"Bu yol elbet bir gün bitecekti ama yol bitmeden gücümüzün tükeneceğini kim bilebilirdi..."
---
Çilem ailesinin isteğiyle eğitimini devam ettirmek üzere Eskişehir'e yolculuğa çıkar. Çıktığı bu yolculukta başına geleceklerden habersizdir. Onun gibi...
Herkese selamms. 11. bölüm çok heyecanlı bitmişti. Bende yeni bir bölümle geldim. Sınavlarım başlıyor ve TÜBİTAK haftasına az kaldı. Bu yüzden buralarda pek aktif olamayabilirim. Şarkıyı dinlerseniz sevinirim. İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.BÖLÜM: MÜZİK KUTUSU 'Yalnız hissetmek' ile 'Yalnız olmak' arasında çok büyük bir fark var. Birisi huzur verir birisi ise sadece acı. Yalnız olmak insanlara huzur verirdi. Çoğu zaman sadece dinlenmek için bile kendi irademizle yalnız kalmak isterdik. Huzuru arardık ve yalnız kalmakta bulurduk çareyi.
Yalnız hissetmek ise insana sadece acı verirdi. Birileri tarafından sevilmediğini ve tek başına kararlar vermen gerektiğini öğrendiğin o an yalnız hissettiğini anlardın. Biz kendi kendimize yalnız hissetmezdik. İnsanlar bize bu duyguyu yaşatırdı.
İkisi arasında ki bir diğer fark ise birini kendi irademizle diğerini insanlar sayesinde yaşardık. Ben şu an yalnız hissediyordum. Karşımda çok sevdiğim ve onları kurtarmak için her yolu deneyeceğim insanlar vardı. Fakat bana bir tercih sunulmuştu. Hangilerini kurtarmam gerekiyordu?
Bence şu an bunu düşünmem bile hataydı ama yapıcak birşeyim yoktu. Elimde herhangi bir planım da yoktu. Onlar arasında seçim yapamazdım. Bu çok zor olurdu ve herşey çok ani olmuştu. Onlarla göz göze geldim. Fakat kendimi daha kötü hissetmeye başladım. Ardından bir ses daha geldi. Bu Asel'in sesiydi.
"Bu kadar düşünmene gerek yok. Beni seç." ona uzun uzun baktım. Bunu yapamazdım. Bunu ona yapmazdım. Bunu kaldıramazdım. Sonra bir ses daha geldi "Beni seç. Çok da önemli birisi değilim" bu kız kurtuluşu arayanlar arasındaydı. Onları da seçemezdim. Onu seçersem hepsi beraber tehlikeye girecekti.
Herkes endişeli gözlerle bana bakmaya devam etti. Düşündüm hemde uzun bir süre. Fakat onlar arasında karar veremedim. Kendimden başka seçeneğim yoktu. Onların kendilerini kurtarmaya ihtiyaçları vardı.
Peki ya ben... Sanmam. Burada olduğumdan beri beni aramışlardı bile. Bunun aklıma gelmesi daha fazla üzülüp sinirlenmeme neden oldu ve bir anda konuşmaya başladım.
"Beni seç" dedim. Hepsi şaşırdı. Bağıra bağıra ağlamaya başladılar. Az önce arkadan gelen boğuk sesin sahibini bilmiyordum. Kendini göstermemişti. Sonra yine konuştu. Saçmalama. Sen kendini bu kadar basit bir konuda feda edemezsin. Sen bu değilsin. Buna izin vermem Alaycı bir sesi vardı. Bu kimdi?
"Beni tanımıyorsun!" sert bir çıkışta bulundum. Seni senden daha iyi tanıyorum. Şimdi kavga etmeyi bırak ciddi ol. Beni benden daha iyi mi tanıyordu? Aklıma bir sürü seçenek gelmişti. Fakat bir türlü olmuyordu. Kim olduğunu bulamıyordum.
"Sana dedim ya beni seç" ağız ucuyla güldü. Fakat bu sefer konuşmadı seçim yapmamı bekledi. "Beni almak istemiyorsun!" tam anlamıyla böyle düşünüyordum. Neden beni seçmiyordu? Onları alsın istemiyordum. Çünkü onlar arasında bir seçim yapmak, karar vermek çok zordu.
