O sabah güneşin dogmasina yarim saat kala uyanmistim sanki hayatin bütün yükleri üzerimdeymiş gibi yatağımda doğruldum karsimdaki hayatin acilarina rağmen akip giden saate baktim (bu arada kahramanimizin adi gokce 20 yasinda babasini daha alti yasindayken kanser nedeniyle kaybetmiştir annesi de daha o on beş yasindayken terk edip gitmiştir)telefonuma baktim dedemden on cevapsiz arama ve merveden uç mesaj yatgimdan kalktim ve duş almaya yoneldim ....duş aldigimda saat beşe geliyordu kahvaltimi hazırlamaya koyuldum ve birden telefonum caldi caldi kesin dedesidir diye düşünürken hayaimi mahveden o insan ariyordu kalbim acidi kotu Günlerim hayatimda film şeridi gibi gecemye başladı titrek adamlarla odaya yoneldim ve telefonu actim cunkunbenim telefon odamada cekmiyordu
-alo
-gökçe
-evet buyurun benim (tanimiyormus gibi yapmaliydim çünkü onun telefon numarasini silememistim rehberimden)
-sana ihtiyacim var
-siz kimsiniz
-Yapma kim olduğumu biliyosun
-neden bahsettiğinizi bilmiyorum
-tamam sen kazandin ben kaan
-bu saate aklinimi kacirdinda beni ariyorsun
-sana ihtiyacim var
-benim sana yok
-beni dinle lütfen çok caresizim -
-ne istiyorsun yine hayatini mahvemene izin vermemimi
-hayir beni sadece senin anlayacagini düşündüm
-
-cevap vermicekmisn tamam şuan beni dillediginden eminim
Sesi çok korkulu geliyordu sanki balonu elinden alinmiş küçük bir çocuk gibi
-ben ben ben katilim
Basimdam asagiya kaynar sular döküldü ama o konuşmaya devam ediyordu
-ben fatihi oldurdum
( mervenin sevgilisiydi ) ağlamaya basladim ve telefonu kapattim heryer kararmaya Basladi uyandigimda hastane odasindaydim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIN RENGİ
Randomo sabah yatakta gözlerini actığında ise kendisini hiç iyi hissetmiyordu o geceki ihanet gokçeyi altüst etmişti geçmişin asla sandığımız kadar uzakta kalmadiğı gerçeğiyle yüzleşmek yeteri kadar uzağa gidemediği kaygısını doğuruyordu yoksa yıllar geçt...
