naman ay umalis.

Niligon ko si Paulo sa tabi ko at nakatingin lang siya sakin. I raised a brow and slowly let out a teasing smile.

"Gandang-ganda ka sakin ah. Mahal mo na ba 'ko?" I joked while taking a bite on my chicken.

"Matagal na..."

Napanganga ako at napatulala sakaniya dahil sa isinagot niya.

"As what?" I asked.

But instead of answering me, he already avoided his gaze at me then he started to eat.

I kept quiet and just stared at him. Pagkatapos ay pilit akong napangiti at umiwas ng tingin. I just quietly ate my food without uttering any word.

I thought that's it. But it's okay...

Paulo was taking a bath while I'm here on his living room, preparing to leave dahil wala naman akong gagawin dito. Mukhang wala naman siyang sasabihin na importante o wala naman siyang pupuntahan na magpapasama siya sakin kaya uuwi nalang ako.

Tahimik na nakatitig lang ako sa wall nang bumukas ang pinto ng kwarto niya kaya napatingin ako roon. Tapos na pala siyang maligo at magbihis. He's wearing his black jogger pants and an orange shirt.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo ko tsaka siya hinarap.

"Uwi na 'ko."

"Stay."

My brows furrowed at him.

"Uuwi na nga ako. Wala naman akong gagawin dito eh." sabi ko sakaniya. I walked towards him for a simple goodbye hug pero hinapit niya ako sa beywang ko dahilan para madikit ang katawan ko sa katawan niya. "Ginagawa mo?" taka kong tanong.

"I said stay, iuuwi nalang kita kung anong oras gusto mo but we have to talk for now." he seriously said.

He let go of me but he immediately pulled me by my arm as we sat on his couch.

"A-Anong pag-uusapan?" mahina kong tanong habang nakatingin sakaniya. I just realized I am not sitting beside him on his couch. I am sitting on his lap, siya ang nagpa-upo sa akin.

"Naiinip ka na bang maghintay?"

I know what he's asking about so I immediately shook my head.

"I won't get tired of waiting as long is it's you, Pau. Hindi ako maiinip at mapapagod kasi kasama naman kita." I said full of sincerity. I even smiled at him sweetly. My hand even went on his face to caress his cheek.

"Pero ako naiinip na."

My sweet smile slowly faded and my hand suddenly stopped on caressing his cheek when I heared what he just said. I gulped while looking at him worriedly.