OYLAMAYI UNUTMAYIN😌👀
İyi okumalar:)👀
Her kes bu bölüm için 🌼 (papatya) bıraksın aşklarım👀🤍
~Hayatın bu kadar acımasız olduğunu nerden bile bilirdik ki?🍂
🖤🥀KORKU🥀🖤
°~Bazı anılar vardır.Ne yaparsak yapalım gidişatı değiştiremez,olacaklara hiçbir şekilde engel olamayız.Fakat bazen de
Öyle anlar vardır ki her şey tek bir cümleyle değişir.Şu an kendimi öyle bir anın içinde hiss ediyorum. Sanki konuşsam her şey bitecek,kurtulacak gibiyim ama bir yandan da söyleyeceklerimin bana daha büyük bir yıkım getireceğini,beni daha büyük bir çıkmaza sürükleyeceğini çok iyi biliyor ve susuyordum...
*******
Tüm vücudum tir tir titrerken ellerimi yumruk yapmıştım.Tırnaklarımı avucumun içine batırmak,kendimi sıkmak bir işe yaracakmış gibi şu an bunu yapıyordum.
O an karşımdakı adamın parmağının tetikde olduğun fark ettim.
O silahı her an bana doğrulta bilir diye düşünüb,kendimi biraz daha korkuttum.Göğüsüm bu korkuyla hızla inip kalkmağa başlarken ölüme teslim olmak istemedim..
Evet az önce ölmek isterken şimdi ölmek istemiyordum.Belkide yanımdakı adamı canice öldürdüğünü görüp, kararımdan yayınmıştım...
Bilmiyorum ama şuan ölmek istemediğim kâanite geldim. Evet tamda şu an yanımdakı adamın cansız bedenine bakarken bu kararı almıştım.
'HARIKA!'
Şaşkın ve korkmuş gözlerimi yine o karanlık zifirlere sabitledim. Gözlerinde bir qram bile merhamet yoktu. Bu beni bir az daha korkuturken benide hiç çekinmeden öldüreceğinden emindim.
Son defa bir şansımı denemek istedim.Hiç bir umut yoktu fakat yine iç sesime kulak vermeyi seçip bir anda yerden kalkıp ona doğru koşmağa başladım.
Hiç düşünmeden avazım çıktığı kadar bağırmış,hemde onu tüm gücümle itmeye çalışmıştım.Çokta uzağımda olmadığı için onun dibine gelmem uzun sürmemişti.yanına varır varmaz hızla tüm gücümle onu ittim.
Tabi, benimle onun gövdesi arasında dağlar kadar fark olduğu için sadece biraz sarsılmakla yetindi. Onu ittikden sonra direk
yolun kenarındaki ormanlığa girdim.
(****)
KOŞTUM...Sonunu düşünmeden,nereye gittiğimi bilmeden sadece koştum.
Kurtulmak için bacaklarım acıyana,boğazım kuruyana,nefes almakta zorlana kadar koştum.Çünki anca koşarsam kurtulurdum.Çünki anca koşarsam yaşamağa devam ede bilirdim..
hem arakama bakıyor hemdeki ormanlıktaki çalılara takılmamak için hızla kafamı önüme çeviriyordum.hiç bu kadar korkmamış hiç bu kadar yaşamak için çabalamamıştım.Tüm cesaretimi toplayıp koşuyordum.belkide beni yakalaya da bilirdi. Ama ona yenilmediği, baş eymediğimi kanıtlamak için dahada hızımı yükseltim.
Yine arkamadan geliyormu gelmiyormu diye emin olmak için arkama bakmak zorunda kaldığım sırada Ayağım takıldı,kendimi yerde bulub ağrıyla inledim.Canım acıdı hemde çok acıdı ama pes etmedim ve koşmaya devam ettim.Bilinçsiz bir şekilde devam ettiğimi ve kaçtığım yerden yeterince uzaklaştığımı görüp biraz durdum ve nefes nefese kalarken etrafıma baktım.
