The little sparkle In my life.

-H63-

Julia p.o.v

Als ik de volgende ochtend wakker word heb ik een enorme hoofdpijn. Ik sluit mijn ogen terug en zucht zachtjes. Alles van gister spookt door mijn hoofd, ik open mijn ogen terug en kijk op de klok. Ik heb om precies te zijn 40 minuten geslapen. Ik trek de deken over mijn hoofd heen. Gister was zo heftig, zo intens en zo niet zoals ik verwacht had.. Ik bijt zacht op mijn lip. Klaasje haar woorden waren zo lief, ze wilt mij echt in haar leven hebben en eerlijk gezegd, wil ik ook dat zei in mijn leven is.. Alles wat er gister gezegd is blijft door mijn hoofd spoken en ik word er gek van. Ik kan ook nog steeds niet geloven dat ik het woord mama heb uitgesproken, een woord dat ik mijn leven lang vermeden heb, met de gedachte dat mijn mama mij in de steek heeft gelaten vanaf mijn 2e levensjaar. Er loopt een rilling over mijn rug, dat was niet eens mijn echte mama.. Ik zucht even diep en gooi dan de deken van mijn af. Ik ga rechtop zitten en heb meteen spijt van deze keus.. Gister heb ik het er met niemand meer over gehad, we hebben nog een tijd met zijn vieren op de bank gezeten, Hanne, Klaasje, Marthe en ik.. Maar er is niks gezegd. Niemand wist wat te zeggen.. Toen Karen me kwam halen om naar huis te gaan ben ik zwijgend mee gegaan. En eenmaal thuis ben ik direct naar mijn kamer gegaan. Ik had er geen behoefte aan, ik wou het er absoluut niet over hebben. Het feit dat ik Karen mijn mama noemde, zonder dat ik weet of zei dit daadwerkelijk zo voelt, geeft me angst.. Ik zucht even en pak dan mijn gsm van het kastje en plug mijn oortjes in, ik zet mijn spotify lijst aan en steek mijn gsm in mijn zak en loop dan langzaam naar beneden. Ik was vooral bezig met het beneden komen zonder onder uit te gaan. Bij iedere stap, iedere beweging ging er een steek door mijn hoofd. Eenmaal beneden loop ik direct naar de keuken en pak uit het kastje een pijnstiller en een glas. Ik vul het glas met water en neem de pijnstiller in. Ik zet het glas dan weg en loop naar de bank. Eenmaal bij de bank ga ik er gauw opliggen en sluit mijn ogen kort, ik luister na de lyrics van de tekst.

''I've got scars
Even though they can't always be seen
And pain gets hard
But now you're here and I don't feel a thing''

Ik moet zeggen dat deze tekst toch wel erg herkenbaar is. Iets waar ik me volledig in terug kan vinden, een gevoel, kan ik het zo noemen, geen idee, maar het is te herkenbaar, te accuraat.. Ik open mijn ogen terug en zie in mijn ooghoek iemand lopen, maar ik heb echt geen kracht of energie om er aandacht aan te besteden.

Marthe p.o.v

Gister was een rare avond, een avond die zo leuk had moeten zijn eindigde toch net even anders.. Nu heb ik inmiddels gemerkt dat als ik met Julia ben ik nooit weet hoe de dag/avond eindigt of begint. En nee, ik neem haar dat niet kwalijk.. Ik bedoel de aller eerste keer dat ik haar zag lag ze huilend in mijn armen, zonder ook maar iets te zeggen. De band die ik met Julia heb is speciaal en dat zou die altijd blijven. Maar gister, niemand weet wat er precies gebeurd is, het enige dat we weten is dat Klaasje en Julia compleet gebroken zijn, beide.. En dan moeten we vandaag nog 3 shows doen. Ik wrijf even in mijn ogen en bijt zacht op mijn lip. Dit gaat een lange dag worden. Ik pak mijn tas en loop dan richting de auto. De weg naar het theater lijkt een eeuw te duren. Eenmaal daar loop ik direct naar mijn lodge waar ik mijn spullen neerleg om vervolgens op zoek te gaan naar een flesje water. In de gang kom ik Hanne tegen ik glimlach even naar haar. ''Goodmorning sunshine'' Zeg ik rustig en kijk haar even aan. Hanne ziet er moe uit.. Ik gok dat die gister avond nog lang heeft gepiekerd over alles wat er gebeurd is. Klaasje, Karen en Kristel waren nog nergens te bekennen.

