Merun akong ikkwento tungkol sa isang Babae,Itago natin sa pangalang Lelay. Sikat sa aming iskwelahan dahil sa ganda at galing makisama.
Ngunit ang lahat ay nagbago pati ang kanyang pagkatao..
Kung hndi ko pa makikita,ay hndi ko pa malalaman. .
Alin?
Bakit?
Paano?
Kelan?
Sino?
.. Basahin mo nlang ..
------
January 4,
Unang araw ng Pasukan. Maingay at nagkakagulo ang lahat upang makita ang knikanilang mga section. Naagaw ng aking pansin ang isang babaeng Mahaba ang buhok,Maputi,Singkit ang mga mata at Maayos na maayos ang uniporme.
Si Lelay. Hindi nya tunay na pangalan.
Kilalang kilala sya sa aming iskwelahan dahil sa dati nyang katayuan. Sya ang dating SG Pres,magaling syang makisama at sobrang masiyahin sya. Lapitin din sya ng manliligaw kayat madami na syang naging nobyo. Maraming kaibigan at palatawa.
Simula 1st year ay kaklase ko sya at pinagmamasdan ko ang bawat galaw nya. Sinusundan ko pa nga sya lagi hanggang bahay nila. Hindi kmi malalapit sa isat-isa at hindi kami ngkalapit dahil d ako naglakas ng loob kausapin sya.
Maingay sya Palatawa sweet at kinatatakutan ng lahat.
Nagbago ang lahat ng pumutok ang balitang nagbreak sila ng nobyo nyang si Macky noong 2ndd Year .. ang 1st honor nmin nung Elementary at ngaun ay lalabas na Valedictorian.
Nagulat ang lahat. Ang napaka perfect nilang relasyon ay natapos ng nakapagtataka. Nagbago si Lelay. Nasira ang mganda nyang imahe sa iskwelahan. Nagiba sya at halos walang gana lagi pumasok.Pagsampa ng 3rd. year ay Umalis sya sa pgging officer at naging outcast sa klase.Ngunit may ilan parin syang mga kaibigan pero hndi na sya pala tawa gaya ng dati.
Nakatayo lang sya at inaantay na maibsan ang mga nagkakagulong estudyante. Walang emosyon ang knyang maamong mukha at nakahawak sa kanyang Backback. Nagulat ako ng mapatingin sya sa akin kayat naglakad nako papasok ng gate at nagmadali pumunta sa aming Classroom.
Takot,kilabot at kaba ang aking nadama ng magkatinginan kami.Hindi ko alam kung bakit.
Tahimik ang lahat ng dumating ang aming guro na si Sir Samson kasunod sa knyang likod si Lelay na nakayuko at deretsong naglakad sa upuan nya.
Umupo sya sa aking tabi mula dto sa likuran.Ang pinaka dulo at nattirang upuan.Tahimik nyang inilapag ang knyang bag at umupo ng deretso. Titig na titig lang ako sknyang maamo at makinis na mukha.
"Ang weird na nya no?" Napalingon ako sa katabi ko sa kanan. Si Andrew. Tumango lang ako at tumingin na sa aming guro at hndi na tumingin kay lelay.
January 10----
Naglalakad ako sa Corridor ng aming floor. Tahimik at iilan lang ang nglalakad dahil ang iba ay nasa Orientation sa gymnasium. Hindi nako nag abala pang magpunta roon dahil alam ko nmn na ang lahat ng bawal at batas ng aming iskwelahan. Bababa na sana ko ng hagdan ng magulat ako dahil nakaupo si Lelay Sa pangalawang baitang. Tahimik lang sya at nakatulala,walang emosyon.
Umupo ako sa tabi nya dahilan para tumingin sya saakin. Mga ilang minuto kami nagkatitigan at maya maya ay may luhang tumulo saknyang mga mata.
Nakaramdam ako ng awa at kirot ng puso sa hndi ko malamang Dahilan. Inakbayan ko Si lelay At isinandal sa aking balikat.
"Si papa..iniwan na kami ni mama. Si mama umalis ng bhay at d na bumalik pa"
~
February 11,
Isang buwan ang nkalipas. Normal lang ang lahat. Naging magkalapit kmi ni Lelay sa di maipaliwanag na dahilan. Lagi syang tulala at walang emosyon. Sguro ay iniisip nya ang knyang mga magulang.
