Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 8

Ο Άρης μπήκε στο αμάξι και έβαλε ραδιόφωνο. Ήταν πλέον σίγουρος πως η Νεφέλη είχε ήδη μιλήσει στη Μελίνα γι΄αυτό και δεν δίσταζε να πάει από το σπίτι της να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Η Μελίνα ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση καθώς μέσα της όλα είχαν μαυρίσει. Μόλις πριν μερικά λεπτά είχε φύγει η Νεφέλη από το σπίτι της για να την αφήσει να ηρεμήσει και να σκεφτεί πιο καθαρά. Το μόνο πράγμα που ήθελε να κάνει εκείνο το βράδυ ήταν να πάει μια βόλτα να ηρεμήσει και να βγάλει από μέσα της όσα δάκρυα της είχαν απομείνει. Την πρόλαβε όμως το κουδούνι.
«Τι θες εδώ;» ρώτησε η Μελίνα ανοίγοντας την πόρτα.
Ο Άρης στεκόταν αμίλητος για μερικά δευτερόλεπτα έξω από την πόρτα. «Τι θέλω; Καταρχάς ετοιμάζεσαι να πας κάπου;»
«Ναι».
«Τέτοια ώρα; Που θα πας;» τη ρώτησε ανήσυχος.
«Άρη τι θέλεις επιτέλους;»
«Έλα λίγο έξω να μιλήσουμε».
Η Μελίνα βγήκε έξω απ΄το σπίτι της και έκλεισε με δύναμη την πόρτα. «Δεν θέλω να πω τίποτα μαζί σου».
«Με δουλέυεις; Σε έχω πάρει τόσες φορές τηλέφωνο και σου άφησα και μήνυμα παρόλο που εσύ απλά το διάβασες και δεν απάντησες» της είπε ο Άρης δείχνοντας εναν μικρό εκνευρισμό.
«Το ότι δεν θέλω να σου μιλήσω σου περνάει καθόλου απ΄ το μυαλό;»
«Φυσικά και μου περνάει και θέλω να μάθω το λόγο που το κάνεις αυτό».
«Δεν θα σου δώσω λογαριασμό. Άσε με να φύγω τώρα».
Ο Άρης έπιασε τη Μελίνα από το μπράτσο καθώς πήγε να φύγει. «Θέλω να μιλήσουμε».
«Με σένα δεν έχω να πω τίποτα. Άλλωστε σε πρόλαβε η Νεφέλη».
Ο Άρης προσπαθούσε να μείνει ψύχραιμος αλλά του ήταν αδύνατον. «Περίμενε λίγο δεν είναι έτσι τα πράγματα, θέλω να στα εξηγήσω από την αρχή».
«Κι εγώ έχω κάτι να σου πω» απάντησε η Μελίνα λίγο πριν βουρκώσουν τα μάτια της. «Θέλω να το λήξουμε».
Ο Άρης μέχρι να συνηδητοποιήσει τι του είπε η Μελίνα, έχασε τη γη κάτω απ΄ τα πόδια του. Στεκόταν μπροστά της και προσπαθούσε να καταλάβει τι έχει συμβεί. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η Μελίνα του είπε κάτι τέτοιο μετά από όσα έχουν περάσει μαζί και όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που μοιράστηκαν μαζί. Ένιωθε έναν βαρύ κόμπο στο στομάχι καθώς τα χέρια του είχαν παγώσει μαζί με όλο του το σώμα. Η Μελίνα είχε ένα αδιάφορο και νευρικό βλέμμα, αλλά παρόλα αυτά μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της.
Ο Άρης έβαλε το χέρι του στο μέτωπό του. «Τι είπες;»
«Τι δεν κατάλαβες απ΄ αυτό που μόλις είπα;» του απάντησε αποφεύγοντας να τον κοιτάξει.
«Σοβαρολογείς τώρα;»
Η Μελίνα σταύρωσε τα χέρια της. «Ποτέ δεν έχω μιλήσει πιο σοβαρά στη ζωή μου».
Ο Άρης είχε αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία του. «Μελίνα για το θεό δηλαδή άσε με να σου εξηγήσω τι έχει γίνει. Τι πετάς πράγματα που αργότερα θα μετανιώσεις;»
