Bu gün işimde ilk günüm olucaqdı. Durun ilk önce kendimi tanıtayim. Ben Ceren. 21 yaşındayım. Üniversiteni bitirdim. Hep doktor olmak istedim. Bu gün de hastanede ilk günüm olacaqdı. Biz ailemle üniversite için İzmire taşındıq. Hastanede burdaydı. Annmele babam benle qurur duyorlardı. Onları çok seviyorum. Saçımı falan düzeltdim. Küçük bir makiyaj yapdım. Egolu biri deyilim amma çok güzel yüzüm var. Çantamı aldım. Annemlerle vedalaşdım. Dışarı çıktım. Taksiye atladım. Yaklaşık 10 dakikaya orda olacaqdım. Çok heyecanlıydım. Ve oraya vardım.Taksiye paradın verip indim. Hastane çok qaripdi, her şey siyah qri renklerinde idi. Taksi sürücüsününde hastaneye qarip şekilde baktığını fark ettim. Burası ormanlık alandı,yani hastanenin karşısında büyük bir orman vardı. Neyse içeri girdim içerisi de dışarısı kadar karanlıkdı. Her şey siyah yada qri tonlarında idi. Sonra baş hekimin odasını aramaya başladım. Çok qarip amma hastanede insan çok az idi. Bu beni korkuduyordu. Sonra çalışanlardan birine yaklaşdım. Baş hekimin odasın sordum. Çalışan iyi kadına benziyordu. Amma yüzü o kadar qarip idi ki. Bana odanı göstərdi. Teşekkür edib gidecekdim ki kadın beni durdurdu. Hasta olduğun içinmi geldiğimi sordu. Üzü çok endişeliydi. Ben buraya çalışmağa geldiğimi söyle dim. Kadının yüzünseki korku beni de korkuttu. Neyse baş hekimin odasına geldim. Çok yakışıklı biri idi. Eç çoku 24 falan yaşı vardı. Ela gözleri kalın dudak ları beni şaşırtdı. Bembeyaz bir teni var dı. Oturmmı kendimi tanıtma ı istedim. Kekeleye Kekeleye başladım. Ben Ceren Ersoy falan. Sonra o kendini tanıtdı. Ben Ege Yılmaz. 23 yaşım var. Onunla sohbet etdik. Çok güzel konuşması vardı. Cümleleri öyle güzel kuruyordu ki. Benimle iyi anlaşacağın soyledi. Odadan çıkınca bana çok qarip bir cümle soyledi. En güzel şey konuşmamak. Sonra ise hafifce gülümsedi. Hiç bir şey anlamayarak çıktım
