~★~Bölüm 1 : Saklı Kalan ~★~
" Dışarıda , yeniden görüşürüz değil mi? " dedi Mia derin bir iç çekerek .
Davis , Mia'nın elini sıkıca tuttu ve kaşlarını havaya kaldırarak ; "Tabiki! Seni yalnız bırakacağımı mı düşünüyosun ? " dedi .
Mia her ne kadar kuşkulu görünsede Davis'in onu bırakmayacağını adı gibi biliyordu . Sonsuzluk kavramı onlar için hafif kalırdı .
Davis başını eydi ve kolunu masaya yasladı ."Mia! Sorun ne ? Bana güvenmiyor musun ? " dedi .
" Hayır . Sadece içimde garip bir his var. Anlarsın ya ." diye tamamladı Mia.
Davis masadan kalktı ve Mia 'nın kolundan tutarak " Hadi ! Benimle gel."
dedi .
Mia homurdanarak huysuz bir şekilde "Nereye gidiyoruz ? " dedi .
Davis " Kütüphane ." diye tamamladı.
"Davis biliyorsun . Oradaki tüm kitapları okudum . "
"Hayır Mia , biri hariç . " diyerek sırıtmaya başladı Davis . "Buranın eski sahipleri Stephen ve Anthony Frank'a ait kalınca bir kitap . Zanlımca bir günlük ."
" Davis sen ciddi misin ? "
"Hadi bu taraftan! "
Yetimhanenin çatı katına çıkmışlardı fakat etrafta hiçbir şey yoktu .
" Davis burada hiçbir şey yok ! "
"Gel hadi , yere dikkatlice bak . "
" Parkelerin her biri yeni gibi . Birisi hariç . "
" Haklısın ama sanırım fazla ahşap temizleyici kullanmışlar . Bunun konuyla ne alakası var kitap nerde Davis . "
" İş parkede değil , parkenin altında . İzle ."
Davis eski parkenin kenarlarından tutarak söktü ve altında eski bir bez parçasına sarılmış kalınca bir defter çıktı. Davis deftere sarılı olan eski bezi çıkartı ve defteri Mia 'ya verdi .
"Aman tanrım ! "
Mia kitabı eline alır almaz omuzlarını havaya kaldırdı ve içten bir gülümseme ile defterin eski ve yıpranmış sayfalarını çevirdi . Davis , Mia'yı gerçekten mutlu edebilen tek kişiydi . İkisi de burada , kardeş gibi büyümüştüler . Mia'nın ailesinin ölümünün tek iyi yanıydı Davis. Olaylar yaşanmasaydı ikisi belkide hiçbir zaman tanışamayacaklardı .
"Hadi Mia . Şu lanet yerden dışarıya çıkalım . Burası beni ürkütüyor . "
" Tamam sen in ben geliyorum . "
" Seni büyük salonda bekliyor olacağım. "
Mia sayfaları çevirneyi bırakıp yere oturdu ve kitabın ilk sayfasını açtı . Okumak için sabırsızlanıyordu .
17 Kasım 1911
Acı gittikçe yol alıyor ve beni içten içe kemiriyor . Anthony'nin neden bu kadar sakin olduğuna anlam veremiyorum . Dün gece yaşanan onca olaydan sonra derin bir uyku çekmişti . Öyleki odasından iki kızın peş peşe çıktığından eminim . Aramızda sadece yedi yaş olsada bana patronluk taslıyor . Jack amca bir süre daha burda kalacak . Alışana kadar bizi lanet günde zincirleyecek birine ihtiyacımız var fakat benim tek korkum insanların zarar benim tarafımdan zarar görmesi . Bir canavara dönüşmek istemiyorum . Bu şekilde yaşadığım her sonsuz gün kalbimdeki boşluk daha fazla büyüyor .
