Kaç arkadaş sırtımdan vurdu sayamam artık bıçak yarasını
Doğru kaybolmuş dünyada tümüyle doldurmuş yalan iki dudak arasını
Çıkar uğruna harcanan hayatlar şehrin arka sokaklarında kaldı
Kimse duymadı sesleri görmek istemedi gözler hep yukarı baktı
Yoruldum artık başkalarının amaçları uğruna aracı olmaktan
Sayfalar bezdi sessiz isyanlarımla satır satır dolmaktan
Yaşamaya değer ne var bulamıyorum bu acımasız dünyada
Silinsin zihnim beynim boş bir oda misali ölüvereyim yada