Klaasje p.o.v

Toen ik gister eenmaal in mijn appartement was ben ik direct naar bed gegaan, en eerlijk gezegd sliep ik ook binnen 2 seconden, ik was kapot van alles wat er gebeurd was. Maar toen mijn wekker ging had ik al totaal geen zin meer om vandaag te gaan. En niet om het zijn van een k'tje want ik vind het fantastisch! Maar na alles wat er gister gebeurd was zou ik het fijn vinden om vandaag gewoon thuis te zijn, even alles verwerken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dan ook veel te lang in bed ben gebleven, een te lange douche heb genomen en enorm te laat ben. Mijn telefoon is dan ook al meerdere keren overgegaan. Ik rits mijn tas van de stoel, en pak mijn sleutels van het kastje. Eenmaal aangekomen bij het theater verontschuldig ik me. Mijn make-up en haren worden tegelijk gedaan omdat we over 45minuten al op het podium moeten staan. Ik zucht even en vraag me af of Julia vandaag komt, maar vooral hoe het met haar gaat. Ik kan vertellen dat ik me oprecht heel ellendig voel..

Karen p.o.v

Gister avond was heftig, ik heb werkelijk waar geen idee wat er gebeurd is. Maar ik weet dat het veel indruk heeft gemaakt op de meiden. Niet alleen op Julia en Klaasje, maar ook op Hanne en Marthe en zelfs Kristel was compleet aangedaan van alles. Als ik beneden kom ligt Julia al op de bank, ze kijkt niet op of om en is diep in gedachten. Ik bijt zacht op mijn lip, ze ziet er moe uit. Ik loop naar de keuken en pak de spullen die ik nodig heb. Zodra ik klaar ben loop ik richting Julia en geef haar een kus op haar voorhoofd, ze glimlacht zwak en ik loop dan rustig na de voordeur, ik pak mijn jas nog gauw mee en zorg dat ik dan bij het theater kom. Eenmaal daar is iedereen aan het stressen, Kristel en Klaasje zijn er nog niet. Kristel is nooit zo laat. En heel eerlijk gezegd had ik vandaag ook niet verwacht dat Klaasje er vroeg ging zijn. Ik gooi mijn spullen in de lodge en vertrek direct naar de make-up.

De dag duurde enorm lang, alle 3 de shows zitten er weer op. De meiden zijn allemaal kapot van dit weekend. Ik neem van iedereen afscheid en zorg dat ik zo snel mogelijk weer thuis ben. Eenmaal daar hang ik mijn jas terug op en loop richting de woonkamer, Julia ligt daar nog steeds op de bank, in de zelfde houding, met haar oortjes nog steeds in. Ik vraag me oprecht af of zei vandaag iets anders gedaan heeft dan daar gelegen te hebben.  Ik geef Anthony en Sky een kus en loop dan naar Julia ik geef haar ook een kus op haar voorhoofd. Ik til dan voorzichtig haar hoofd op zodat ik daar kan zitten en leg haar hoofd op mijn benen. Ik glimlach zwak naar haar en streel dan zacht door haar haren heen. Julia is compleet in haar eigen wereld en diep in gedachten.

Hanne p.o.v

Er hing vandaag een rare sfeer en eerlijk is eerlijk ik ben heel blij dat de dag om is. Het duurde lang en iedereen was een beetje in zijn eigen wereld. De shows gaven energie, dat was fijn, de blije kindergezichtjes doen deugd. Ik verzamel mijn spullen uit mijn lodge en controleer nog een keer of ik alles heb, morgen zijn we een dag vrij en daar kijk ik echt naar uit. Even een dag om te ontladen na dit drukke, gekke en vooral emotionele weekend. Onze eerste shows als k3'tje, een weekend wat eer een met een gouden randje moest worden is totaal anders gelopen. Ik bedoel ergens is dat gouden randje er zeker wel, maar ergens is het ook een heel belanden weekend waar we waarschijnlijk niet graag op terug gaan kijken door alle emoties die gespeeld hebben dit weekend. Ik sluit de deur van mijn lodge achter mij en loop rustig richting mijn auto, ik zeg iedereen gedag en zodra ik in mijn auto zit zet ik de muziek aan en rijd ik richting huis, eenmaal thuis begroet ik mijn vriend en Olly en ik plof neer in de zetel. Mijn vriend komt naast me zitten en slaat zijn armen om mij heen ik glimlach even en kruip dicht tegen hem aan.