Selam! Bilenler varsa eski halini, kitabın üçüncü yılındayız!! Bunun şerefine yeni bölümle karşınızdayımmm Hepinizi çok çok seviyorum . Her şey bu kitapla başladı.
Bu ortam olmasa hislerim, düşüncelerim bana gerçekten ağır gelecekti. Ben nasıl olurdum hayal bile edemiyorum..beni en çok mutlu eden de yazdıklarımı birilerinin bir yerlerde okuduğunu, sevdiğini farketmek
Hayalet, normal, yorum yağmuruna tutan, beğenen, takipte kalan.. gelmiş geçmiş tüm okuyucularıma,okuyacak olanlara teşekkürlerimi iletmek istiyorum.
Ben buraya 2017de başladım. Bu hesaba kadar çok şey yaşadım. Burası bana bu zamana kadar asla sahip olmadığım; kısa süre önce elimden uçup gitse de pişmanlık duymadığım; bana hayatımın en güzel yıllarını yaşatan bir aşk, bir arkadaş, bir sevgili vermişti.
Burası bana sevmeyi öğretti. Çünkü artık anladım ki birinin görünüşünü hatta adını bilmene bile gerek yoktu onu sevmen için.
Evet burası bana ilk kez insanların benim duygularımı dinlediğini, kim olduğumu umursamadan, fiziksel özelliklerimle zerre ilgilenmeksizin benim de sevilebilecek bir yanım olduğunu gösterdi.
Aşkın ne olduğunu anladım.
Aşk sadece bir kadın ve bir erkek arasında geçmezdi. Bir kelimeye, bir düşünceye, bir resme ya da herhangi bir güzelliğe de aşk diyebilirdim.
Ve güzellik.
Güzellik iyi hissettiren şeydi artık benim için. Ama güzelliğe bir tanım bulmak da çok yanlıştı.
Bence siz, kaç kişisiniz bilmiyorum..10?100?1000? Bence hepiniz çok güzelsiniz. Çünkü bilmeseniz de beni çok iyi hissettiriyorsunuz.
~Di
❤️
(Final değil)
***
"Sherlock bana mesaj atmayı bırak aynı odadayız."
John telefonunu masaya bırakırken blogunu yazmaya geri döndü.
"Ama şu yeni emojilere baksana!"
Gözlerini telefonundan ayırmadan yattığı kanepede doğrulup oturur pozisyona geçti.
"Bana olan sevgini göstermek için bunu yapmana gerek yok. Sadece söylemen yeterli."
Gözlerini devirerek telefonunu bir kenara atarken ayaklandı dedektif.
"Senin de blog yazmana gerek yok."
John'un yanına geldiğinde yanağına bir öpücük kondurup masadaki bilgisayara bakmaya başladı.
John gülümserken kızarmaya başladığını hissetti.
Seninle bir asır da geçirsem, aşkın içimde hala ilk günkü gibi.
Sherlock kaşlarını çattı.
"Başlık atmana hiç gerek yok! Hadi ama John.."
Dudaklarını büzerek sevgilisine döndü doktor. Sherlock gözlerini dudaklardan alamadı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
