Held Voluntarily

2

"Doon ako sa kabila,"

Tumango ako kay Zollana at nagpatuloy sa paghahanap ng bagong libro. I find studying helpful and fun when I get to attain knew knowledge. Pero kagaya ng normal na estudyante, I need time out too.

Dumeretso kami ni Zollana rito sa mall pagkatapos ng klase, Lalianah didn't came with us. May tatapusin pa raw siya, ang sabi niya. Or maybe she doesn't want to encounter questions about their upcoming wedding. Si Zollana kasi, hindi naiiwasan i-bring up.

Nang makapili ako ng libro ay lumipat na ang tingin ko sa paligid. Sakto kasi at nag-iisa na lang ito, I don't have to double think buying this. Dumako ako sa kabilang aisle pero wala akong nakitang kamukha ko. Saan naman dumeretso ang kakambal ko? Tsk.

I continue peeking at the different aisle to find her when my shoulder bumbed into something. Mabilis na kumunot ang noo ko at umatras. My brows knitted more when a  gray fabric met my eyes.

Tumingala ako para tignan ang may-ari ng damit. Tila nahinto ang paghinga ko ng magtama ang mata namin. Umawang ang labi ko. Siya nanaman?

His pupil dilated staring right into mine. Kumurap ako pero nanatili ang diin ng tingin niya na hindi man lang nagulat sa pagkikita namin. His brown orb has no plan to left mine.

For unknown reason, my heart raced. Ramdam na ramdam ko ang kakaibang pakiramdam na kumalat sa loob ng dibdib ko dahilan para ako na ang umatras sa kanyang titig.

I cleared my throat and pretended to look somewhere. "Excuse me,"

Akmang dederetso ako ng humakbang siya. Mahilig ba siya sa patintero noon?

Umiling ako.

"What?" Tiningala ko siya.

Kumibot ang labi niya. His thick brows lifted simultaneously. Tila namamangha. Is he crazy? Why does he find it amusing? Wala namang nakakatuwa!

"It's nice seeing you, again." Ngayon ay ngumisi siya. His voice is so soothing that almost made me forget that he's a Mellaleje.

Umirap ako at tumalikod. Pumikit ako ng mariin at humakbang ng bigla siyang magsalita. What's more surprising is he knows my name?

"Zaseya," his baritone voice isn't good for my system.

Natigilan ako ng maanalisa ang tinawag niya.

"It's Zas!" Harap ko. 

Tuluyang nabahidan ng mangha ang kanyang mukha. He smirked and step closer. Lalong kumunot ang noo ko at umatras ng isa.

"Hmm. Really?"

Huh? Anong really!?

Huminga ako ng malalim. "What do you need?"

He licked his lips and wandered his eyes around before he gaze back at me. Tuluyan ng naging seryoso muli ang mata niya.

"Nothing."

Tumango ako ng isa at muling tumalikod. Bago pa makahakbang ay umikot muli siya at hinarangan ang daan ko.

I played my tongue against my cheek before I look up at him. Napahalukipkip ako at sinalubong lang ang tingin niya.

"On a second thought..." pabiting aniya at itinaas pa ang cellphone. "I think, I need your number."

Number, huh?

Ano bang trip nito?

"Zero," umpisa ko na lang. He opened his phone. "Zero, nine..." I walk past him. "At bahala ka na manghula ng iba."

I am about to run when he's able to hold my wrist. I groaned and tried to pull his hand using my other hand. Pero ang lakas ng kamay niya! Kakapilit ko ay nahulog ko ang librong hawak ko.