2.Bölüm

590 18 0
                                    

  okumazda önce yıldız butonuna basarsanız cok sevinirim.

Multimedya:Bade Yankı🤍💫
                                   Savaş Karahan🖤💣

~Bize bir mutluluk resmi çekdirtmedi hayat...
Ya elimizde kelepçe, yadaki karşımızda silah.🍂

İyi okumalar🤍💫

"İMDAT" Baqajdan gelen erkek sesini duyunca adama döndüm.Elini beline attığını
fark ettiğim an arabayı çalıştırdım.Önde araba olduğu için geri geri gitmek için hareket etmişken adam belinden çıkarttığı silahı bana doğrulttu.

Hızla başımı eğip geri geri gitmeye başladım fakat bir anda silah patlamıştı.Ağzımdan küçük bir çığlık kaçarken adamın arabamın tekerleğine sıktığını gördüm.

Kaçmaktan başka çarem yoktu!

Elimdeki telefonu bırakmadan kapıyı açtım ve korkuyla az önce arabayla geçdiğim yolun karşı tarafına koştum. Adamdan bir kaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi daha duydum.

"OLDUĞUN YERDE KALMAZSAN HİÇ DÜŞÜNMEDEN GEBERTİRİM SENİ!"

Korkuyla durdum.

'Yapma bade dursanda öldürecek seni.Bir şansını dene!'

İç sesimden bir daha cesaret alarak koşmaya başladım.ama bir anda tam ayağımın yanına ateş edince tüm cesaretim kırılmış durmak zorunda kalmıştım.

"YAKLAŞ!"

Elimdeki telefonu hızlıca kapatarak kemerimin iç kısmına sıkıştırdım ve ağır adımlarla adama taraf döndüm.gözlerim çoktan dolmuş, ellerim titremeye başlamıştı.

"Be-ben"

Adam tamamlama izin vermeden bir daha kalın ve gür sesiyle bağırdı.aslında buna bağırmak demek bile acizlikti. Resmen kükremişti.

"Hızlı!"

Yine bağırdı, korksamda adımlarımı hızlandırdım ve ona tekrar yaklaştım.

"Yüzüme bak!"

Gözlerimden yaşlarım akmaya başlamıştı.ellerimin titremesini durdurmak için tırnaklarımı avucuma basdırdım.

"Yüzüme bak dedim lan!"

Yine kükremesiyle irkilip yerdeki bakışlarımı kaldırıp ona bakmağa başladım. Gözlerinin içindeki öfkeyi göre biliyordum.tabi yakınına yaklaşınca sarhoş olduğunuda anlamıştım.Fakat şuan bunlar zerre umrumda değildi. Onun nasıl bir durumda olduğu değil,benim nasıl bir durumda olacağım önemliydi.

Karşısında böyle susarsam kafama sıkması ve bendende kurtulması çok uzun sürmeyeceği için korkuyu falanı bir kenara bırakıp kendimi kurtarmak için konuşmak istedim.
Bu yüzdende tam ağzımı açmış bir şeyler
Söyleyecekken bir anda elini kaldırdı ve silahını bana doğrulttu.

Gözyaşlarım yaşadığım korkuyla hızla akmağa başlarken bunun için kendime kızdım.aynı zamandada o silaha yakın olmak istemeyip hızla yine bir kaç adım geri gittim.
Oda bana doğru bir adım yaklaştı

"Kimsin sen?"

"Be-ben"nasıl konuşucağımı unutmuştum adeta.Gözlerimi kapatıp derin bir nefes çektim içime.

"Bakın beyefendi, yemin ederim hiç kimseye bir şey söylemem. İşden yeni çıktım ve eve gitmem gerek lütfen. Polise falanda bir şey söylemem. Zaten bir kanıtım bile yok bana inanmazlarki?"

Gerçektente gidip polise başıma gelenleri anlatsam bana inanmazlardı. Bir anlığına tüm gerçekler soyuk su misali çarptı yüzüme. Bana bir adım daha yaklaşıb bir kaşını yukarı kaldırdı.

KALBİMİN ESİRİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin