Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
seni karşıma alıp konuştuğum zaman uzun uzun, beni nasıl sessizce aklın karışık komik ve sempatik çatık kaşlarınla biraz merakla biraz sıkılarak küçük bir çocuk gibi dinlediğini herkes görseydi hepsi seninle konuşmak isterdi
seninle konuşurken dikkatimi dağıtan arada bir gülmemi sağlayan ve ben gülünce yine aklının karıştığı yüz ifadeni birileri görseydi benim yerimde olmak isterdi
sana annenmişim gibi verdiğim nasihatlari arada kızışlarımı alınma diye arada şakaya vuruşlarımı bakışlarında kayboluşlarımı başka biri görseydi dinleseydi duysaydı görseydi bence onlar da severdi beni senin karşına geçen herkes sevilesi oluyor çünkü
daha on yedime rağmen verdiğim nasihatlare senin karşında girdiğim hallere sözümü oradan alıp buraya verişlerime anında değişen yüz ifademe ben de bazen şaşırıyorum çünkü
kimse beni sen gibi dinlemez çünkü ben de kimseyle senin gibi konuşmam çünkü. arada kızarım söverim arada sana, bak senin diğer annen benim derim daha on yedime rağmen kimsenin vermediği nasihatlari veririm. ben de şaşırırım buna sana bir şeyler öğretirken ben de kendi içimde öğrenirim vay be neymişim ben, nereden biliyorum bunları derim kendi içimden, gülerim kendime ama sana kaşlarımı çatarken anne rolüne girerim çünkü o an anne gibi davranırım sana ona başkasına. çünkü bilirim, annesinin nasihatlerini kimse dinlemez sen annenin söylediklerini dinlemezsin çünkü, bu yüzden hep sana ben senin diğer annenim derim
çünkü ben herkesin diğer annesiyim çünkü ben kadınım daha on yediyim ama bazı annelerle aynı yaştayım çünkü her kadın bir anne çünkü her kadın bir gün on yedi çünkü her kadının bir kadından başka annesi yok çünkü her kadının gidecek başka kimsesi yok çünkü her kadın bilir, ölecek olsa kendisine çocuğuna başkasına annesine halasına dayısına karşısındaki kadın düşmanı da olsa annelik yapar bilir