«Δεν πρόκειται να σε ξανακούσω. Ότι και να μου πεις από δω και στο εξής θα μου είναι τελείως αδιάφορο».
Ο Άρης ήξερε ότι τα λόγια της δεν ήταν αληθινά και ότι εκείνη τη στιγμή μιλούσε ο πληγωμένος εγωισμός της. «Α μάλιστα. Έχεις βαλθεί να με τρελάνεις εσύ δεν εξηγείται».
Η Μελίνα πήγε να φύγει αλλά ο Άρης την τράβηξε απότομα. «Δεν έχεις να πας πουθενά. Περιμένω να ακούσω γιατί το κάνεις».
«Δεν έχω να σου εξηγήσω τίποτα και άσε μου το χέρι γιατί θα φωνάξω και θα μας ακούσει όλη η γειτονιά» του είπε με εκνευρισμό.
«Να μας ακούσει. Γιατί όχι; Να μάθει πόσο εγωίστρια και αδιάφορη έχεις γίνει. Μόνο ο εαυτός σου σε νοιάζει τελικά. Πάντα ήσουν ξεροκέφαλη και έβγαζες τα δικά σου συμπεράσματα αλλά τόσο πολύ όχι».
«Αρκετά. Δε θα κάτσω να σε ακούσω άλλο, τελείωσα ότι είχα να πω».
Ο Άρης ήταν έτοιμος να εκραγεί από τα νεύρα. «Είναι η τελευταία σου κουβέντα;»
«Ναι».
«Πολύ ωραία τέλεια».
Τα μάτια της Μελίνας είχαν αρχίσει ήδη να βουρκώνουν. «Φεύγω γιατί αν κάτσω κι άλλο δε θα μας βγει σε καλό».
Ο Άρης άφησε τη Μελίνα να φύγει. Πλέον είχε σιχαθεί τους πάντες και τα πάντα. Ήθελε μόνο να ξεσπάσει και να βαρέσει οτιδήποτε βρισκόταν γύρω του. Ακούμπησε την πλάτη του στην πόρτα και κάθησε στο πάτωμα βάζοντας τα χέρια του γύρω απ΄ το κεφάλι του. Μόλις συνηδητοποίησε ότι ο εφιάλτης που είχε δει τότε, βγήκε αληθινός και αυτό ήταν κάτι που τον πονούσε πολύ.
Εκείνο το βράδυ ήταν από τα χειρότερα βράδια που έχουν ζήσει οι δυο τους. Έβλεπαν ότι το γυαλί είχε σπάσει και δε θα κολλούσε πάλι τόσο εύκολα. Ο Άρης δε θα το έβαζε κάτω. Θα ξαναμιλούσε στη Μελίνα για να της εξηγήσει πως έχουν τα πράγματα και μάλιστα πολύ σύντομα.
Πέρασε αρκετή ώρα και ο Άρης περπατούσε στο δρόμο σαν χαμένος. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα άλλο πέρα από τα λόγια της Μελίνας. Φτάνοντας στο σπίτι του δεν είχε δυνάμεις να αντιμετωπίσει την αδερφή του. Η Δανάη καθόταν στην πολυθρόνα του δωματίου της και έβλεπε την αγαπημένη της σειρά στο YouTube έχοντας τα ακουστικά στα αυτιά. Παρόλα αυτά όταν άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα και κατέβηκε τρέχοντας κάτω. Είδε τον Άρη να μπαίνει στο σπίτι ο οποίος ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Η Δανάη στεκόταν στη σκάλα φορώντας το μεταξένιο νυχτικό της και είδε τον Άρη να πιάνει το μέτωπό του.
«Μην τολμήσεις να πεις λέξη απόψε» της είπε ο Άρης δείχνοντας έναν εκνευρισμό.
Πριν προλάβει η Δανάη να πει οτιδήποτε ο Άρης ανέβηκε επάνω και έκλεισε την πόρτα στο δωμάτιό του. Πλέον ένιωθε ότι είχε χάσει τα πάντα και ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί. Μετά απ΄αυτό δεν είχε διάθεση ούτε να φάει ούτε και να κοιμηθεί. Πίστευε πως όλα είχαν τελειώσει. Όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότερο ήθελε να ξεσπάσει. Όλο το βράδυ στρυφογυρνούσε στο κρεβάτι του έχοντας αϋπνίες. Το ίδιο και η Μελίνα. Όταν επέστρεψε