ငါ့ယောကျာ်းကမာဖီးယားဘော့စ်[Myanmar Translation-Book 2]

Part 29-ဖိတ်ကြားခြင်း။

Unicode

လက်တွေချိတ်ဆက်ယှက်နွယ်ရင်း ဒန်နီရယ်က လောင်ထရန်းရဲ့လက်ဖဝါးကြီးတွေကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း အားယူလိုက်တယ်။အချစ်တွေပြုခြင်းအမှုကို ဒန်နီရယ်က သူဦးဆောင်တဲ့အခါတိုင်း လုပ်လေ့ရှိတဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းကို အပေါ်အောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းလှုပ်ရှားတဲ့ နည်းလမ်းကို အသုံးပြုနေတယ်။ပြီးမြောက်ခြင်းမရောက်သေးပေမဲ့ နှစ်ယောက်လုံးက အစွန်းဆုံကိုရောက်နေပြီဆိုတာ သူတို့ရဲ့ချွေးတွေနဲ့ပြောင်လက်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက သက်သေတည်တယ်။

"လောင်-လောင်ထရန်း..! ကျွန်-ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ်..။" ဒန်နီရယ်က ညည်းသူတယ်။

သူ့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုကနှေးကွေးပေမဲ့ အံ့ဩစရာကောင်းလောက်အောင် ပုံမှန်လေးစည်းချက်ညီနေတော့ လောင်ထရန်းကလည်းအထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်လုနီးနီး။

"မှန်မှန်လေး ဆက်လှုပ်ရှားဦး..။" လောင်ထရန်းက ရှတတအသံနဲ့အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။

ဒန်နီရယ်လည်း အထွဋ်အထိပ်ရောက်ခံနီးပြီဆိုတာ လောင်ထရန်းခံစားလို့ရတယ်..ရင်းနှီးနေပြီးသားဖြစ်တဲ့ အတွင်းကြွက်သားက ကျုံ့ကာကျုံ့ကာ လောင်ထရန်းကို အထဲမှာညှစ်နေတယ်။အယ်လ်ဖာက သူ့ပြီးဖို့အချိန်နည်းနည်းလောက်ပဲ ထပ်လိုတော့တာပါ။

"အား! ဟင့်အင်း! ဟင့်အင်း! အခုပြီးချင်နေပြီ!" ဒန်နီရယ်ကခေါင်းခါကာ ငြင်းဆန်တယ်။

သူ့ပေါင်တံတွေက လက်မြှောက်အရှုံးပေးနေပြီ..အယ်လ်ဖာတောင်းဆိုသလို သူထပ်ပြီးမလှုပ်ရှားပေးနိုင်တော့ဘူး။သူ့ဦးနှောက်က အဖြူရောင်အလင်းတန်းနဲ့တဖျက်ဖျက်လက်နေပြီး သူ့ရဲ့ထုတ်လွှတ်ချင်တဲ့ဆန္ဒကိုရပ်ဆိုင်းဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ ခဏကြာပြီးနောက် နောက်ဆုံးတစ်ချက်ထိုင်ချအပြီးမှာ ဒန်နီရယ့်ခန္ဓာကိုယ်က တုန်ရီသွားကာ ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေက သူ့ယောကျာ်းရဲ့မာကျောတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားပေါ်မှာ ပြန့်နှံ့သွားတော့တယ်။

ခေါင်းမော့ကာ အမောဖြေရင်း သက်တောင့်သက်သာမဖြစ်တော့လောက်အောင်ထိ စိုရွှဲနေမှုကြောင့် ဒန်နီရယ်က ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားလိုက်တယ်။လောင်ထရန်းက လှုပ်ရှားမှုကိုပြန်စလုပ်တော့ ဒန်နီရယ့်ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားသံက အော်ဟစ်ညည်းညူသံအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး အယ်လ်ဖာကလည်း ခပ်ဩဩအသံထုတ်လွှင့်ရင်း ပြီးမြောက်သွားလေတယ်။ဒန်နီရယ်ရော လောင်ထရန်းရောက အထွဋ်အထိပ်ကိုရောက်ရှိပြီး ပြီးမြောက်ခြင်းအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားလိုက်ရတယ်။