"Pekâlâ, sadece kendine güven. Bunu yapamamana imkan yok. Sadece biraz daha zorlamalısın."
Harry büzdüğü dudaklarıyla kafasını salladı. Ne kadar çoktan umudunu kaybetmiş olsa da.
Yarım saattir ya da daha fazla süredir Harry'nin güçleri üzerinde çalışıyorlardı ama pek de işe yaradığı söylenemezdi. Harry tekrardan denemeye başlarken Peter gözlerini kısmış bir şekilde onu izliyor ve başka çözüm yolları düşünüyordu.
Onu zorlaması mı yoksa rahatlatması mı gerekiyordu?
Bir süre daha denediklerinde ve hiçbir şey olmadığında Harry yüzünü elleriyle kapatıp kaldırımın köşesine çöktü. Peter bir şeyler geveleyip onu motive etmek için yanına adımlayacağı sırada alaycı bir onu durdurdu. En son görmek istediği kişiydi şu anda kulaklarını dolduran sesin sahibi.
"Ezikler toplantısı mı bu?"
Flash, akadaşlarıyla kahkaha atmaya başladığında Peter, Harry'e kısa bir bakış atarak arkasını döndü. Harry'nin bu zorbalıktan fazlasıyla etkilendiğinin farkındaydı bu yüzden artık Flash'a karşı gelmenin zamanı geldiğini düşünüyordu.
"Git buradan Flash." Flash, bir anda kendisine çıkışılmasını beklemiyor olacak ki kahkahası aniden kesildi. Tehtitkarca birkaç adım attı. "Bir şey yapabileceğini mi sanıyorsun Parker?"
Peter omuzlarını dikleştirdi ve birkaç adım da o attı. Flash ise onu görmezden gelerek yumruklarını sıkmış bir şekilde ayakta dikilen çocuğa döndü. Harry, bir şey yapamayacağını biliyordu bu sadece göz boyamak içindi. Ona salladığı tek bir yumruk bin katı şekilde kendisine dönerdi.
"Bekle, yoksa gerçekten ezikler arkadaş mı oldu?"
Flash cevap alamadığında Harry'e doğru adım attı ama önüne çıkan Peter daha fazla ilerlemesini engelledi.
Flash sesli bir nefes verdi ve yumruğunu Peter'a vurmak için kaldırdı ama Peter hızla onu durdurdu. Böylelikle kavga başladı. Diğerleri de geldiğinde Peter sadece onları durdurmaya yönelik hareket ediyordu.
Ta ki biri Harry'e yumruk atana kadar. Peter ona doğru atılırken kendisini engellemeye çalışan Flash'a refleks olarak bir tekme savurmuştu. Flash arkasındaki arkadaşına çarpıp birlikte yere devrildiklerinde Peter, Harry'nin karşısındaki çocuğu da tuttuğu gibi bir köşeye fırlatmıştı.
Göğsü hızla kalkıp inerken endişeli bakışları Harry'nin üstüne düştü. Sadece burnu kanıyordu, görünürde başka hasar yoktu.
Harry, diğerlerinin yavaşça ayaklanmaya başlamasıyla Peter'a baktı ve onun ne kadar iyi dövüştüğünü görsede işlerin tersine dönebilme ihtimali onu korkuttu. Bu yüzden Peter'ın kolundan tuttuğu gibi onu çekiştirmeye başladı. "Gidelim."
"Hey!" Flash'ın yerden kalkmaya çalışırken ki öfkeli sesini duyduklarında Peter bir an için ayaklarının yerden kesildiğini ve başının döndüğünü hissetti.
Etrafın değişmesi ve Harry'nin kocaman açılmış gözleriyle karşılaştığında durumu kavramıştı. Yüzündeki afallamış ifade yerini kocaman bir gülümsemeye bırakması saniyeler alırken hafiften dönen başını umursamadan neşeyle bağırdı. "Yaptın!"
Harry küçük bir çocuğun heyecanı gibi yerinde duramıyor bir hâlde kafasını art arda aşağı yukarı salladı.
İleride gelişecek olayları şimdiden bilselerdi değil sevinmek Harry'nin güçlerini kullanmaması için ellerinden gelen her şeyi yaparlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
There's things that we'll never know
Teen Fiction|Marvel au| • • • • Peter beş yıl sonra geri döndüğünde, kaybettiği kişinin yerinde hayatı olacak iki insanı bulacağından habersizdi. Onları korumak için her şeyi yapabileceğinden habersiz olduğu gibi. Ship-[Harley Keener & Peter Parker]