Seni neden istemeyeyim ki? Bence daha fazla uzatma. Uzatmıyordum, gerçekleri söylüyordum. Bunlar doğru olanlardı. Beni daha fazla dinlemek istemiyormuş gibi seçim yapmamı bekledi. Durdum ve öylece bekledim. Gözümden bir damla yaş aktı. Hepsi çaresizlikle bana bakıyordu ve bu beni daha fazla üzüyordu.
Bir an da Asel sabırsız bir şekilde "Bu neden bu kadar uzun sürdü ki? Beni seçin ve siz buradan gidin" yine hiçbir şey demedim. Arkadaki boğuk ses yine konuştu o kız seçim yaptıktan sonra sizi kurtarıcağımı kim söyledi? seçim yapsam bile burada kalıcaktık. Kimse kurtulmayacaktı.
Asel'e doğru döndüm ve "Nasıl hissettiğimi bilmiyorsun.." sakince konuşuyordum çünkü artık bağırmak beni yoruyordu "duygularımı, hislerimi, şu an ne düşündüğümü. Bana inan. Bana inanmıyorsan duygularıma inan. Lütfen daha fazla kendin konusunda ısrar etme" çünkü ısrar ederse herşey daha kötüye gidebilirdi.
Asel ağlamıyordu aksine daha güçlü durmaya çalışıyordu. Bir an da konuşmaya başladı "Kendi duygularımın bile geçiciliğine şahit olmuşken senin duygularının gerçekliğine ne denli tutunabilirim ki?" bu sözü beni sarsmıştı. Çünkü en son ki kavgamızdan sonra buradaydık ve bu yüzden onu seçiceğimi düşünüyordu. Belki de sadece bunu istiyordu.
Tekrardan karanlığa döndüm ve konuşmaya devam ettim "Lütfen beni seç. Daha fazla uzamasın." ağlayarak konuşuyordum. Çünkü hiçbir şekilde güçlü duramıyordum. Artık dayanamamaya başlamıştım. Pekala dedi bıkkın bir sesle. Gel, dedi bana. Bende hiç düşünmeden karanlığa doğru yürüdüm.
Asel'in yanından geçerken kolumdan tuttu. "Bunu yapmak zorunda değilsin.." ona olumsuz anlamda başımı salladım ve yürümeye devam ettim. Artık onların başında ben yoktum. Asel'i bidaha göremeyecektim. Kurtuluşu bulamadan kendi sonumu yazıyordum belki de. Bir an da durdum arkamı döndüm ve "Bensiz idare edersiniz artık. Bundan sonra Asel'e.." durdum başımla onu işaret ettim "ona emanetsiniz." elimden geldiğince tebessüm etmeye çalıştım.
Kalbimin içindeki çalan müzik kutusu artık çalışmayacaktı belki de. Artık burada değilsem ve hiçbir amacım kalmadıysa müzik kutusu bozulurdu. Bu benim hikayemdi belki de veya hikayemin sonu. Hikayemin sonunu güzel cümlelerle bitirmek istiyordum. Hikayenin sonunda bunları söyledim;
Ve artık ne kendisi ne de onlar hikayeyi devam ettirmek istiyordu, onlar çok mücadele edip çabuk pes ettiler. Sonunda kız müzik kutusunu terk etti diğerleri ise tek başına dans etmeye devam etti... Çok mücadele verildi ama artık o şarkı onlarla beraber öldü....
--- AŞIRI ÜZÜCÜ BİTTİ. SANKİ FİNAL VERİYORMUŞUM GİBİ OLDU AMA KORKMAYIN DAHA ERKEN HSJSHSHSDJ. UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR. BU SEFER BİRAZ KISA OLDU. UZUN BÖLÜMLERDEN SONRA SOLUKLANMANIZ İÇİN KISA YAZDIM;D OY VERMEYİ UNUTMAYIN BYS... ( 789 kelime kullandım.)