από το νυχτερινό περίπατο έβαλε τις ανάλαφρες λευκές πιτζάμες της και ξάπλωσε στο παχύ στρώμα του κρεβατιού της. Με τα ακουστικά στα αυτιά και τη μουσική στο τέρμα, τα δάκρυά της ξέσπασαν ξανά. Όλο το βράδυ ο Άρης κοιτούσε το κινητό του και σκεφτόταν τη Μελίνα και τα λόγια της. Μέσα στη νύχτα σηκώθηκε δύο φορές και πήγε στο σαλόνι γιατί ήθελε να πνίξει τον πόνο του πίνοντας ένα χαλαρό ποτό. Γέμιζε και ξαναγέμιζε το ποτήρι ώσπου άρχισε να ζαλίζεται. Είχε ξαπλώσει στον καναπέ και είχε αφήσει το ποτήρι πάνω στο τραπέζι. Δεν είχε κουράγιο να σηκωθεί και αποκοιμήθηκε εκεί όλο το βράδυ.
Το επόμενο πρωί η Δανάη κατέβηκε στο σαλόνι και είδε τον Άρη να κοιμάται στον καναπέ και στο τραπέζι ένα παρατημένο μισογεμάτο ποτήρι. Πλησίασε κοντά του και τον σκούντηξε απαλά στο μπράτσο για να ξυπνήσει. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κουδούνι της πόρτας και πήγε να ανοίξει.
«Καλημέρα Χρήστο» του είπε με κατεβασμένο βλέμμα.
«Καλημέρα. Δε με πήρατε τηλέφωνο τελικά κι ανησυχούσα. Είναι καλά ο Άρης;» την ρώτησε αναστατωμένος.
Η Δανάη τον κοίταξε αμίλητη. «Συγγνώμη, γύρισε αργά χθες το βράδυ και δεν προλάβαμε».
«Έγινε κάτι; Σε βλέπω κάπως» είπε ο Χρήστος μπαίνοντας μέσα.
«Θα στα εξηγήσω όλα» του είπε κλείνοντας την πόρτα.
Η Δανάη και ο Χρήστος πήγαν στην κουζίνα και κάθησαν στο τραπέζι. Η Δανάη άρχισε να του λέει όλα όσα έγιναν χθες μέχρι και σήμερα. Ο Χρήστος ήταν σοκαρισμένος με όλα αυτά που άκουσε και σηκώθηκε όρθιος. «Δεν μπορώ να το πιστέψω. Γιατί δε μου είπε τίποτα;»
«Με όλα αυτά που να προλάβει; Δε συνέβησαν και λίγα» του είπε η Δανάη πηγαίνοντας στη βρύση.
«Και δηλαδή τελείωσε μεταξύ τους; σου είπε;» απάντησε ο Χρήστος και πήγε δίπλα της.
«Δεν έχω ιδέα. Για να είναι έτσι σήμερα υποθέτω πως ναι».
«Πάω να του μιλήσω» είπε ο Χρήστος βγαίνοντας απ΄την κουζίνα».
Η Δανάη τον ακολούθησε.
Όταν ο Άρης ξύπνησε δεν είπε κουβέντα. Κοίταξε το κινητό του και είδε ότι δεν είχε κανένα μήνυμα. Καμία κλήση.
«Αδερφέ μου τι έγινε; Θες να μου μιλήσεις;» του είπε ο Χρήστος και κάθησε στον καναπέ δίπλα στα πόδια του.
Ο Άρης τον κοίταξε αδιάφορα. «Τι να πω πια; Άστο καλύτερα δεν έχω διάθεση να μιλήσω». Απάντησε χαϊδεύοντας τα μαλλιά του.
«Ξέρω πως νιώθεις. Ειλικρινά δε φανταζόμουν ότι η Μελίνα θα έφτανε σε τέτοιο σημείο».
«Μην μου την αναφέρεις άλλο. Δε θέλω να ακούσω τίποτα για εκείνη» του απάντησε σχεδόν βουρκωμένος.
Ο Χρήστος σταμάτησε να μιλάει για λίγο και άλλαξε θέμα. «Καλώς, τι θες να κάνουμε σήμερα; Πάμε κανένα γυμναστήριο;»
Η Δανάη πλησίασε τα αγόρια και κάθησε απέναντί τους. «Ναι έχει τέλεια μέρα πηγαίνετε».
Ο Άρης κοίταξε έξω απ΄το παράθυρο. «Μπα, Θα κάτσω μέσα».
Ο Χρήστος και η Δανάη κοιτάχτηκαν στα μάτια πιστεύοντας ότι αργότερα ίσως αλλάξει γνώμη.
«Θα πάω να λύσω πρώτα το θέμα που με καίει αυτή τη στιγμή».
