Sherlock Styles ✔️

18

"Bedankt Zayn, dat je je verhaal verteld hebt. Hier kan ik namelijk wat mee." Bedank ik hem. "Oké, tot over een paar jaar dan hé." Bromt hij. Ik frons, maar begrijp het dan. Ik denk niet dat hij hier nog lang zit als zijn verhaal klopt:

Volgens Niall hebben we haar om elf uur gevonden. Maar ik heb bewijs dat ik er eerder uit bed ben geweest. Ik heb mijn moeder een sms gestuurd toen ik wakker werd. Ik vertelde haar over June, over hoe leuk ik haar vind. Ik had zelfs gedacht dat het nog wat zou kunnen worden.

Er is nog meer bewijs want we hebben de ambulance gebeld om tien uur, dat staat ook nog in mijn telefoon. We zijn wel om zes uur naar huis gegaan, maar ik stond buiten te wachten met Liam en Daffeney. Riley kwam eerder naar buiten dan Niall en June. Ze moesten allebei nog naar de wc zeiden ze. Dronken zijn we naar huis gelopen, ik heb verder ook niks aan June gemerkt. We hebben thuis om half zeven nog wat gedronken. Gewoon wat water, om de kater voor de dag erna te verminderen. June is naar boven gegaan en ik heb de glazen in de vaatwasser gezet.

We zijn gelijk gaan slapen. Die ochtend ben ik eerst naar beneden gegaan en daarna weer terug naar boven.

Alles wat hij zei heb ik opgeschreven. Ik kan hier zo veel mee, meer als hij zelf denkt. Ik loop de kamer uit. "Waar kan ik de ingenomen spullen van Malik zien?" Vraag ik aan de receptioniste. Ze wijst naar een deur waar op staat: ingenomen spullen. Ik knik en loop de richting van de deur. Het is echt een rommel kast, ik pas er nauwelijks tussen. Ik zoek naar een doos waar Malik op
staat.

"Gevonden!" Mompel ik in mezelf. Ik pak de doos met spullen. "Is het goed als ik deze meeneem?" Vraag ik alweer aan de receptioniste. "Maar natuurlijk Styles, geen probleem. Jij mag hier alles." Glimlacht ze, vriendelijk glimlach ik terug. "Dag," roep ik voor ik de deur uit stap. Ik hoor een groepsstem 'dag' zeggen.

De doos zet ik op de bijrijders stoel, en ik rijd naar huis. Melody's huis. Wat nu ook bijna mijn huis is. Ik haal het zwaard op, zodat ik het morgen kan onderzoeken voor sporen. We hebben het onderzoek een beetje verwaarloost, en dat is niet de bedoeling. Nu Melody niet kan helpen, kan ik beter mijn werk doen. Als ze in de buurt is kan ik niet eens concentreren op mijn werk. Ik ben nog nooit zo verliefd op iemand geweest. Ik zou voor altijd samen met haar willen zijn.

Ik steek de sleutel in het slot als ik voor de deur sta. Meteen loop ik naar boven en doe de kluis open. Ik pak het zwaard voorzichtig op, gelukkig ligt het al in een plastic zak, dan hoef ik dat in ieder geval niet meer te doen. Meteen neem ik pyjama's, kleding, make-up -geen idee of ze het nodig heeft waarschijnlijk niet-, films en andere dingen die nodig zijn.

Ik kom weer bij mijn auto en leg het achterin. Ik doe de voordeur weer op slot. Op een tempo rijd ik naar mijn kantoor. Alles is helemaal dicht. Ook Annestacia zit er niet -mijn secretaresse. Ik loop naar mijn kantoor. Alles wat belangrijk is leg ik in een grotere kluis. Ook het kantoor en gebouw sluit ik goed af.

Onderweg naar het ziekenhuis denk ik na over hoe mijn leven er ongeveer uit zou gaan zien. Met of zonder Melody. Aan het werk of werkeloos. Ik hoop dat het met Melody is en aan het werk.

Ik sta voor de deur van Melody en Danielle? Danielle toch? Ik klop even, voor het zelfde geld is Danielle aan het omkleden of zo!

"Binnen!" Ik herken de bekende stem van Mel. "Hai, love." Ik kus haar neus, wang en dan haar mond. Ze glimlacht. "Ik heb hier spullen in zitten die je vast nodig hebt." Ik zet de twee tassen op het bed. "Awh, dankje." Ze spreid haar armen om me een knuffel te geven. Ik leun naar voren en geef haar een knuffel.

"Kan ik hier ook blijven slapen? Of moet ik gewoon thuis slapen?" Vraag ik haar. "Nee, ik ga het vragen als ze langs komt." Ik glimlach, het liefst zou ik hier de hele dag willen blijven. Alleen maar om haar te steunen, te helpen, om er voor haar te zijn. Ik wil alles voor haar doen. Alles. "En hebben jullie nog iets leuks gedaan?" Vraag ik Melody. "Nou ja, voor zo ver je het leuk kan hebben hier... We hebben een film gekeken, en gekletst." Ik knik en glimlach. "Hoe gaat het onderzoek?" Ik krijg een glimlach van trots op mijn gezicht. "Het gaat echt heel goed, echt top. Ik moet nog wel wat dingen onderzoeken maar voor de rest gaat het prima." Ze krijgt een glimlach op haar gezicht. "Dankje Hazza, ik ben je zo dankbaar." Ze pakt me vast en knuffelt me. Haar lichaam voelt warm aan, tegen over mijn koude lichaam.

"Ik wil alles voor je doen, dat weet je toch." Ik kus haar zacht. "Je bent de allerliefste persoon van deze aarde." Zegt ze zacht, maar hard genoeg dat ik het kan horen.

"Ik hou van je Haz."
"Ik hou van je Mel."

Danielle kucht, "ik wil jullie moment niet verstoren hoor tortelduifjes, maar als jullie nog samen willen slapen zou ik het nu vragen. Het bezoek uur is bijna om." Ik kijk op de klok, en inderdaad. Het is vijf voor acht, en om acht uur is het bedoek uur voorbij. "Ik ga wel even kijken op de gang of er iemand rond loopt aan wie ik het kan vragen." Zeg ik terwijl ik opsta. "Nee joh, blijf zitten. Het is makkelijk genoeg om iemand te laten komen hoor. Want daar hebben we namelijk dit voor." En ze haalt een kastje met knopjes erop te voorschijn. Ze drukt op een knop. Nog geen twee minuten later staat er een man in een wit shirt en broek.

"Waarmee kan ik u helpen?" Vraagt hij netjes. "Mijn vriend, kan hij hier blijven slapen?" Vraagt ze. "Ik zal kijken wat ik voor je kan doen." Zegt hij voor hij de kamer weer uitloopt.

"Waarom zei je 'mijn vriend'?" Vraag ik haar. Ze haalt haar schouders op. "Nou dat ben je toch ook." "En waarom nog meer?" Vraag ik nieuwsgierig. "Nou..." Voor ze haar zin kan af maken tettert Danielle er door heen. "Hij heeft Melody vandaag bijna gezoend." Flapt ze er uit.

Hoe zal Hazza hier op reagerennnn. Even snel een hoofdstukje getypt hopelijk vinden jullie het wat.

Xxx