BİR YALIN HİKAYESİ

1.BÖLÜM

  Çocukluğumdan beri masallara inanan bir kız olmuşumdur her zaman.

  Babam bana çocukken akşamları uyumadan önce kendi uydurduğu masalları anlatırdı. O masallar o kadar güzel olurdu ki babamı hayranlıkla dinlerdim. Aslında babam annemle olan aşkını konu alarak anlatırdı o masalları.

  Annemle babam zamanın da çok büyük aşk yaşamışlar ve halada yaşamaya devam ediyorlar. Hep o masallardaki gibi bir prenses olmak isterdim ve prensimin bir gün beni bulacağına inanırdım. Ben... öykü parlak gün gelecek bende kendi masalımı yazacaktım.

  Aradan yıllar geçti. Günler ayları , aylar yılları kovaladı ve benim hayallerimi süsleyen o kimliği belirsiz beyaz atlı prensimi çoktan bulmuştum yalın... yalın kuzgun. Abimin en yakın arkadaşı, kardeşi, dostu, sırdaşı. Çocukluk aşkıydı benimkisi, ilk baslarda hayranlık olarak tanımladığım bu duygu sonradan kocaman bir aşka dönüşmüştü.

   Fakat bir sorun vardı hatta birden fazla sorun vardı. Mesela abim gibi ,abim kesinlikle bu aşkı onaylamazdı diğer bir sorun ise aradaki yas farkı. Evet dostlarım yalınla aramda tam tamına 5 yas vardı. Ben 18 o ise 23 yaşındaydı. Bu sebebten dolayı ona abi demek zorunda kalıyordum.

  ve şimdi abimleri bekliyorduk 4 yıl önce ünüversite için başka bir şehire gitmiş olan yalın ve abim dönüyorlardı ve biz onları otogarda bekliyorduk. Geliyordu sevdiceğim, sonunda bitiyordu bu ayrılık.

"Ayyyy ayla çok heyecanlıyım yaaa"

"Abartma öykü sadece abim ve abin geliyor sanki dünya starları geliyor"

"Duygularımı bilmiyormuş gibi konuşma ayla"

"Ne yazık ki  biliyorum"

"Sen aşık olunca soracağım sana ben"

"Sorabilirsin bebeğim, ama şunu unutma bende bu abiyle aşık falan olamam"

"Olursun olursun"

"Aynen aynen"

"Aaağğğ geliyor sevdiceğim"

  Ayla yalının kız kardeşiydi. Ve yalına karşı olan duygularımı biliyordu. Aylanın bu zamana kadar hiç sevgilisi olmamıştı ve bilin bakalım kim yüzünden. Tabikide benim sevdiceğim yüzünden yalın ve ayla her abi kardeş gibi pek anlaşamazlardı ama ben ve abim onların aksine çok iyi anlaşırdık. Benimde bu zamana kadar hiç sevgilim olmamıştı ama bu abim yüzünden değil ben yalına aşık olduğum içindi.

"Abiiiğğğğğ"

"Fıstığımmm"

  Gözyaşları içinde koşarak abime sarıldım. En ufak şeye bile ağlayan ben tabiki bunada ağlamıştım. Abime sarıldığımda oda bana sıkı sıkı sarılmıştı.

"Seni çok özledim"

"Bende fıstığım bende"

"Lan sen bana sarılmayacakmısın kız"(yalın)

"Yoo niye sarılayım insan azrailine hiç sarılırmı?"

"Aşk olsun ne azrailliğimi gördün?"

"Dur düşüneyim bir, evde olduğun günler mesela canımı okuyorsun sonraa mesela bak hala sevgilisiz bir kızım oysa arkadaşlarımın hepsinin var"

"Taktın sevgiliye hee, bak öykü yapıyormu?"

"Çünkü o s- "

"Aaa ayla başladın yine heee"(öykü)

"Aman be iyi off"

"Çocuklar amma konuştunuz hee, kız öykü çekil bakayım bende sarılacağım oğluma"