Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi.
Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı.
Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu gece diğer gecelere göre çok daha iyi uyumuştuk. Tabii ki kesintisiz bir uyku değildi. Zaten neredeyse saat başı emzirmek için uyanıyordum ama sessiz bir geceydi. Bir daha hiç ağlamamıştı çok şükür.
Ve bu ne demek oluyordu? Bu saatten sonra hep Ercüment uyutuyordu.
Aklıma gelen şey ile duraksadım.
Buradayken alışacaktım Ercüment'in yanımızda olmasına. Hatta alışacaktım değil çoktan alışmıştım bile.
Ama Bingöl'e geri dönünce yanımızda olmayacaktı. Yani tabii ki yanımızda olacaktı ama böyle olmayacaktı.
Göreve gidecekti. Uzun veyahut kısa fark etmez. Benim kadar vakit geçiremeyecekti oğluyla. Çoğu zaman özlem dolu olacaktı. Aynı şekilde Ahmet Han'da babasını özleyecekti. Büyüdükçe daha çok görmek isteyecekti babasını.
Kendini diğer çocuklar ile kıyaslayacaktı. Benim babam neden yanımda değil diyecekti. Gitmesin, daha çok dursun diyecekti.
Babası, kendini kıyasladığı çocuklar babalarından ayrılmasın diye bir yerlerde birileriyle savaşırken oğlu hep babasına özlem duyacaktı...
Ama olsun. Başına bir şey gelmedikten sonra, iyi olduktan sonra az görsekte olurdu. Sonunda kavuşma olduğunu bildiğimiz ayrılıklar biterdi.
Allah kavuşamayacağımız ayrılık yaşatmasın. Diğerleri bir şekilde hallolurdu.
Ercüment "Güzelim." Diye seslenince irkilerek kendime geldim.
"Efendim?"
"İyi misin?" Dedi yanıma gelip. "Seslendim kaç kere duymadın."
"İyiyim." Dedim. "Dalmışım."
"Bir sorun mu var?"
Ona dönüp konuştum. "Yok."
"Emin misin?"
"Evet." Dedim gülümseyerek.
"Leyla, Ercüment hadi kahvaltı hazır gelin." Diye bağırdı annem mutfaktan.
Hep birlikte kahvaltı ettikten sonra Çağan ve Erdem gelmişti. Ne kadar şaşırtıcı bir şey (!)
Annem ve babam da alışverişe gitmişti.
Çağan bir köşede telefonuyla uğraşırken Ercüment, Ahmet Han ile ilgileniyordu. Bende onları izliyordum. Erdem de ortalıkta gözükmüyordu. Cidden neredeydi o? En son su almaya diye mutfağa gitmişti. Suyu Uludağdan almayacaksa şimdiye çoktan gelmiş olması gerekiyordu.
Koltuktan kalkıp odadan çıktım. Mutfakta ne yapıyor diye bakmaya giderken koridorun ortasında telefonuyla ilgilenirken buldum.