Παρόλα αυτά και η Μελίνα είχε ξυπνήσει και ήταν ακριβώς στην ίδια κατάσταση. Έβαλε δυνατά τη μουσική μήπως καταφέρει και την κάνει να ξεχαστεί όσο δύσκολο κι αν ήταν γι' αυτήν, όμως η πόρτα του δωματίου της χτύπησε και μπήκε μέσα η Εύα.
«Καλημέρα».
«Που την είδες;» είπε η Μελίνα κλείνοντας τη μουσική.
«Νυστάζεις;»
Η Μελίνα κούρνιασε κάτω από το σεντόνι της. «Απλά θέλω να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω ποτέ».
Η Εύα πλησίασε και κάθησε στο κρεβάτι.
«Θες να μου πεις τι έχεις;»
«Να σου πω καλυτερα τι δεν έχω;»
«Τι δεν έχεις;»
«Όρεξη. Γι΄αυτό άφησε με μόνη μου αν μπορείς».
Η Εύα κατάλαβε αμέσως ότι κάτι συνέβη με τον Άρη. Σκεφτόταν να της προτείνει να βγουν έξω μιας και η μέρα σήμερα ήταν ηλιόλουστη, αλλά από την άλλη ήξερε ότι θα αρνιόταν και δεν ήθελε να την πιέσει.
«Εντάξει θα σε αφήσω μόνη σου. Αν θέλεις να μου μιλήσεις πάντως δίπλα θα είμαι» της είπε και σηκώθηκε όρθια.
Η Μελίνα δεν απάντησε. Είχε γυρίσει στο πλάι και κοιτούσε επίμονα τον κατάλευκο τοίχο. Καθώς η Εύα έφυγε από το δωμάτιο τα δάκρυά της ξέσπασαν και πάλι. Τα συναισθήματά της είχαν κλειδώσει και πλέον ένιωθε μόνο έναν βαθύ πόνο να την κυριεύει. Το μόνο που ήθελε ήταν να μείνει μόνη της και να μην την ενοχλήσει κανένας για το υπόλοιπο της ημέρας. Όμως κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον. Αμέσως χτύπησε το κινητό της στο οποίο την καλούσε η Νεφέλη.
«Έλα» απάντησε η Μελίνα σχεδόν από μέσα της.
«Ξύπνησες βλέπω».
«Όχι κοιμάμαι ακόμα».
«Λοιπόν σήκω, πλύσου, ντύσου και πάμε για καφέ» την παρότρυνε η Νεφέλη.
«Δεν έχω όρεξη αλλά εντάξει θα έρθω. Πιο πολύ για να σου πω τα χθεσινά αν και θέλω να τα ξεχάσω».
«Ωχ. Έκανες αυτό που φαντάζομαι;»
«Ναι».
Η Νεφέλη ήταν στα πρόθυρα της υστερίας. «Θα σε βρίσω από κοντά καλύτερα».
«Γιατί θα με βρίσεις; Ήσουν μπροστά σε αυτό που έγινε και ήρθες και μου το είπες».
«Ναι αλλά μετά το σκέφτηκα πιο καθαρά και ίσως να μην είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα» της είπε μετανιωμένη.
«Νεφέλη τι λες; Εσύ είσαι με το μέρος μου. Ήταν ξεκάθαρο αυτό που έγινε» της είπε χτενίζοντας τα μαλλιά της με την παλάμη της.
«Αφου δεν μπορείς μακριά του».
«Μπορώ και θα το αποδείξω» είπε γεμάτη αποφασιστικότητα.
Αργότερα όταν έκλεισαν το τηλέφωνο, πήγε στο μπάνιο να ρίξει νερό στο πρόσωπό της και να δει τα πράγματα πιο καθαρά. Ήθελε να πάψει να είναι πεσμένη και να βάλει την λογική της πάνω από το συναίσθημά της. Άρχισε να ετοιμάζεται και να γίνεται πιο όμορφη από ποτέ. Ήθελε να δείξει ότι ένιωθε καλά και χωρίς τον Άρη. Μέσα της όμως ήταν το ίδιο;

Τι έχουμε εδώ; Ο Άρης και η Μελίνα χώρισαν:(

Θα τα ξαναβρούν; Θα τον αφήσει να της εξηγήσει τελικά;

Η Μελίνα ισχυρίζεται ότι θα τον ξεχάσει. Είναι αλήθεια;

Ο εγωισμός τελικά είναι ένα εμπόδιο και πολλές φορές δεν φέρνει καλά αποτελέσματα.

Μακριά από εγωισμους🤍 (όχι πάντα)

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο❤️