SON DERS

20.Bölüm :Son Ders

Konferans salonunda işlenen bu cinayet ve Sanem 'in emniyet teşkilatına tüm gerçekleri anlatmasıyla Afet polisler tarafından yakalanıp kelepçeyle ona korkuyla bakan öğrencilerinin bakışlarıyla götürülür.

İlerleyen süreçte herşey çok hızlı gelişti. Son cinayetle birlikte seri cinayetlerin sorumlusu Katil Anna lakaplı Afet i herkes duymuştu. Bütün ülkede büyük olay ve gündemlere bomba gibi düşen Afet adının hakkını kötü bir şekilde vermişti.

Sanem biricik arkadaşının, can dostu olan Afet 'i insanlara korkunç bir katil olarak tanıtan haberleri çalışma ofisinde yaparken arkadaşına hem ihanet etmiş gibi hissediyor, hem onu durdurmanın en iyi yolunun bu olduğuna dair kendini inandırmaya çalışıyordu. Sonuç ne olursa olsun en iyi dostunu karanlık bir uçurumun eşiğinden kurtaramamıştı.

Aylarca süren sorgulama ,yargı ve ifade işlemlerinden ve muayenelerden sonra Akıl sağlığı yerinde olmayan Afet 'in 65 yıl boyunca ağırlaştırılmış müebbet hapsi istemiyle akıl  hastası suçluların  tutulup tedavi edilmeye çalışıldığı bir hapishaneye mahkum edilmesine karar kılınmıştı.

Bu olanlardan ötürü Afet ile Şehmuz ün nişanı da bozulmuştu.Tüm aile,özellikle de bütün bu olanlardan bihaber Şehmuz ,Afet 'in böylesine canice bir katil olduğuna inanamazlar .
Zavallı Şehmuz'un kalbine adeta bir hançer saplanmıştı. Biricik aşkı,bir tanecik meleği nasıl olur da melek yüzlü bir şeytan,acımasız bir seri katıl çıkmıştı?

Bu olanlara yüreği dayanamıyordu .Aşkları,birbirlerine olan tutkuları sahte miydi?Onca zamandır bir yalanı mı yaşıyordu?Şu anda karşısında tüm bu olanları sanki normal birşeymiş gibi anlatan seri bir katil olan kadın aşık olduğu o iyilik timsali kadın olamazdı.

Sağlık raporlarının onayı için son kez ne garip iştir ki onun çalıştığı hastaneye getirilmiş ,daha sonra da kapıda iki görevli eşliğinde  belki de bir daha asla onu göremeyecekti.

Afet bütün olanları keyifli bir şekilde hiç istifini bozmadan Şehmuz u her söylediği sözle daha da şaşırtarak anlatmıştı. Bütün bunların temelini ,neden böyle bir işe kalkıştığını, her bir kurbanını nasıl öldürdüğünü, planlarını ve sonuçlarıyla olup biteni defalarca polislere,savcılara ve hakimlere anlattığı gibi son kez ona korkuyla bakan hayatının ilk ve son olan aşkına anlatmıştı.

Afet :Işte böyle...Inan bana yaptığım hicbirseyden pişmanlık duymuyorum. O insanlar yıllarca beni aşağılayıp küçük gördü.Bende bütün bu yaşattıklarının mislini onlara geri vererek altta kalmadım.Zaten onların daha kendilerine bir faydaları bile dokunmazken oksijen israfı olmaktan başka ise yaramıyorlardı. Herşeyin başı eğitimdir derler ya;eğer bir çocuğa verilmesi gereken insanca eğitim, anlayış ,sevgi ve güven verilmezse bir gün gelir bambaşka bir insan olarak karşına gelir .Yani insanlar beni nasıl görürlerse görsünler ben inandığım şeye tutundum ve zaten her gün yüzlercesiyle karşılaştığımız bu insanlardan birkaçının icabına baktım.

Şehmuz :Hayatını sana kabusa çeviren insanlara onların sana yaptıklarının çok daha kötülerini yapmak cidden vicdanını rahat hissettiriyor mu ?

Afet:Vicdan mı ?Benden onu bile almış insanlara nasıl vicdanlı olabilirdim ki.Benim ruhumu körelttiler ! Her gün benim durumumun benzerini yaşayan ne kadar çok çocuk, genç,yetişkin veya yaşlı var tahmin bile edemezsin!

O esnada birden öksürmeye başlayınca Şehmuz ona bir bardak su doldurup kelepçeli ellerini arasına bardağı tutturup şu içmesini sağlar.Afet birkaç yudum aldıktan sonra Şehmuz a gülümser bir tavırla yandaki pencereden dışarıyı işaret eder.Şehmuz Afet 'in gösterdiği yine bakarken Afet bir yandan konuşup bir yandan da minik bir cepte olan bir hapı parmaklarıyla zorla da olsa çıkartıp bardağına atarken

Afet :Şu güneşi görüyor musun ?Ben artık görmüyorum çünkü hayatta kalmama dair olan umutlarımı bile aldılar ve umudun o parlak ışığını bile artık göremiyorum.

Içine attığı hapın olduğu sudan birkaç yudum daha içer.

Şehmuz :Keşke ...Keşke bunlara kalkışmasaydın. Ne vardı unutup gitseydin ?Hayatını karartmaya değdi mi ?Uğruna çalıştığın bunca güzel şeyi neden geçmişin acılarından ötürü görmezden geldin ki ?Artık tüm hayatın boyunca bir suçlu olarak hapislerde çürüyeceksin Afet...

Afet içtiği ilaç tesirini gösterirken son kez yorgun gözleriyle Şehmuz a bakarak gülümser.

Afet :Sen beni merak etme...Sonuçta eğer kötü insanların yaşamaması gerektiğini düşünüyorsam ve artık ben de onlardan biri olduysam ölüm benim için en iyi ceza olacaktır.

Öksürerek oturduğu sandalyeden düşünce Şehmuz oturduğu yerden kalkıp korkuyla Afet i kucağına alır.

Şehmuz :Olamaz!Neden bunu kendine yapıyorsun?Neden kendine acı çektirmekten böylesine keyif alıyorsun?Yalvaririm ölme Afet !

Zar zor nefes alıp verirken son sözlerini gülümser bir şekilde söyleyerek

Afet :Belki bu dünyada acı çeken yüreğim sonunda huzura kavuşur diye umut ettim belki de...O herkesin diyetine maruz kalan küçük Pollyanna olarak ve şimdi herkesin kalbinde Katil Anna olarak da daha fazla direnmenin faydası yok.Elveda Şehmuz...Elveda Son dersimin son öğrencisi...

Nefesini o an son kez verip ebediyen gözlerini yumar Afet .Şehmuz ölürken bile gülümseyen biricik aşkının ölü bedenine ağlayarak bakakalır. Ona sıkıca sarılarak hıçkırıklara boğularak ağlarken hayata büyük umutlarla doğmuş lakin acı ve kötülüklerin pençesi elinde kararmış olan Afet i bir nebze de olsa daha iyi anlar.

Hayat denen okul içerisinde çeşitli öğrenciler barındırır. Bazıları bu okul icin de iyi ,bazıları kötü yerlere gelirdi .Bazilari da bu okulun kurallarından kaçmak ve kendi yolunu çizmek için bir kurtuluş arar.Ki bunun sonuçları iyi veya kötü de bitse o okuldan kaçmak yerine sadece son derslerini almışlardır. Hayata dair olan son derslerini...

Son