10.Bölüm

144 9 0
                                    

Arkadaşlar kitabın okunma sayısı çok az... Final yapacağım, 1-2 bölüm sonra...

"Bende seni"
Kulaklarımda kaç kere yankılandı bu söz hatırlamıyorum ama her yankılanışımda beni tarifsiz mutluluklara sürüklemeye yettide arttı. Midorinin kollarını çözüp arkama doğru döndüm ve sevdiğimin gözlerine odaklandım. Sevgi, mutluluk ve utanç dolu bakışlar karşısında gülümsemeden duramadım... Onunda yüzü kızardı ve gülümsedi.
" şey ben... Ani oldu galiba "
Ellerini dudaklarıma yaklaştırdım ve her ikisinede birer buse kondurdum. Gözlerimi ise ondan hiç ayırmadım... Kollarımı beline sarıp, alnımı alnına dayadım. Kokusu... En fazla yarım saat ondan ayrı kalmış olsam da, kokusunu çok özlemişim ve hasret giderdim.
"Şuan dünyanın en mutlu insanı olduğuma eminim, prensesim"
Son kelimemi fısıltı halinde söyledim. Midori nin hoşuna gitti. Çocukça kıkırdayışından anladım... Dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdı. Heyecanlandım.
"Telafi etmem gereken birşey var"
Dedi ve dudaklarını, dudaklarıma bastırdı. Ne kadar bu şekilde kaldık bilmiyorum ama hiç bitmemesini yeğlerdim.
"Fazlasıyla telafi ettiniz hanım efe-"
"Çocuklar!"
Annemin sesini duyar duymaz midori geri çekildi. Bana kalsa umurumda bile olmazdı ama zorlamak istemedim. Utangaç sevgilim benim... Benim ve midorinin ailesi biraz şaşkın biraz da sırıtan bir yüzle bizi seyrettiler. Ben, midorinin babası bana saldırır diye tahmin etmiştim ama olmadı. Sanırım bana güveniyorlar.
"Ş-şey b-biz de tam aşşağıya iniyorduk"
Midori, tam gidecekken elini tutup durdurdum. Ne yapıyorsun der gibi yüzüme bakınca gülümsedim.
"Sizinde gördüğünüz gibi ben, midoriyi çok seviyorum. Bunu daha yeni itiraf etmiş olsamda ölene kadar kalbim hep onun adını haykırarak atıcak"
Herkesten bir 'ooo' sesi yükselince midori utandı ve acısını çıkarırcasına karnıma dirsek attı. Kıkırdamadan edemedim.
"Ondan önce, midori sana söylememiz gereken birşey var."
***
Babam beni yanına çağırınca korkmadım değil, ama kızacak olsa ilk gördüklerinde yapardı değilmi. Korkarak sasukeye baktım ama gülümseyerek gitmemi işaret etti... Yanına vardığımda kulağıma eğildi.
"Bugün sasukenin doğum günüymüş biliyormuydun"
Gözlerim kocaman açıldı. Hemen gidip ona birşeyler almalıyım.
"Baba ben gidiyorum"
Koşarcasına evden çıktım.

***
Annem yanıma gelip eğilmemi işaret etti. Eğilince kulağıma yaklaştı ve
"Bugün, midorinin doğum günü"
Midorinin doğum günümü... Bugünmü... Hemen ona birşeyler almalıyım.

Sonunda akşam oldu ve Annemleri arayıp pasta almamalarını... Benim aldığımı söyledim... Eve geldiğimde etraf karanlıktı. Midori bile burada... Işıklar birden açılınca başta şaşırdım ve sonra doğum günüm aklıma geldi. Ne yani midori ile aynı gün mü dünyaya geldik... Elimdekileri gören midori de fısıltıyla
" onun la aynı günmü"
Dedikten sonra gülümsedi. Pastada iyiki doğdun prensim yazılmış. Bende kendi aldığım pastayı masaya koydum... İyiki varsın yaramazım... Evet böyle yazdırmayı seçtim. O benim yaramazım... Yaramaz kelimesini gören herkes kahkahayı bastı... Abim bile... Naruto ve diğerleri neden yok... Pastaları yedikten sonra midori ye hediyesinu uzattım. Geçenlerde bir mağazanın önünde hayranlıkla bir kıyafeti süzmüştü. Yaklaşık dört yüz lira olsada onun icin bu hiçbirşeydi. Ona daha güzellerini almayı çok isterdim fakat bütçem yetişmemişti... Ailemden de para almak istemedim çünkü kendi paramla almak istedim. Oda bana bir katana almış. Küçüklüğümden beri ninja olmak istediğimi ve narutoyla şuanda derslerini aldığımı biliyor. Kutlamamız çok güzel geçti fakat son beş dakikadır ben ve midori hariç kendi aralarında tereddütlü bir şekilde birşeyler konuştular... Sonra abim bize döndü. Sanırım öğreneceğiz.
"Sasuke ve midori... İkinizde belki şuanda arkadaşlarınızın neden burada olmadığını merak ediyorunuz... Onlar şuan hastanede çünkü size anlatacaklarımı biliyorlar ve ilk denyimleri olduğu için hafif yaralandılar... Sasuke... Artık hayalin gercek olacak... Ninja olacaksın... Ninjutsu nun çıkış tarihi dahi bilinmiyor ama biz bunu devam ettiriyoruz ve eski klanlara bağlı olan bizlerdrn baska kimse bilmiyor. Çok gizli ve kimsenin, bu soylu klanlara bağlı olanlardan baska kimsenin bilmemesi gerek. Sasuke hani bana neden yaralı olduğumu sormuştun. İşte bu yüzden... Çağdaş ve modern bir çağda yaşıyor olsakta hala ninja savaşları mevcut... Modern dünyanın bilmediği savaşlar... Aşka dahi acımayan bir sır bu... Bundan sonra ağır sorumluluklar sizi bekliyor olacak. Aslında bunu size yarın söyleyecektik fakat yarından itibaren büyük bir sorumluluk sahibi olacaksınız... Hatta şimdiden itibaren... Eğer birbirinizden ayrılmak istemiyorsanız kendinizi iyi eğitin... Dedigim gibi bu Aşk'a Acımayan Sır... "

Hayallerim gerçek olacak... Fakat artık kaybetmekten korktuğum, üstüne titrediğim, onu korumak adına kendimi sonuna kadar geliştirmek için çabalayacağım birisi var... Midori...

Arkadaşlar... Bölümün başında da dediğim gibi. Birdahaki bölüm final... Yazdığım bu iki hikaye acemiliğimi atmak içindi... Tamam hala acemiyim ve istediğim seviyeye gelmek... Yani söylemek istediklerimi yazabilmek için biraz daha çabalamam lağzım... En azından kıdemli acemiyim diyelim :D. İlgi gösteren arkadaşlara çok çok çok teşekkür ederim.

Aşk'a Acımayan SırHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin