Die ene zin..

Hoofdstuk 2

ENJOY ENJOY ENJOY!!!
We zullen maar beginnen bij het begin anders gaan jullie niet kunnen volgen. Het was op een maandag.. De wekker ging voor de zoveelste keer af en ik klopte hem ook voor de zoveelste keer uit. Man dat die nog niet kapot was geslagen.. Daar stond ik van te kijken. Maar oke! Ik stond op en ging in mijn mini kleerkast kijken waar maar een kwart van mijn kleren in was. De rest lag nog thuis in de kleerkast. Ik keek naar buiten en zag dat de zon door de gordijnen scheen. Ik ging naar het raam en deed hem open. Een warme lucht kwam al direct de kamer binnen waardoor ik al direct wist wat ik zou aandoen. Ik liep terug naar mijn kleerkastje en haalde er een kort shortje uit en een open topje. Zag er best wel fancy uit. Ik had net mijn kleren aan toen dat ik iemand aan mijn deur hoorde kloppen. Ik wilde net opendoen toen ik zag dat er een enveloppe onder de deur was geschoven. Ik nam de enveloppe op en deed het open. Er kwam een klein tekstje tevoorschijn STERF! Xjes Janice ik schrok van wat erop stond! En wist helemaal niet wat ik moest denken. Ik las het nog eens opnieuw om zeker te weten als ik het niet fout had gelezen.. Maar helaas het stond er echt.. Er kwamen verschillende vragen in mijn hoofd. Heel typische vragen. Wie heeft dit geschreven? Waarom schreef hij of zij het? Is dit een grap? Ik wist niet wat ik moest denken.. Ik was helemaal in shock.. Ik liep naar mijn nachtkastje om de brief daar te verstoppen ergens waar niemand ooit zal komen. Hoop ik! Ik had helemaal geen zin in school wie weet als ik naar buiten ging stond die daar wat moest ik dan doen.. Ik had al een paar keer drijgingen gehad maar niet zo van die krachtige woorden.. Meestal was het dat ze zeiden dat ik van school moest veranderen of dat ik het uit moest maken. Dat zijn niet zo erge dreigingen. Maar het woord STERF xjes Janice heb ik nog nooit gehad.. Wtf.. ( sorry voor mijn taalgebruik..) ik was echt helemaal in shock.. Ik stuurde Harold een bericht dat hij me in mijn kamer moest komen halen omdat ik me duizelig voelde en ik bang was dat ik op de grond zou smakken.. Normaal vertelde ik hem alles maar ik vond het toch wel veel beter als hij het voorlopig niet wist want misschien was het één grote grap en had ik hem voor niks ongerust gemaakt.ik nam even al mijn boeken voor vandaag poetste mijn tanden en ging nog even op bed liggen. Ik begon te piekeren over het briefje en kreeg in één keer een flashback van toen ik een jaar of 13 was. Ik bleef slapen bij (mijn vroegere) beste vriendin JANICE. We hadden allebei super veel interesse voor geesten.. Na lang piekeren hadden we het toch besloten. We gingen een geest oproepen. We hadden alles klaargezet. Een glas die we kapot hadden gemaakt voor de scherven. En waaraan ik me ook had gesneden. En een papiertje met vragen. Toen alles klaarstond gingen we tegenover elkaar zitten. Hand in hand met de papiertjes naast ons en de scherven tussen ons in. We zijden een zin die we moesten gebruiken om de geest op te roepen. Ik wist de zin zelf niet meer en in de flashback was het ook heel onduidelijk. Maar het ging niet van de eerste keer.. We zijden het zeker 5 keer achter elkaar en tegelijk toen we een windgloed door onze haren voelde gaan. We wisten het zeker. Hij of zei was er. Janice stelde als eerste een vraag. "Ben je een goede geest?" Nogal een logische vraag denk ik. Ze legde haar vingers op een scherf. Het bewoog.. Al snel kwamen we erachter dat de scherf een woord op de grond tekende "neen" zagen we staan. Janice liet haar papiertje vallen en werd lijkbleek. Ik keek weg van de scherven en keek even de hele andere kant uit. Toen ik ineenkeer een doffe klank hoorde. Precies dat iemand op de grond was gevallen. Ik keek terug en ja.. Ik had gelijk. Janice lag daar bewusteloos met haar gezicht naar de grond toe. Ik dacht dat ze aan het spelen was tot ik haar omdraaide en zag dat er een straal bloed uit haar mond liep. Ik verschrok me in ongeluk en wilde net naar onder lopen om haar mama te gaan halen. Maar dat ging niet. Ik werd tegengehouden door iets. Handen rond mijn nek probeerde me te wurgen en ik kon geen kant meer uit. Ik hoorde een stem op de achtergrond zeggen "durf iets te zeggen over mijn bestaan en ik zal je het leven zuur maken!" Ik schrok wakker uit de flashback. Ik keek rond in de kamer of alles nog oke was maar stopte al vlug bij de deur waar een schim stond. Ze had een bebloed trouwkleed aan en had een bebloed mes vast. Haar gezicht stond ook niet echt vrolijk. En op nieuw hoorde ik de woorden " durf iets te zeggen over mijn bestaan en ik zal je het leven zuur maken!" Nadat ze het had gezegt verdween de schim rustig aan en hoorde ik iemand op de deur kloppen. "Baby? Is alles goed met je? Doe de deur open." Ik ging naar mijn deur toe maar durfde hem niet open te doen. "Harold? Ben jij dat?" Ik wist het niet zeker. Normaal ken ik zijn stem uit duizenden maar nu klonk hij zo anders. "Ja tuurlijk lieverd! Wie zou ik anders zijn? Een geest ofzo?" Zei hij nogal sarcastisch. Ik deed de deur lichtjes open en zag Harold gelukkig staan. Ik liep naar buiten en gaf hem een super dikke knuffel. Hij knuffelde me hevig terug en liet me toen los. Hij keek me vragend aan. Ik gaf hem zo een blik van dat er niets aan de hand was. "Zullen we vertrekken?" Vroeg hij opgewekt. "Ja wacht even. Ik ga nog even mijn tas nemen." Ik liep vlug terug naar binnen en nam mijn tas. Ik keek nog even rond om te kijken als er niets verdachts lag en liep toen naar buiten.

De school was eindelijk uit. Harold stond buiten op me te wachten om samen naar het internaat te wandelen. Ik had vandaag 4uur sport gehad. Een hele voormiddag. Dus ik had 1 al geen zin om te leren. En 2 bijna niets te leren. Ik kwam samen met Harry op mijn verdieping. Toen ik de deur van mijn kamer op een kiertje zag staan. Ik liep er naar toe en zag dat het slot opengebroken was. Toen ik de deur lichtjes open deed zag ik dat heel mijn kamer overhoop was gehaald . Alles was ondersteboven gehaald. Ze hadden niets gespaard. Waarom zouden ze dat gedaan hebben? Toen moest ik denken aan het briefje dat in mijn nachtkastje lag. Ik liep er naartoe en zag dat het er niet meer inlag. Het was weg. Iemand was in mijn kamer geweest en had het briefje weggehaald. Wat moest ik doen? Er stond een naam op. Een naam waarvan iedereen wist dat ze dood was. Gestorven door een 'auto-ongeluk' denkt iedereen. Dus ze gaan denken dat ik het briefje zelf heb geschreven. Om me nog populairder te maken en zodat iedereen me zielig gaat vinden. Ik moest het zo snel mogelijk vinden!