Kozmos | Barce

1. Bölüm - Kaybeden Kazananı Öper

Herkese selamm! Çok aniden gelişen bir fikirle beraber ben(instagramdan bilenler için melovelypage) veee yine instagramdan bilenler için nuitrecep  ikimiz ortak bir kurgu yazmaya karar verdik. Başrol karakterlerimiz RecMel  yani Bartu ve Gece.  Bartu'nun yakın arkadaşı Kıvanç'ı Demircan Kaçel olarak belirlediikk ve Sude de beni bilenler bilir dizideki Sude;))  HA BİR DE İKİMİZ DE İLK KEZ YAZIYORUZ O YÜZDEN EKSİKLER YANLIŞLAR VEYA BEĞENİP BEĞENMEDİĞİNİZİ BELİRTİRSENİZ SEVİNİRİZZ,  KEYİFLİ OKUMALARR!✨

***

"Eskilerim sarhoşluk eseri
Ama hanımefendi sarhoşluk sebebi"
Yaşlı Amca- İstanbul Beyefendisi

***

Bartu için burayı özel kılacak bir olay yaşanmamış olsa da ona sebebini bilmediği şekilde hep kendi gibi hissettiren nadir yerlendendi bu sahil.
Ne zaman birine veya bir olaya kafası takılsa, sinirlense, üzülse veya sevinse tıpkı şu an olduğu gibi kendini attığı ilk yer olurdu burası. Hatta yaslandığı kayalık bile şaşmazdı. Her gelişinde aynı yere otururdu.
Ama bu gece farklı olan bir şey vardı daha doğrusu biri vardı. Not ettiği birkaç kelimeden, cümleden sonra defterine bir bakış attı. Yabancının onda bıraktığı etkiden memnundu. İlham perisi diye bir şey varsa sanırım şu an buradaydı...

Bartu'dan :
Her ne kadar tersi görünse de bugün bu pişmanlık işini bitirecektim. Kaç gündür dışarıya sürekli eğlenen hiçbir şeyi takmayan bir Bartu süsü versem de arkadaşlarım bu kandırma olayını ciddiye almayıp sürekli şerefsizlik yaptığımı ve bundan keyif aldığımı söylese de ama aslında öyle değildi. İçimdeki pişmanlık her geçen gün çığ gibi büyüyordu ve bu hiç iyi bir şey değildi aslında içten içe sadece pişmanlık olmadığının da farkındaydım beni bitiren duygunun içinde çokça da yetersizlik hissi vardı. Bir elimde kalem bir elimde kağıt öylece düşünüyordum şarkı sözü düşünmekten ziyade sarhoş olmadan güzel bir şarkı yazabilmenin formülünü düşündüğümü fark ettim.. Birisi herhangi biri kalkıp bana abi ben ayık kafayla söz möz yazamıyorum olmuyor dese önce bir kahkaha patlatır sonra da dalga geçer ver ilgiyi abime" derdim ha düşününce yazdıklarıma bakınca fena şeyler yazmıyordum şimdi ama nedensizce bu dünyadan kendimi tamamen soyutladığımda daha iyi şeyler ortaya çıkıyordu belki de yaşamın gerceğinden kaçmak bana iyi geliyordu. Sahili tüm gerçeklerden soyutlanacağım büyülü bir yer olarak kodlamıştım kafamda. Hani evlenince 'iyi günde kötü günde' yanında olacağına dair söz verirsin ya 'sözde' hayatının aşkına. Sahille de biz sözleşmiştik sanki. İyi de olsam kötü de olsam bu sahile bir görünüyordum. Psikoloğum hâline gelmişti. Ama asla ilham verici bir yer değildi sadece çok fazla düşünmemi düşüncelerin her birine ayrı ayrı hapsolmamı sağlıyordu. Şu an ihtiyacım olan ilhamdı ve onu burada aramak saçmalıktı. Tıpkı sadece sarhoş olunca güzel şarkı yazmam gibi. Benim aradığım yer farklıydı. Keşke beni çok güzel hissettirecek bir yer olsaydı, öyle güzel şeyler hissedecektim ki dünyanın varlığını unutacaktım, bırak sarhoşluğu. Karşımda oturmuş sahili seyreden kız anlattığım şeyin bir yer olmadığının kanıtıydı adeta. Tamam hayatımızda ilk defa karşı cins görmüyoruz ama bu zamana kadar ay ışığının bir insan yüzüne bu kadar yakışacağını da tahmin etmezdim. Yüzünün yarısını seçebilsem de beyaz bir tene sahip olduğu belliydi ellerini dizlerinde kavuşturmuş tüm dünya yükü sanki onun sırtındaymış gibi kuma gömülmüş bir vaziyette oturuyordu toplu ama dağılmış olan saçları boynundan omuzlarına yollar çiziyordu. O yolun kokusunu alabiliyorum desem abartmış olur muyum şu an?