VELİAHTLAR 2 - BAHAN

Milad ♥ 14

BAHAR

Ya ümitsizsiniz; ya da ümit sizsiniz. Ya çaresizsiniz; ya da çare sizsiniz.

Lavin Ada hakkında, 'kafasına koyduğu şeyi yapan bir hali var' derken yanılmadığımı bir kez daha bana kanıtladı. Resmen biri sakat, diğeri cezalı olan iki kızı gece dışarı çıkarmış, ailelerinin bile haberi olmayacağı şekilde rock barın önüne kadar getirmiş ve reşit olmadıkları halde içeri sokmuştu. Üstüne üstlük en önde, göz önündeki masayı da onlar için ayırtmıştı. Direnmesem ellerin üzerinde taşıtma sözünü de tutacaktı. Halam gerçek anlamda korkulacak bir cesarete sahipti. Neyse ki bu üçlünün arasında aklı başında biri vardı. Halamı dizginlemekte, Masal'ı toparlamakta bana kalmıştı. Umarım bu gece çabuk biterdi ve eve döndüğümüzde vicdan azabı çekeceğim hiçbir sorun yaşanmazdı.

"Gelmişler midir?"

Bar çok kalabalıktı. Sahne ışıklarının haricindeki her yerin zifiri zindan olması bile bunu gizleyemiyordu. İç içe girmiş insanlar, birbirlerine değerek nasıl eğlenebiliyorlardı anlamıyordum. Belki de fark etmeyecek kadar uyuşuklardı. Çünkü havadaki alkol ve sigaranın yoğun kokusu, içmeyen insanları bile sarhoş edebilirdi. Büyük kolonlardan yükselen rock müzik sağır edecek kadar gürültülüydü. Lavin Ada sesini duyurmak için kulağıma doğru eğilmişti. Denizleri kast ettiğini bildiğim için "Konserleri kaçtaydı?" diye sordum.

"Ne?!"

Beni duyamayan halamın iyice kulağına yapıştım. Sorumu tekrarlamamla masanın üzerinde duran telefonundaki saate baktı. "15 dakika içinde çıkmaları gerekiyor," dediğinde gözlerimi sahne ışıklarından loşlaşmış kalabalıkta dolaştırdım. Gerçi o kadar az zaman kaldıysa insanların arasında değil, sahne arkasında falan olmalıydı. O an gözüme takılan bir masayı daha net görebilmek için gözlerimi kıstım. Duman görüşümü flulaştırsa da masanın başında duranlardan birini çok uzun zamandır görmememe rağmen seçebiliyordum. Fakat Korhan gibi elit birinin böyle bir mekânda ne aradığını bulamıyordum. Zevk almadığı yalı kazığı gibi dikilmesinden belliydi. Hoş, o zevk alsa da ancak öyle dikilirdi. Yanındaki kızın ellerinin hareketine bakılırsa direk dansçısı falandı. Sevgililer miydi acaba?

"Gelmişler mi?"

Lavin Ada'nın sorusuyla önüme döndüm. "Göremedim." Hafifçe kaşları çatılan halam "Kime öyle dikkatli baktın o zaman?" diye sorarak az önce baktığım yöne doğru döndü. Nasılsa Korhan'ı tanımıyor diye rahat takılırken "A ah! İzabella mı o?" diye sordu. Bir yöne doğru elini sallayarak ilerlemeye başladı ve kalabalığın arasına karıştı. "Halhal nereye gidiyor?" Masal'ın sorusuna bilmediğimi belli edercesine dudak büktüm. Öğrenmek içinse halamı kaçırmamaya çalışıyordum ama oturduğum yerden bu çok zordu.

"Oha! Patron'un burada Bahar."

Masal'da halamı takip ederken Korhan'a rastlamıştı. "Halhal'la tanışıyorlar mı?" diye sorduğunda yanlış görmüş olmasını umarak başımı az önce incelediğim masaya çevirdim. Lavin Ada'nın direk dansçısı kıza hunharca sarıldığını görmek, başımdan aşağı kaynar suların dökülmesine neden oldu. Korhan'ın sevgilisiyle halam arkadaş mıydı yani? Lavin Ada, Korhan'a da sarıldı. Bendeki şans gerçek anlamda çöldeki bedevilerle yarışırdı. Halamın tarifiyle Korhan'ın gözleri bize doğru çevrildi. Aramızdaki onca mesafeye ve kafalara rağmen göz göze geldik. Sanırım o da dumanın gazabından dolayı gözlerini kıstı. Ardındansa gördüklerinden hoşlanmamış bir ifadeyle kaşlarını çattı ve yanındaki kızları bırakıp bize doğru yürümeye başladı.

"Buraya geliyor sanırım."

Evet geliyordu ve benim bu halimle kaçacak yerim yoktu. Onunla en son ki konuşmamızın ardından, burada karşılaşmak en son isteyeceğim şeydi. Bir umut Masal'a dönüp tuvalete gitmeyi teklif ettim. "Ama bizi gördü ki yani babama her türlü söyleyecek." Telaşlı halimi gizli saklı gelişimizin açığa çıkacağına yontmuş olmalıydı ama bir yandan da haklılık payı vardı. Bizi görmüştü ve bunu saklar mıydı işte şüpheliydi.