Bölüm 1

39 4 0
                                    

Yağmurlu bir sonbahar akşamıydı. Yine her zaman ki gibi okuldan eve geliyordum. Kilisenin çan sesleri ile göç eden kuşların sesi birbirine karışmıştı. Eve geldiğimde annem hiç olmadığı kadar tuhaftı. Tek bir söz söylemeden öylece bana baktı. En güzel kıyafetlerini giyinmişti. Sanki bir yere gidecekti. Odama çıktım. Günlerdir bitirmeye çalıştığım kitabımı okumaya başladım. Okumaktan gözlerim yorgun düşmüştü ve derin bir uykuya dalmıştım. Birden bir sesle irkildim. Hızlı ve korkak adımlarla aşağı indim. Annem ortalıklarda yoktu. Kalp atışlarım hızlanmıştı. İçimde izlendiğime dair bir kuşku doğmuştu. Arkamdakini çok merak ediyordum. Birden bir çığlık duydum. Arkamda neyin veya kimin olduğunu umursamadan dışarıya koştum. Annem kanlar içinde yerde yatıyordu. Gözlerime inanmıyordum. Annem ölemezdi , beni yalnız bırakamazdı. O an bir sessizlik oldu. Sanki zaman durdurmuştu. Kuşlar uçmayı bırakmış kilisenin çanı çalmıyordu. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken gür ama yumuşak bir ses sessizliği bozdu. Bu sesin bir erkeğe ait olduğundan emindim. Ama kimdi? Kanımı buz kesen bu ses kime aitti? Arkama yavaşça döndüm. Uzun boylu , soluk tenli biriydi. Gür ve yumuşak sesiyle; ''Annen için üzgünüm!'' dedi. Ben konuşamıyordum. Dilim tutulmuş gibiydi. Dizlerimin üstüne çökerek oturdum kaldım. Annemin kanlar içindeki bedeninin yanında. O sanki bir şeyler arıyor gibiydi. İçeri hızla girdi. Evin her yerinde dolaştı. Ama hayal kırıklığına uğradığı gözlerinden anlaşılıyordu. Gözleriyle titrek bedenimi süzdü. Aceleci tavırlarla kolumdan tuttu ve beni yolun diğer ucuna sürükledi. Korkuyordum. Annem yanımda olsaydı beni korur muydu? Bilmiyorum. Canım yanıyordu. Hiç acıması yokmuşçasına beni arabanın içine itti. İtmenin etkisiyle başımı cama çarpmıştım.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Apr 24, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Beklenmedik AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin